Νίκος Αρμένης: «Ο μαραθώνιος μου άλλαξε τη ζωή»

Συνέντευξη στη Φιλίππα Ταμπάρη

Τρέχοντας στο ρεπορτάζ, τρέχοντας στους δρόμους! Αυτό το μότο ακολουθεί και χαρακτηρίζει τον σημερινό μου καλεσμένο. Είναι ένας δραστήριος άνθρωπος, θετικός και άμεσος. Πριν κάνουμε τη συνέντευξη, συναντηθήκαμε για καφέ. Αισθάνθηκα πως τον γνωρίζω και όχι, δεν επηρεάστηκα από το γεγονός πως τον βλέπω συχνά στο Mega, τον τηλεοπτικό σταθμό όπου εδώ και λίγα χρόνια εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης, αλλά από την αύρα που διαθέτει. 

Ο Νίκος Αρμένης θα μπορούσε να είναι ο διάσημος… Δρομέας του Βαρώτσου. Τρέχει συχνά σε μαραθώνιους, υποστηρίζοντας σημαντικούς σκοπούς και ο ίδιος υποστηρίζει πως αναζητεί μέσα από το τρέξιμο, τους δρόμους που θα τον βοηθήσουν να ανοίξει και να κλείσει κύκλους, που θα τον εξελίξουν και θα τον κάνουν να νιώσει δημιουργικός, να μην είναι μονοσήμαντος. Ας μετρήσουμε μαζί του τα χιλιόμετρα της ζωής του και ας τον αφήσουμε να μας αποκαλύψει το μυστικό της επιτυχίας…

Νίκο, σε ευχαριστώ πολύ για τη σημερινή μας συζήτηση. Αισθάνομαι λίγο περίεργα, αλλά καθόλου άβολα, γιατί συνομιλώ με συνάδελφο και μάλιστα πολύ καλό, όποτε επιθυμώ να είμαι αντάξια! Και επειδή ξεκινήσαμε μιλώντας για τον χώρο μας, θα ήθελα να σε ρωτήσω, ποια είναι η γνώμη σου για τους δημοσιογράφους; 

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Οι δημοσιογράφοι είμαστε μια πολύ ιδιαίτερη κάστα ανθρώπων. Με τα καλά μας, με τα στραβά μας, αλλά σίγουρα ερωτευμένοι με τη δουλειά μας. Αν δεν αγαπάς αυτή τη δουλειά, είναι αδύνατο να την υπηρετήσεις. Οι δύσκολες στιγμές στη δημοσιογραφία είναι απείρως περισσότερες από εκείνες που είναι μοναδικές και που αν δεν είσαι δημοσιογράφος δεν θα ήταν εφικτό ποτέ να τις ζήσεις.

Τρέχοντας για το ρεπορτάζ, τρέχοντας στους αγώνες δρόμου, ζεις μια ζωή στο… τρέξιμο. Μίλησέ μου για τη σχέση σου με την ταχύτητα, αλλά και για την αγάπη σου για τους αγώνες δρόμου.

Δεν μου αρέσει η ταχύτητα. Λατρεύω, όμως, την αντοχή. Και για να τα καταφέρει κανείς, είτε στο ρεπορτάζ είτε στον μαραθώνιο, αυτό που χρειάζεται βασικά είναι αντοχή. Σε αγώνες δρόμου άρχισα να λαμβάνω μέρος όταν έβαλα το τρέξιμο στην καθημερινότητά μου. Ήταν μια επιλογή που μου άλλαξε τη ζωή. Ήταν σαν να άνοιξα μια πόρτα που με οδήγησε σε έναν καινούργιο κόσμο, τον κόσμο του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Από τότε «ταξιδεύω» τρέχοντας σε αυτόν το δρόμο με πολλή αγάπη για τον μαραθώνιο. Ο αθλητισμός για μένα, εδώ και 14 χρόνια, είναι τρόπος ζωής.

Πού και πώς βρίσκεις τα ψυχικά αποθέματα για να ανταπεξέρχεσαι σε τέτοιες συνθήκες, όπως αυτές ενός μαραθώνιου; 

Όποιος δεν έχει αγωνιστεί στον μαραθώνιο, θεωρεί ότι είναι κάτι υπεράνθρωπο. Όμως, δεν είναι. Αν ήταν, δεν θα έτρεχαν στην απόσταση των 42.195 μέτρων εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Φυσικά, δεν είναι κάτι απλό, αλλά όλοι μπορούν να τα καταφέρουν, γυμνάζοντας το σώμα και το μυαλό τους. Όλα είναι θέμα προπόνησης. Με πολλά χιλιόμετρα στα πόδια οι μαραθωνοδρόμοι, σκάβουμε πιο βαθιά στη ψυχή μας και εκεί βρίσκουμε εκείνα τα αποθέματα που χρειαζόμαστε για να πάμε παρακάτω. Είναι οδηγός και στη ζωή αυτό. Σημασία έχει να μπορείς να πηγαίνεις παρακάτω, να μη μένεις στάσιμος. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε άλλωστε με προορισμό να κινείται διαρκώς.

Υπάρχει κάτι που σε αποφορτίζει; 

Η μουσική. Με αποφορτίζει και με ντοπάρει, ταυτόχρονα. Όπως έχει πει και ο φίλος μου και σπουδαίος μαραθωνοδρόμος, Γιώργος Μυζάλης, δεν έχω αποφασίσει αν τρέχω για να ακούω μουσική ή ακούω μουσική για να τρέχω.

