Μητσοτάκης-Ερντογάν: Ποιος πήρε τηλέφωνο πρώτος;

Ως μάννα εξ ουρανού είδαν στην κυβέρνηση τις δραματικές εξελίξεις στο Αφγανιστάν προκειμένου να ξεφύγουν από τη δίνη της εσωτερικής επικαιρότητας (πυρκαγιές, πανδημία κ.λπ.), σε σημείο κυβερνητικές πηγές να διαρρέουν στον φιλικό Τύπο και τα ΜΜΕ ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν κολακεύτηκε από την πρωτοβουλία του Έλληνα πρωθυπουργού να τον πάρει τηλέφωνο με αφορμή το ενδεχόμενο νέας προσφυγικής κρίσης, ωστόσο άλλες πληροφορίες μιλούν για μια πρωτοβουλία από κοινού.

Οι ίδιες πληροφορίες φέρουν Αθήνα και Άγκυρα να συμφωνούν ότι οι Αφγανοί που φεύγουν από τη χώρα τους πρέπει να μείνουν πιο κοντά στις εστίες τους, δηλαδή στις γειτονικές χώρες, οι οποίες πρέπει να στηριχθούν κυρίως οικονομικά προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στην ευρύτερη περιοχή.

Μητσοτάκης και Ερντογάν σύμφωνα με τις ίδιες πηγές έχουν καταστήσει σαφές ότι οι δύο χώρες δεν θα γίνουν “αποθήκες ψυχών” και ιδίως η Ελλάδα, η οποία έχει αναλάβει αρκετά μεγάλο βάρος ως εξωτερικό σύνορο της Ε.Ε. και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ακολουθήσει μια πολιτική ανάλογη αυτής της περιόδου 2015-16 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τόσο όσον αφορά την προστασία των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων, όσο και γιατί το νομικό υπόβαθρο για τη διαχείριση αιτημάτων ασύλου είναι σαφώς διαφορετικό πλέον σε σχέση με εκείνη την περίοδο.

Πάντως διπλωματικές πηγές, εν Ελλάδι και όχι μόνο, θεωρούν πώς η Τουρκία διεκδικεί νέο ρόλο και παρέμβαση, στήνοντας γέφυρες με τους Ταλιμπάν και μένει να φανεί ποια τακτική θα ακολουθήσει σε περίπτωση που υπάρξουν οι αυξημένες ροές προσφύγων. Για το λόγο αυτό στην κυβέρνηση υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία, αν και οι δύο χώρες -για δικούς της λόγους η καθεμία- αναμένεται να “εργαλειοποιήσουν” το ενδεχόμενο νέας προσφυγικής κρίσης.

Ο μεν κ. Μητσοτάκης περισσότερο για ψηφοθηρικούς λόγους, κοιτώντας στα “δεξιά” της Ν.Δ. ενόψει πολιτικών εξελίξεων, με κινήσεις όπως η θωράκιση του Έβρου με επέκταση του τείχους και επαγρύπνηση στα νησιά του Αιγαίου, ο δε κ. Ερντογάν πιέζοντας τις Βρυξέλλες για περισσότερη οικονομική ενίσχυση προκειμένου να συγκρατήσει ένα νέο μεταναστευτικό ρεύμα προς τις χώρες της Ε.Ε., αλλά και την Αθήνα στο πλαίσιο της αναθεωρητικής πολιτικής του.

Προφανώς είναι θεμιτό να υπάρξει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας των δύο ηγετών, άσχετα ποιος θα έχει κάθε φορά την πρωτοβουλία επικοινωνίας. Το ζητούμενο είναι η αντιμετώπιση μιας νέας ενδεχόμενης προσφυγικής κρίσης να μην αποτελέσει πεδίο που θα οδηγήσει αφενός σε μια ανθρωπιστική κρίση και αφετέρου σε ένα νέο γύρο έντασης και προκλήσεων στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή.