Πλήθος κόσμου συνέρρευσε σήμερα το μεσημέρι στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, για να πει το τελευταίο αντίο στον σπουδαίο ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιώργο Μιχαλακόπουλο, που πέθανε το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 85 ετών.
Συντετριμένα τα μέλη της οικογένειάς του, η σύζυγος και οι κόρες του, βρίσκονταν από το πρωί στο νεκροταφείο. Ο χώρος είχε γεμίσει από νωρίς στεφάνια, μολονότι το στενό περιβάλλον του τεθνεώτος καλλιτέχνη είχε απευθύνει θερμή παράκληση αντί στεφάνων να δωθεί ενίσχυση στο «Σπίτι του Ηθοποιού» και το Ταμείο Αλληλοβοήθειας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.
Σε κλίμα θλίψης και συγκίνησης οι άνθρωποι του θεάτρου έδωσαν το παρών, αποχαιρετώντας έναν από τους τελευταίους «μεγάλους» της υποκριτικής τέχνης. Ανάμεσά τους η Ελένη Γερασιμίδου, ο Νίκος και η Μαρία Καβουκίδου, η Άννα Φόνσου, ο Βαγγέλης Χαραλαμπόπουλος, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, ο Δημήτρης Τζουμάκης, ο Σωκράτης Αλαφούζος και ο Σπύρος Μπιμπίλας.
Παρούσα η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου με τον πατέρα της Νίκο Κωνσταντόπουλο. Στην κηδεία και ο βουλευτής της ΝΔ Θόδωρος Ρουσόπουλος και ο πρώην βουλευτής Νίκος Φίλης.
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1959 ως πρωτοετής σπουδαστής της Σχολής στην επεισοδιακή παράσταση του Καρόλου Κουν, «Όρνιθες» στο Ηρώδειο. Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στον θίασο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και αργότερα συνεργάστηκε με τον θίασο του Κώστα Μουσούρη ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους μεγάλων συγγραφέων όπως ο Τσέχωφ και ο Μολιέρος. Ειδικά στην παράσταση «Δον Ζουάν» το 1968, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος εντυπωσίασε με την ερμηνεία του στο ρόλο του Σγαναρέλο.
Το 1973 ίδρυσε το Θέατρο Σάτιρας και έπαιξε μεταξύ άλλων στα έργα: «Ω, τι κόσμος μπαμπά» του Κώστα Μουρσελά, «Συνεργός» του Φρ. Ντύρεμαντ, «Βλαβερές συνέπειες του καπνού» του Τσέχωφ. Το 1981, οργάνωσε στις φυλακές Κορυδαλλού το θεατρικό εργαστήρι με κρατούμενους. Στο θέατρο είχε εμφανιστεί σε παραστάσεις όπως: «Έγκλημα και Τιμωρία», «Ο θάνατος του εμποράκου», «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» και «Το τίμημα». Ως θεατρικός σκηνοθέτης, σκηνοθέτησε αρκετά έργα, ανάμεσα στα οποία: «Τα παιδιά στο Δάσος του Ρομπέν» του Τζ. Κρόκερ, «Εκκλησιάζουσες» και «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, «Ο θάνατος του Εμποράκου» του ‘Αρθουρ Μίλερ, «Επιστάτης» του Χάρολντ Πίντερ.
Το τηλεοπτικό κοινό τον γνώρισε και τον λάτρεψε στην εμβληματική σειρά του Κώστα Κουτσομύτη «Εκείνος και Εκείνος» (1972), όπου ο Γ.Μιχαλακόπουλος ερμήνευσε με απαράμιλλο χιούμορ το ρόλο του «Σόλωνα» πλάι στον «Λουκά» του Βασίλη Διαμαντόπουλου.
Στον κινηματογράφο έπαιξε σε αρκετά έργα, κάνοντας το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1964, ερμηνεύοντας δεύτερους ρόλους στις ταινίες «Οι Φτωχοδιάβολοι», «Ο πολύτεκνος» και «Φεύγω με πίκρα στα ξένα». Ένας από τους χαρακτηριστικούς ρόλους του ήταν ο ποιητής Φανφάρας στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη» του Γιάννη Δαλιανίδη (1969). Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στις ταινίες «Η ωραία του κουρέα» του Ντίνου Δημόπουλου (1969), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» του Γιάννη Δαλιανίδη (1968), «Ένα γελαστό απόγευμα» του Ανδρέα Θωμόπουλου (1979), «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1995), το «Φράγμα» του Δημήτρη Μακρή (1982). Αξέχαστη ήταν επίσης η ερμηνεία του στην βραβευμένη ταινία «Ο Κύριος με τα Γκρι» του Περικλή Χούρσογλου το 1997.
Διετέλεσε καθηγητής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Θεάτρου. Υπήρξε Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων κατά την περίοδο 1974-1986, και Αντιπρόεδρος ΚΕ.Θ.Ε.Α. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Αθηνά Μιχαλακοπούλου και είχε δύο κόρες.