Συμμετείχες στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, στη μνήμη της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, μιας γυναίκα με όραμα, αλλά και με τόσο σπουδαίο έργο και παρακαταθήκη. Μίλησέ μας για αυτή σου την εμπειρία. 

Ο αγώνας μου στη Νέα Υόρκη ήταν στις 5 Νοεμβρίου του 2023 και ήταν ο πρώτος από τους 6 major marathons που λαμβάνω μέρος για καλό σκοπό, με την πολύτιμη στήριξη του Mega και του Ολυμπιακού. Πράγματι έτρεξα στη μνήμη της αείμνηστης Μαριάννας Βαρδινογιάννη και για να κάνω πιο ηχηρό το μήνυμα του Συλλόγου «Όραμα Ελπίδας» ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να γίνουν εθελοντές δότες μυελού των οστών. Έτρεξα στη Νέα Υόρκη με όραμα και ελπίδα και αν μέσα από τη δική μου προσπάθεια, τελικά σωθεί έστω και μία ανθρώπινη ζωή, αυτό θα είναι και το μεγαλύτερο ρεκόρ μου.

Νίκο, γνωρίζω πως πριν μερικά χρόνια η σύζυγός σου είχε μια περιπέτεια υγείας. Η επαφή με τον αθλητισμό, μέσα από τους αγώνες δρόμου, είναι κάτι που, εκτός απ’ όλα τα άλλα, σου μαθαίνει και την αγάπη για ζωή. Τι συμβαίνει, όμως, όταν η ζωή σού δείξει και την άλλη όψη της;   

Η σύζυγός μου ήταν μία από τις χιλιάδες Ελληνίδες που κάθε χρόνο βρίσκονται αντιμέτωπες με τον καρκίνο του μαστού. Στην περίπτωσή της ήταν τυχερή, καθώς το εντόπισε σε πρώιμο στάδιο. Έδωσε αυτή τη μάχη με γενναιότητα και βγήκε νικήτρια. Η πρόληψη είναι το «κλειδί» για να νικήσεις αυτόν τον διάολο. Με το μήνυμα της πρόληψης για τον καρκίνο του μαστού έτρεξα πρόσφατα στον Μαραθώνιο του Λονδίνου, πάλι με τη στήριξη του Mega και του Ολυμπιακού, αυτή τη φορά για τον Σύλλογο «Άλμα Ζωής». Οι γυναίκες, μην αμελείτε τις προληπτικές εξετάσεις σας. Αρκεί να σας πω ότι, περισσότερες από 20.000 Ελληνίδες ανακάλυψαν πως έχουν καρκίνο του μαστού σε πρώιμο στάδιο, επειδή έλαβαν μήνυμα στο κινητό τους μέσα από το πρόγραμμα «Φώφη Γεννηματά» και τώρα θα γίνουν καλά. Όταν η ζωή σού δείξει την άλλη όψη, όπως λες, μετά το αρχικό σοκ, μπαίνεις στη μάχη και παλεύεις. Σημασία έχει, αν και εφόσον έρθει αυτή η στιγμή, να ξεκινήσεις από θέση ισχύος και αυτό το καθορίζει μόνο μία λέξη: Η πρόληψη.

Πώς είσαι τώρα μετά από όλο αυτό; 

Θα έλεγα ότι, μετράω και απολαμβάνω περισσότερο τις καλές στιγμές. Παρότι οι δυσκολίες δεν σταματούν στη ζωή κανενός και όλοι βλέπουμε το όποιο πρόβλημά μας ως το πιο μεγάλο στον κόσμο, αντικειμενικά, αυτό που έχει αξία είναι η υγεία. Αν έχουμε υγεία, τα έχουμε όλα.

Τελικά, τι μας δυναμώνει, πιστεύεις, ως ανθρώπους; Οι δυσκολίες;

Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Οι δυσκολίες και οι αποτυχίες θα σε κάνουν και πιο δυνατό και πιο ώριμο. Και οι αδικίες επίσης, που αισθανόμαστε συχνά-πυκνά, όλες και όλοι.

Ποια χιλιόμετρα σε δυσκολεύουν πιο πολύ; Του μαραθωνίου ή της δημοσιογραφίας; 

Τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν. Κι αν χαριστεί, αυτό θα έχει ημερομηνία λήξεως. Και στη δημοσιογραφία και στον μαραθώνιο, υπάρχουν και εύκολα και δύσκολα χιλιόμετρα. Και οι δύο διαδρομές έχουν ανηφόρες, κατηφόρες, στροφές και λακούβες. Σημασία έχει να στέκεσαι όρθιος και να πηγαίνεις παρακάτω, όπως είπα και πιο πριν.

Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;

Με ρωτάς πως θα είμαι στα 58 μου; Δεν μπορώ να κάνω προβλέψεις! Μακάρι να είμαι καλά στην υγεία μου, όπως και τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Και από εκεί και πέρα, εκτιμώ ότι, οι μέρες μου θα ξεκινούν και τότε με τζόκινγκ, πως σταθερά θα ακούω μουσική και θα γράφω στίχους, ενώ στη δημοσιογραφία θα με χωρίζουν πλέον λίγα… χιλιόμετρα από τη σύνταξη, αλλά, νομίζω αρκετά από την… απόσυρση!

Πηγή: Εφημερίδα OneVoice