«Νέες ιδέες, όχι νέο Ταμείο Ανάκαμψης», λένε Γερμανία, Ολλανδία και Αυστρία

Το ερώτημα που απασχολεί τώρα τους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ είναι πώς μπορούν να παρέμβουν στη διαμόρφωση της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Η σύνδεση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος με την αντίστοιχη του φυσικού αερίου φαίνεται μάλλον ξεπερασμένη.

Ιταλία και Γαλλία ζητούν ένα νέο Ταμείο Ανάκαμψης, στα πρότυπα εκείνου που έχει ήδη εγκριθεί για την πανδημία και περιλαμβάνει 750 δισεκατομμύρια ευρώ.  Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία και άλλες χώρες απορρίπτουν την πρόταση.

Πηγές του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών επισημαίνουν ότι προηγουμένως θα πρέπει να απορροφηθούν τα χρήματα που έχουν ήδη εγκριθεί για το Ταμείο Ανάκαμψης και τον τακτικό κοινοτικό προϋπολογισμό. Έτσι, στη σύνοδο κορυφής των Βερσαλλιών η πλειοψηφία των κρατών-μελών απέρριψε τη γαλλοϊταλική πρόταση, ζήτησε ωστόσο να εξεταστεί ένα νέο “επενδυτικό μοντέλο” για τις αμυντικές δαπάνες, καθώς και για τις δαπάνες εκείνες που αφορούν την αντιμετώπιση των συνεπειών του πολέμου. “Δεν μιλάμε για επιστροφή στους συνήθεις κανόνες”, ξεκαθαρίζει ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ.

Ο Ζαν Πισανί-Φερί, οικονομολόγος και συνεργάτης του ερευνητικού κέντρου Bruegel στις Βρυξέλλες, εκτιμά ότι μόνο εντός του 2022 τα κράτη-μέλη θα πρέπει να διαθέσουν 50 δισεκατομμύρια ευρώ για να απορροφήσουν την έκρηξη τιμών σε ενέργεια, πρώτες ύλες και τρόφιμα. Σε αυτό το ποσό, κατά τους υπολογισμούς του, προστίθενται άλλα 75 δις για την απεξάρτηση από τα ρωσικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, άλλα 30 δις για την φιλοξενία και περίθαλψη των προσφύγων και τουλάχιστον 20 δις για επιπλέον αμυντικές δαπάνες.

“Κατά συνέπεια”, λέει ο ερευνητής του Bruegel, “η ΕΕ θα πρέπει να αποχαιρετίσει τις ελπίδες της για άμεση ανάκαμψη μετά την ύφεση της πανδημίας. Το ζητούμενο είναι, μακροπρόθεσμα, μία συνολική αναδιάρθρωση του πολιτικού μοντέλου, που θα αλλάζει την δημοσιονομική πολιτική, τους μακροοικονομικούς στόχους, τις κανονιστικές παρεμβάσεις στην οικονομία, αλλά και τον καταμερισμό αρμοδιοτήτων ανάμεσα στην ΕΕ και τα κράτη-μέλη”.