Μάνφρεντ Βέμπερ: Ο… ανθέλληνας “ξεφούσκωσε” πριν την κάλπη

O Μάνφρεντ Βέμπερ δεν πρέπει να κοιμάται πολύ καλά τελευταία. Με τον χρόνο για την επιλογή του νέου προέδρου στην Κομισιόν να μετρά, πλέον, αντίστροφα και τις διαδικασίες να ξεκινούν μετά την ευρω-κάλπη, ο Γερμανός επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος βλέπει τις πιθανότητές του να εκλεγεί να συρρικνώνονται.

Οι επικριτές του τρέχοντος συστήματος εκλογής αυξάνονται, οι αντίπαλοί του ισχυροποιούνται, ενώ με την κρίση στην Αυστρία βλέπει έναν από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του, τον καγκελάριο Σεμπάστιαν Κουρτς, να αποδυναμώνεται πολιτικά. Βεβαίως, μπορεί πάντα να βασίζεται στη στήριξη του καλού του… φίλου Κυριάκου Μητσοτάκη, ωστόσο δυστυχώς για εκείνον και ευτυχώς για μας ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν έχει ψήφο στα θεσμικά όργανα.

Αρχίζει το… μαγείρεμα

Η μάχη της… καρέκλας θα ξεκινήσει επισήμως στην επικείμενη έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, την ερχόμενη Τρίτη, που έχει σαν βασικό θέμα τον απολογισμό του εκλογικού αποτελέσματος και τις νέες ισορροπίες δυνάμεων, από τις οποίες θα καθοριστεί και η διανομή των θέσεων κλειδιά που χηρεύουν τους επόμενους μήνες.

Πρώτος στη λίστα είναι ο θρόνος της Κομισιόν. Θεωρητικά, ο Μάνφρεντ Βέμπερ παραμένει το φαβορί, όχι βεβαίως λόγω της προσωπικής απήχησης του, αλλά λόγω του περίφημου συστήματος των spitzenkandidat, που του δίνει τυπικά προβάδισμα για το πόστο, δεδομένου ότι το ΕΛΚ φαίνεται ότι θα παραμείνει πρώτη δύναμη και στη νέα Ευρωβουλή. Όμως, το σύστημα δεν είναι νομικά δεσμευτικό για τους ηγέτες της Ε.Ε. με αποτέλεσμα, εσχάτως, όλο και περισσότερες φωνές να εγείρουν ενστάσεις για την ορθότητα και αντικειμενικότητα του συστήματος.

Ποικίλες ενστάσεις

Οι ενστάσεις αυτές που, πλέον, φτάνουν έως και το επίπεδο ηγετών (από τον αμφιλεγόμενο Βίκτορ Όρμπαν έως τον σαφώς πιο ισχυρό Εμμανουέλ Μακρόν) ξεκινούν από διαφορετικό σημείο εκκίνησης.

Υπάρχουν αυτοί που αντιδρούν με το σύστημα διότι, επιτρέπει στο ΕΛΚ να μονοπωλεί, σχεδόν, τη διαδικασία της διανομής των κορυφαίων πόστων. Υπάρχουν, όμως, και αυτοί που αντιδρούν ειδικά με την επιλογή του Βέμπερ, προτάσσοντας το σκληρά νεοφιλελεύθερο προφίλ του, αλλά και την εθνικότητά του. Μπορεί, άλλωστε, τα χειρότερα της κρίσης να βρίσκονται πίσω μας, αλλά δεν είναι διόλου βέβαιο ότι οι λαοί της Ευρώπης και, δη, του ευρωπαϊκού νότου είναι έτοιμοι να «χωνέψουν» έναν Γερμανό, στο τιμόνι της Κομισιόν.

Εναλλακτικοί… δελφίνοι

Επιπλέον, ο Βέμπερ δεν έχει εμπειρία εκτελεστικής εξουσίας ή διπλωματίας, κάτι που φαίνεται να είναι όλο και πιο απαραίτητο για το πόστο του επικεφαλής της Κομισιόν. Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ως πρώην πρωθυπουργός, είχε βαθιά εμπειρία σε πρακτικά ζητήματα, αλλά και στα παιχνίδια της διπλωματίας και αυτό φάνηκε λίαν χρήσιμο καθαρά, όταν χρειάστηκε να παρέμβει δυναμικά και πυροσβεστικά στα… δύσκολα της αντιμετώπισης της κρίσης.

