Μετά τον Γερούν, ο Πόουλ
Μπορεί να τον αφήσαμε καθ’ οδόν για Βρυξέλλες αλλά ο Πόουλ Τόμσεν πρόλαβε να κάνει ένα «πέρασμα» από την Οξφόρδη χθες και να μιλήσει για το «project Ελλάδα» που τον έκανε διάσημο ώστε να μαθαίνουν οι φοιτητές.
Και βέβαια είχε ενδιαφέροντα πράγματα να πει ο -κυριολεκτικά- ειδικός του ατέρμονου ελληνικού προγράμματος. Κατ’ αρχήν ότι «η Ελλάδα θα χρειαστεί πολλά ακόμα χρόνια βοήθειας από τους Ευρωπαίους εταίρους της και τουλάχιστον 20 χρόνια για να επιστρέψει το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της στα προ κρίσης επίπεδα».
Το εύκολο συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι οι εκτιμήσεις Τόμσεν αποδεικνύουν και δικαιώνουν την… ορθότητα των προγραμμάτων που επιβάλλει το ΔΝΤ. Όμως ο ειδικός έσπευσε να εξηγήσει ότι για τη «μαύρη» προοπτική δεν ευθύνεται το (προφανώς) επιτυχημένο πρόγραμμα αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις:
«Το βάρος του προγράμματος δόθηκε υπέρμετρα στη μείωση των μισθών και όχι στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά προϊόντων» αποφάνθηκε ο ειδικός, επανερχόμενος στο πολλάκις χρησιμοποιούμενο επιχείρημα του ΔΝΤ ότι απλώς δίνουν νούμερα και οι κυβερνήσεις αποφασίζουν τα μέτρα. Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ ως γνήσια φιλολαϊκός οργανισμός δεν ζητά μειώσεις μισθών, δίνει μόνο τα νούμερα. Τώρα εάν οι κυβερνήσεις στερούνται ικανοτήτων και φαντασίας και καταλήγουν ξανά και ξανά στις μειώσεις μισθών δεν φταίει το ΔΝΤ, το ΔΝΤ απλώς αποδέχεται ή απορρίπτει μέτρα και προφανώς είναι απολύτως τυχαίο που δεν έχει απορρίψει καμιά περικοπή μισθών ή συντάξεων.
Καταλήγουμε, δηλαδή, στο συμπέρασμα ότι πέντε κυβερνήσεις όλων των πολιτικών αποχρώσεων τα τελευταία 7 χρόνια όχι μόνο συνεννοήθηκαν αλλά σε αγαστή συνεργασία μας λένε συστηματικά το ίδιο ψέμα: ότι το ΔΝΤ ζητά μειώσεις μισθών. Παρεμπιπτόντως, κάποιος πρέπει να ενημερώσει Λέβέντη, Θεοδωράκη και λοιπές δημοκρατικές και μη δυνάμεις, ότι την εθνική συνεννόηση την έχουμε κατακτήσει σε απόλυτο βαθμό οπότε να σταματήσουν να ζητούν κυβερνήσεις εθνικής ενότητας, συνεννόησης, συναίνεσης ή όπως αλλιώς τις ονομάζουν.
Ιδιαίτερη μνεία έκανε ο ειδικός στις συντάξεις (θυμίζουμε 9 νόμοι περικοπών συντάξεων τα τελευταία 7 χρόνια): «για χρόνια η Ελλάδα απολάμβανε συντάξεις Γερμανίας, ωστόσο οι Έλληνες συνταξιούχοι σήμερα στηρίζουν ολόκληρες οικογένειες». Άρα, το ότι το ΔΝΤ ζητά και νέες μειώσεις συντάξεων είναι και πάλι ψέμα με σκοπό να δυσφημιστεί το φιλολαϊκό Ταμείο και κανονικά θα πρέπει να μας ζητήσει και αποζημίωση εκτός από τα δανεικά.
Ωστόσο, τα λεγόμενα Τόμσεν έρχονται μία μέρα μετά τις περίφημες δηλώσεις του Γερούν Ντάισελμπλουμ (για τους Νότιους που έφαγαν τα λεφτά τους σε ποτά και γυναίκες και μετά ζητούν αλληλεγγύη από την ΕΕ) και ενδεχομένως το ότι «για χρόνια η Ελλάδα απολάμβανε συντάξεις Γερμανίας» να επιδέχεται και μιας άλλης ανάγνωσης. Αυτή, της ασέβειας και της επακόλουθης τιμωρίας.
Γιατί προφανώς και είναι ασέβεια να θεωρήσει κανείς ότι τις συντάξεις Γερμανίας μπορούν να τις «απολαμβάνουν» και άλλες χώρες αφού είναι αποκλειστικά και μόνο για τη Γερμανία. Όμως η ύβρις δεν θα επαναληφθεί, καθώς οι πολλαπλές ταχύτητες που θα διακηρύξουν αύριο οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα θέσουν τα απαραίτητα όρια.
Η τιμωρία είναι το ατέρμονο πρόγραμμα με τα πολλά ακόμα χρόνια αλληλεγγύης/ επιτροπείας της χώρας «ειδική περίπτωση» που νόμιζε ότι δεν υπήρχε copyright (άσχετα εάν μπορούσε να ανταποκριθεί -που δεν μπορούσε).
