Ο Λιόλιος, η Eurobank και ο Βασιλακόπουλος

Μετά από πολύ καιρό ασχολούμαι με μια αθλητική είδηση. Διότι, συγχρόνως, είναι και λίγο επιχειρηματική.

Καλά με ξεπερνά όλο αυτό το σκηνικό με τις φωτογραφίες, την ανταλλαγή δώρων και τα αναμνηστικά. Πρώτη φορά βλέπω στο τέλος μιας συνεργασίας τέτοια… αγάπη. Συνήθως, όταν ξεκινά μια σχέση, ξεκινά με τέτοιο έρωτα.

Όποτε ρωτούσα τον Φωκίωνα Καραβία γιατί συνεχίζει και στηρίζει διαφημιστικά- χορηγικά ένα προβληματικό και εντελώς απαξιωμένο προϊόν, λάμβανα μια απάντηση η οποία στηριζόταν σε ένα συγκεκριμένο σκεπτικό το οποίο εγώ το σεβόμουν, χωρίς να με βρίσκει σύμφωνη. Ξαφνικά χθες διαβάζω την είδηση της διακοπής της πολύχρονης συνεργασίας της Eurobank με την ομοσπονδία του μπάσκετ (ΕΟΚ).

Αυτή την στιγμή δεν γνωρίζω το σκεπτικό της απόφασης της τράπεζας. Γιατί δεν νομίζω να βρήκε άλλον μεγαλύτερο και καλύτερο χορηγό ο Λιόλιος για να αποφασίσει αυτός το τέλος της συνεργασίας.

Σε κάποιον κακεντρεχή, πάντως, δίνει τροφή για κουτσομπολιό η απόφαση της τράπεζας. Όπως για παράδειγμα ότι τώρα που μας τελείωσε ο “ισόβιος” πρόεδρος του μπάσκετ, που τόσο το ταλαιπώρησε και το απαξίωσε καθώς και τις εθνικές μας ομάδες, βρήκε την ώρα η διοίκηση της Eurobank να σταματήσει την χορηγία της στην ΕΟΚ.

Ένα είναι το σίγουρο. Έχουμε μπροστά μας την πρώτη τρανή αποτυχία του νέου, του κυρίου Λιόλιου.