Ο Παναθηναϊκός και τα “ψιλά γράμματα” της Διακήρυξης των Αθηνών

Τις τελευταίες ώρες διαβάζω λέξη προς λέξη τη Διακήρυξη των Αθηνών που υπέγραψαν στις 7 Δεκεμβρίου στην Αθήνα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και πράγματι δεν υπάρχει καμία αναφορά σε Παναθηναϊκό, Αλαφούζο, Γιοβάνοβιτς ή Φατίχ Τερίμ!

Ωστόσο στο επίσημο και δημoσιοποιημένο κείμενο της Διακήρυξης στη παράγραφο (OP1) το σημείο (β) των “συμφωνηθέντων” μεταξύ των δύο μερών αναφέρεται στη “Θετική Ατζέντα, στο πλαίσιο του ενισχυμένου Κοινού Σχεδίου Δράσης, που περιλαμβάνει μέτρα κοινού ενδιαφέροντος στους τομείς της επιχειρηματικότητας-οικονομίας, τουρισμού, μεταφορών, ενέργειας, καινοτομίας, επιστήμης και τεχνολογίας, γεωργίας, περιβαλλοντικής προστασίας, κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, νεολαίας, εκπαίδευσης και αθλητισμού”.

Εύλογα θα πει κάποιος μα είναι δυνατόν επειδή αναφέρεται σε “θετική ατζέντα” περιλαμβάνοντας και τον “αθλητισμό” αυτό είχε ή έχει να κάνει με τον Παναθηναϊκό, την απόλυση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και την πρόσληψη στη θέση του, του Φατίχ Τερίμ;

Και όμως. Το γεγονός ότι ο ίδιο ο Τούρκος Πρόεδρος πήρε στο τηλέφωνο τον διάσημο Τούρκο προπονητή για να τον συγχαρεί σημαίνει πολλά, όπως και η δήλωση με νόημα του ίδιου του κ. Τερίμ στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος: “Θέλω να προσθέσω κάτι ακόμα. Είμαι από την άλλη πλευρά της θάλασσας, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον κύριο Ερντογάν για να με συγχαρεί που ήρθα στον Παναθηναϊκό. Έχω υπηρετήσει την Εθνική ομάδα της Τουρκίας. Είμαστε δύο χώρες που μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα και είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ” είπε.

Εκτιμώ ότι η μυστική αποστολή του Γιάννη Αλαφούζου, προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και ιδιοκτήτη του “φιλομητσοτακικού” ΣΚΑΪ, στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να κλείσει εδώ και τώρα τον Τούρκο προπονητή, αποτελεί “μέρος” της ελληνοτουρκικής προσέγγισης που έχουν δρομολογήσει ήδη Αθήνα και Άγκυρα, Μητσοτάκης και Ερντογάν, σε διπλωματικό επίπεδο και όχι μόνο.

Συνεπώς δεν θεωρώ καθόλου τυχαία την επιλογή Τούρκου προπονητή, 20 μέρες μόλις μετά την υπογραφή της ΔτΑ. Εντάσσεται στα πλαίσια της ελληνοτουρκικής προσέγγισης και σίγουρα δεν είναι αμιγώς ποδοσφαιρική απόφαση, καθώς έχει πολιτική και επιχειρηματική σημασία. Μένει να δούμε αν είναι πάνω στην πλάτη της ομάδας του Παναθηναϊκού και εν τέλει κατά πόσο ο Μητσοτάκης και ο Ερντογάν ξέρουν να… παίζουν μπάλα.