Οι επτά πληγές του Φαραώ σκάνε στα χέρια του Μαξίμου μέχρι τις εκλογές

Κάθε μήνα και μια έκπληξη για το Μέγαρο Μαξίμου, που όπως όλα δείχνουν θα αναγκαστεί να πιει αυτό το πικρό ποτήρι μέχρι την τελευταία σταγόνα, μέχρι τις εκλογές. Αρχίστε λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι να μετράτε μήνες, κάθε μήνα και μια ιστορία, κάθε ιστορία πόνος και δάκρυ.

Ούτε ψύλλος δεν θα ήθελα να ήμουν στον κόρφο τους, γιατί από την μια έχουν να διαχειριστούν την λαϊκή δυσαρέσκεια για τις συνεχείς αυξήσεις στις τιμές στο ράφι και την άνοδο του κόστους της ενέργειας, και από την άλλη τα σκάνδαλα που αποδομούν το γαλάζιο αφήγημα των ικανών και των αρίστων.

Η… μπάλα φαίνεται να χάνεται σε όλα τα επίπεδα και αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να αποδοθούν και ευθύνες. Το πουλόβερ άρχισε να ξηλώνεται, ο χρόνος να λειτουργεί αντίστροφα, και εκτός και εντός των τειχών να δημιουργείται ένα νέο κίνημα «Δεν πληρώνω». Το νέο όμως αυτό κίνημα δεν αφορά τις μπάρες των Εθνικών Δρόμων τα περίφημα διόδια, γιατί εκεί τα πράγματα ήταν απλά, ούτε μια οργανωμένη αντίδραση μιας συντεχνιακής ομάδας, αλλά τις αποφάσεις εγχώριων οικονομικών ισχυρών παραγόντων και ξένων θεσμικών παικτών με κρατική υπόσταση που αδυνατούν να συνηγορήσουν και να προσυπογράψουν όσα τούτη την ώρα συμβαίνουν σε επιχειρηματικό-πολιτικό επίπεδο.

Οι απευθείας αναθέσεις των επτά δισεκατομμυρίων ευρώ και η εμπλοκή πολιτικών προσώπων σε επιχειρηματικές δράσεις -όχι με την παραδοσιακή μορφή στήριξη κάποιου ομίλου αλλά με απευθείας συμμετοχή σε επιχειρηματικό πεδίο- προκαλεί τεκτονικούς σεισμούς μεγάλου μεγέθους. Από το μοντέλο πολιτικός – φίλος με επιχειρηματικά συμφέροντα, περάσαμε αίφνης στο μοντέλο πολιτικός επιχειρηματίας και μάλιστα, μέσω τραπεζικού δανεισμού μια ιστορία που ξεπερνά και την κινηματογραφική φαντασία.

Τώρα τις δουλειές δεν θα τις παίρνουν οι επιχειρηματίες με μια πιθανή ανοχή και κάποιων πολιτικών παραγόντων, όπως συνέβαινε σε μια σειρά από περιπτώσεις στο παρελθόν, αλλά πολιτικοί με την ανοχή σε πολλές περιπτώσεις από πλευράς οικονομικών παραγόντων, όπως μου είπε με νόημα βαθύςγνώστης στις αγοράς και της ελληνικής και ξένης πολιτικής πραγματικότητας.

Νέα ήθη, αλλαγή πλεύσης και στρατηγικής, με ένα νέο διαχειριστικό μοντέλο που όμως όλα δείχνουν πως σκοντάφτει. Ο λαός μας άλλωστε δεν λέει τυχαία πως η παπάς- παπάς, η ζευγάς- ζευγάς. Δυο καρπούζια δεν χωρούν εύκολα κάτω από την ίδια μασχάλη. Εύκολο είναι να γλιστρήσουν και να σπάσουν.