Αποτέλεσμα των στοιχείων αυτών είναι πως, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, όχι μόνο το σύστημα των spitzenkandidat αμφισβητείται ευθέως, αλλά έχει αρχίσει να σχηματίζεται μία δυναμική λίστα με εναλλακτικούς δελφίνους. Ανάμεσα τους ο διαπραγματευτής του Brexit, Μισέλ Μπαρνιέ, η σιδηρά κυρία του ανταγωνισμού, Μαργκρέτε Βεστάγκερ, αλλά και ο ηγέτης της ευρωομάδας των Φιλελευθέρων, Γκι Φερχόφτατ.

Η σιωπή της Μέρκελ

Βεβαίως, παρά τις ποικίλες δηλώσεις και αντιδράσεις από τα κράτη μέλη, πολλά τελικά θα εξαρτηθούν από τη στάση που θα κρατήσει η Άνγκελα Μέρκελ. Διότι, όσο να ‘ναι, ο λόγος του Βερολίνου έχει ειδικό βάρος στη διαδικασία.
Δειλά-δειλά κάποια δημοσιεύματα, ακόμη και από τον ίδιο τον γερμανικό Τύπο, έχουν αρχίσει να αμφισβητούν κατά πόσο η καγκελάριος είναι, πραγματικά, πρόθυμη να δώσει μάχη για τον Μάνφρεντ Βέμπερ. Ειδικά αν βρεθεί αντιμέτωπη με εκτεταμένες αντιδράσεις από τους ομολόγους της, μεταξύ τους και ο Γάλλος ηγέτης.

Θεωρητικά η κυρία Μέρκελ στηρίζει την υποψηφιότητα Βέμπερ. Όχι μόνο διότι είναι Γερμανός, προερχόμενος από τους συνεταίρους της, τους βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές, αλλά κι επειδή έχει επίσημα το χρίσμα του ΕΛΚ, στο οποίο ανήκει η παράταξή της. Όμως, δεν φαίνεται να υπάρχει ιδιαίτερη συμπάθεια και προσήνεια μεταξύ τους είτε σε ιδεολογικό είτε σε προσωπικό επίπεδο. Είναι μία «κολεγιά» ανάγκης και συμφερόντων, την οποία η κυρία Μέρκελ θα τηρήσει, εφόσον αποφασίσει ότι θέλει και τη συμφέρει να την τηρήσει.

Στη ζυγαριά

Αυτό, βεβαίως, θα εξαρτηθεί κι από τα γενικότερα πλάνα της για την Ευρώπη και τη διαμόρφωση των ισορροπιών στις θέσεις κλειδιά. Το τελευταίο ειδικά έχει τεράστια σημασία. Γιατί; Διότι αν η Γερμανία «εκλέξει» τον πρόεδρο της Κομισιόν, δεν υπάρχει περίπτωση να καταλάβει άλλο κορυφαίο πόστο. Και αναφερόμαστε, βεβαίως, στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που εύλογα είναι ο κρυφός (μην πούμε φανερός) πόθος του γερμανικού κατεστημένου.

Προσωπικές επιδιώξεις

Ορισμένοι αναλυτές προσθέτουν και έναν ακόμη παράγοντα. Τις προσωπικές επιδιώξεις της κυρίας Μέρκελ, η οποία αφού δεδομένα οδεύει προς την ολοκλήρωση της καριέρας της στην εγχώρια πολιτική σκηνή (το αργότερο μέχρι το 2021), ενδεχομένως να προσβλέπει σε μετακόμισή της στις Βρυξέλλες. Ποιος, άλλωστε, θα μπορούσε να της αρνηθεί μία τέτοια μετεγκατάσταση, αν το ζητήσει;

Η κυρία Μέρκελ για την ώρα τηρεί σιγήν ιχθύος. Και όσο σιωπά, τα σενάρια βρίθουν…