Καζίνο Ρίο: Η ένοχη σιωπή των τραπεζών
Πολλά ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός πως στην καυτή υπόθεση με το Καζίνο του Ρίο και τις επιλογές του κυρίου Πηλαδάκη, βασικού μετόχου, κάποιοι φαίνεται να σφυρίζουν αδιάφορα, όταν επί μακρόν οι 210 εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι, χωρίς να έχουν λάβει τα δεδουλευμένα τους.
Τι και αν δεν έχουν πάρει ευρώ, τι και αν καταγγέλλουν πως τα δάνεια που καταγράφονται ως οφειλές ισχυρίζονται πως ποτέ δεν μπήκαν στο ταμείο, κάποια τραπεζικά ιδρύματα κρατούν το στόμα τους κλειστό και μαζί τους και οι αρμόδιες αρχές της πολιτείας. Στη Διοίκηση της Τράπεζας Πειραιώς να είναι καλά, που κάνουν πως δεν βλέπουν και δεν ακούνε.
Όμως η επιστολή των εργαζομένων δεν πρέπει και δεν μπορεί να περάσει στα ψιλά, για το λόγο αυτό και εμείς ερχόμαστε να αναδείξουμε τα πιο «ζουμερά» σημεία της.
Είναι πραγματικά τα χρέη της εταιρείας;
«Τα καταγεγραμμένα στα λογιστικά βιβλία χρέη της THEROS INTERNATIONAL GAMING INC δεν απηχούν στο σύνολό τους σε οφειλές πραγματικές, αφού ένα μεγάλο ποσοστό (άνω του 65%) αφορούν εγγυήσεις δανείων αλλότριων με το Καζίνο Ρίο επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του ιδιοκτήτη και μοναδικού μετόχου κ. Πηλαδάκη. Δηλαδή, τα υπέρογκα δάνεια που καταγράφονται ως οφειλές στους ισολογισμούς της εταιρείας, δεν αναλήφθηκαν, δεν μπήκαν στα ταμεία της εταιρείας, δεν αξιοποιήθηκαν για την ανάπτυξη του Καζίνο Ρίο (ανακαίνιση και επέκταση των εγκαταστάσεων, αγορά υλικοτεχνικής υποδομής).
Ο μοναδικός μέτοχος και ιδιοκτήτης της εταιρείας, σε αγαστή συνεργασία με την πιστώτρια τράπεζα και την ανάδοχο των δανείων εταιρεία, «φούσκωσε» τους ισολογισμούς της εταιρείας από το 2015 και μετά με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ οφειλές που ανάγονταν σε εγγυήσεις και πανωτόκια δανείων άλλων εταιρειών συμφερόντων του (Vivere Entertainment, Γήπεδο Λάρισας, Καζίνο Κέρκυρας, κυπριακές εταιρείες). Ακόμα και προσωπικών του δανείων.
Η πρακτική αυτή κρίθηκε ως προτιμητέα από τον ίδιο, προκειμένου να αθροιστούν στις κατατεθειμένες στη δικαιοσύνη αιτήσεις εξυγίανσης φιλικά διακείμενοι σε εκείνον πιστωτές, με ποσοστό άνω του 60% όπως απαιτεί ο Πτωχευτικός Κώδικας (το λεγόμενο «άρθρο 106») και να επιβάλει μια ευνοϊκή για εκείνον εξυγίανση σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και των Ασφαλιστικών Ταμείων. Μπροστά σε μια τέτοια πρακτική (τη νομιμότητα της οποίας δεν είμεθα εμείς οι κατάλληλοι να την κρίνουμε), βρισκόμασταν ως εργαζόμενοι και ως σωματείο διαρκώς εκβιαζόμενοι σε ότι αφορούσε τις εργατικές μας αξιώσεις.
Απορίας άξιο είναι πάντως πως, κανένας εκ των άμεσα θιγομένων (Δημόσιο και ΕΦΚΑ) ποτέ δεν προσέφυγε στην Ελληνική Δικαιοσύνη προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα φορολογουμένων και ασφαλισμένων, ακόμα και αναζητώντας πιθανές ευθύνες ως πιθανά καταδολιευθέντες πιστωτές (άρθρο 397 Π.Κ)».
Οι ενέργειες του Σωματείου
«Από τις αρχές Μαϊου δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή να ενδιαφερόμαστε για την επαναλειτουργία της επιχείρησης. Αποστείλαμε δεκάδες επιστολές στην υπηρεσιακή κυβέρνηση (είχαμε εκλογές βλέπετε), ενημερώσαμε για την κατάσταση υπουργούς, βουλευτές, κόμματα.
Συναντηθήκαμε τον περασμένο Ιούλιο αρχικά με τον Υπουργό Εργασίας και εν συνεχεία πραγματοποιήθηκε και δεύτερη συνάντηση στο γραφείο του κ. Γεωργιάδη, με τον κ. Π. Μυλωνά της Glafka, τον κ. Ντζανάτο της Ε.Ε.Ε.Π, εκπροσώπους του κ. Πηλαδάκη, της εταιρείας ορκωτών λογιστών ERNST YOUNG, παραγόντων του Υπουργείου Οικονομικών, εκπροσώπων της Ομοσπονδίας του Κλάδου μας και νομικών συμβούλων όλων των πλευρών. Συμφωνήσαμε να ανατεθεί στην ERNST YOUNG να συντάξει σε συνεργασία με την εργοδοτική και την εργατική πλευρά μια πρόταση βιωσιμότητας της επιχείρησης.
Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε ξανά άμεσα και να αξιολογήσουμε την πρόταση της E.Y. Δυστυχώς ο Αύγουστος και το πρώτο 15νθημερο του Σεπτέμβρη παρήλθαν άπρακτα, ενώ ουδεμία όχληση της E.Y είχαμε για συνεργασία ως σωματείο (προφανώς δεν επετράπη από τον επενδυτή οιαδήποτε επαφή μαζί μας), με αποτέλεσμα να πληροφορηθούμε την απόφαση οριστικής ανάκλησης από τον τύπο».
