Ο Χαρδαλιάς παίζει την πολιτική ζωή του

Η επιλογή της στρατηγικής «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» που εφαρμόζει από χθες ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς είναι ύψιστου πολιτικού ρίσκου στην περίπτωση του. Επί της ουσίας είναι στοίχημα πολιτικής επιβίωσης: Αν το κερδίσει «ζει», αν το χάσει «πεθαίνει» πολιτικά. Πάντως αυτή η στρατηγική δεν προσέφερε και πολλά ακόμα και στον «πατέρα» της, τον ναύαρχο Βίσμαρκ…

Το πρωτοσέλιδο της Εφ.Συν με τους διαλόγους-φωτιά των «πακιστανικών» κινητών που είχαν οι… πυροσβέστες και οι αναφορές τους στον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας ως εντολέα για να περάσουν απρόσκοπτα από τους ελέγχους οι εμπύρετοι της Φενέρ προκάλεσε πολιτική θύελλα, στο μάτι της οποίας βρέθηκε ο απών, από την παράσταση, πρωταγωνιστής, σχεδόν με το στανιό από την πλευρά του. Γιατί ο ίδιος έβαλε τον εαυτό του στο κάδρο της υπόθεσης, ενώ είχε το περιθώριο κι άλλων κινήσεων από το ηρωικό σάλπισμα της αντεπίθεσης με διαψεύσεις, αγωγές και μηνύσεις, ένα πακέτο μέτρων «αεράμυνας» που περισσότερες απορίες προκάλεσαν παρά έλυσαν στους πολίτες.

Για παράδειγμα, ενώ ο κ. Χαρδαλιάς αναφέρει ότι το «συκοφαντικό δημοσίευμα, το οποίο με μεθοδευμένο τρόπο κατασκευάζει αθλιότητες εις βάρος μου προσωπικά και με εμπλέκει σε ενέργειες για τις οποίες ουδεμία γνώση είχα ή έχω, τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου στην Πολιτική Προστασία», γιατί δεν φρόντιζε πρωτίστως να μάθει -αφού ουδεμία γνώση έχει ή είχε- τι ακριβώς συνέβη εκείνη την 21^η Οκτωβρίου, πριν βγάλει την ανακοίνωση, καταθέσει τη μήνυση και επιτεθεί στην Ψαρά; Το μόνο εύκολο είναι αυτό, να μάθει ποιοι πυροσβέστες (:) «υποδέχθηκαν» την τουρκική ομάδα και ποια πληρώματα του ΕΚΑΒ, τι επικοινωνία είχαν μεταξύ τους, τι έγραψαν στο βιβλίο συμβάντων, τι αναφέρουν οι επιχειρησιακοί προϊστάμενοι τους κλπ,, ό,τι προβλέπεται τέλος πάντων, σε υπηρεσιακό επίπεδο για να διαλευκανθεί ένα γεγονός ενδουπηρεσιακά, πριν οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη.

Εκτός κι αν τα έχει κάνει όλα αυτά ο κ. Χαρδαλιάς, όχι υπό το φως της δημοσιότητας αλλά διαβαθμισμένα όπως προβλέπεται, οπότε πιθανώς να γνωρίζει ήδη αν ο ανώτερος, ο αξιωματικός και ο πυροσβέστης τον επικαλέστηκαν σε μια παραβατική ενέργεια σύμφωνα με τα επιβληθέντα τότε μέτρα. Σε αυτό το σενάριο, πρέπει να στραφεί στη Δικαιοσύνη για τους συγκεκριμένους ένστολους. Αν δεν υπάρχει η συνομιλία, τα πακιστανικά τηλέφωνα, οι πυροσβέστες, και τα ανακάλυψε όλα αυτά μια ευφάνταστη δημοσιογράφος, τότε όρθη η αγωή, η μήνυση και το αίτημα παρέμβασης της ΕΣΗΕΑ.

Ο «μεγάλος» και η ασπίδα στους «ανθρώπους του»

Αν πάλι ισχύουν οι διάλογοι, τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν δίκιο που ζητούν να κατονομαστεί ο «μεγάλος» που δίνει απευθείας εντολές και δεν είναι ο ίδιος ο κ. Χαρδαλιάς. Γατί όσο μένει αυτό μετέωρο, τόσο «απλώνουν» οι φήμες είτε για «μεγάλο» πολιτικά, είτε για «μεγάλο» αθλητικά.

Υπάρχει μια ακόμα εξήγηση που δίνουν πηγές που γνωρίζουν το φέρεσθαι του Ν. Χαρδαλιά. Ο εργασιομανής 52χρονος πολιτικός που έχει σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της διαχείρισης της πανδημίας είναι απαιτητικός αλλά και δίκαιος με τους ανθρώπους που συνεργάζεται. «Ζητά πολλά αλλά και δίνει πολλά» όπως λένε, και ως αφοσιωμένος στους «ανθρώπους» του σηκώνει για αυτούς «ασπίδα προστασίας». Κι εκεί μπορεί να την έχει «πατήσει», πληρώνοντας με την «πολιτική ζωή» του την πίστη και την εμπιστοσύνη σε λάθος πρόσωπα.