Οι Κατρούγκαλοι μάς «φόρτωσαν» τους Γεωργιάδηδες
Τώρα θυμήθηκε ο Νίκος Παππάς, πολύ μετά το χοντρό σκάνδαλο του μητσοτακισμού, που μας στοίχισε πάνω από 40 δισ. και χάρισε τις τράπεζες σε επενδυτές και «πειρατές», να ζητήσει από τον υπουργό Οικονομικών τα έγγραφα της ιδιωτικοποίησης των «πακέτων» του ΤΧΣ στα τραπεζικά ιδρύματα.
Αιρετικά ξεκινώ σήμερα το βασικό άρθρο της One Voice. Αιρετικά, σε σχέση με την πολιτική επικαιρότητα, το θερμόμετρο της οποίας κατακοκκίνισε εξαιτίας των περισπούδαστων παρεμβάσεων περί «σιχαμάτων», του μεγαλύτερου πολιτικού σιχάματος της χώρας μας. Το κλασικότερο φαινόμενο της σημερινής παρακμής του πολιτικού συστήματος βγήκε μπροστά, να συσπειρώσει τους νεοδημοκράτες ενόψει των ευρωεκλογών.
Αλλά, το πράττω αυτό διότι οι τελειωμένοι του 2015, αυτοί που είχαν διαπράξει έναν σωρό σκάνδαλα και λαμογιές, διεσώθησαν από τη φυλακή χάρη είτε στην ανικανότητα είτε στην προδοσία των διαφόρων Κοντονήδων. Των λαμπρών αυτών… προσωπικοτήτων της «πρώτης φοράς, Αριστερά». Το πράττω αυτό, επίσης, γιατί βασανίζουν σήμερα τον λαό μας και την τσέπη του, βρωμίζουν το πολιτικό σύστημα και καταλύουν την Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου, τα σιχάματα, εξαιτίας των Κατρούγκαλων.
Όταν, όμως, εμείς τους τα γράφαμε τεσσεράμισι χρόνια, για να ανοίξουν τα μάτια τους και να μην επιστρέψουμε στις Μισέλ και στην ΕΡΕ του ‘50, δεν ήμασταν καλά παιδιά γιατί δεν ήμασταν «Αυγή» και Left. Σήμερα, όμως, η «Αυγή» υπάρχει χάρη στο δάνειο του Κασσελάκη. Το Left -δυστυχώς- έκλεισε.
Στον φαντασιακό κόσμο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ γινόμαστε πάλι ύποπτοι και κακοί, επειδή τους λέμε ξανά πικρές και σκληρές αλήθειες. Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ στα media είναι ανύπαρκτη. Έφυγε ο Αλέξης. Ήρθε ο Κασσελάκης. Έφυγε ο Ηλιόπουλος. Ήρθε και έφυγε η Αυγέρη. Πιο πριν ήταν η Σβίγγου και κάποιοι άλλοι. Τι άλλαξε στην πολιτική τους στα Μέσα Ενημέρωσης; Τίποτα. Η στρατηγική τους περιορίζεται στην κλάψα για την, προκλητική και προσβλητική για μια Δημοκρατία δυτικού τύπου, κυριαρχία του μητσοτακισμού στα ΜΜΕ.
Την One Voice, όμως, δεν την ενδιαφέρει η αδυναμία -ή απροθυμία- του ΣΥΡΙΖΑ να αξιοποιήσει τις ελάχιστες δημοσιογραφικές φωνές αντίστασης στον μητσοτακισμό και στα σιχάματά του. Εμείς τολμούμε να γράψουμε τα πράγματα με το όνομά τους γιατί αυτή είναι η πολιτική και εκδοτική γραμμή μας.
Θα δείτε ότι, θα δικαιωθούμε στις ευρωεκλογές. Μια, μικρή ή μεγάλη, πρώτη, σημαντική νίκη θα πετύχουμε, οι δυνάμεις του αντιμητσοτακισμού, στις 9 Ιούνη.
Όπως δικαιωθήκαμε στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Και τότε πετύχαμε μια μεγάλη νίκη.
Μόνο εμείς είπαμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό και κυρίως, στον κόσμο της δημοκρατικής παράταξης και της Αριστεράς, για τους αποστάτες, τους προδότες, τους κουρασμένους, τους «ιδιοκτήτες» της Κουμουνδούρου, τους ανθρωποφοβικούς του 3%, τους τεμπελχανάδες της ηττημένης ψευτοκουλτούρας. Για τον προβοκάτορα Κατρούγκαλο και όσους κρύβονταν πίσω του. Τότε, βεβαίως, οι ιδεολογικοί καθοδηγητές της πανωλεθρίας του 18% μας χαρακτήριζαν «τρωκτικά του διαδικτύου».
Σε εκείνη τη μάχη, να θυμηθούμε όλες και όλοι μας ότι, ο μητσοτακισμός και τα σιχάματά του είχαν πραγματοποιήσει πανστρατιά για να εκλεγεί η κυρία του SMS στον Αλέξη Τσίπρα. Όλοι μαζί συνετρίβησαν.
Έξι μήνες αργότερα, επειδή ο μητσοτακισμός δεν έχει αντίπαλο να τον κοιτάξει στα μάτια και μιας και θεωρεί όλους τους Έλληνες υποτελείς του κυρίου Μητσοτάκη, χωρίς να κρατήσει τα προσχήματα, βαφτίζει τον Κατρούγκαλο ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για τη διασφάλιση της διεθνούς τάξης. Αμισθί, βεβαίως. Ποτέ, άλλωστε, τα τριάκοντα αργύρια δεν ξεπληρώθηκαν με τέτοιες θέσεις. Αν ζούσε ακόμα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, θα μας το επιβεβαίωνε.
Καταλήγοντας. Επειδή οι Έλληνες έχουμε κοντή μνήμη. Ποιος βρισκόταν απέναντι στον Κατρούγκαλο, το μοιραίο εκείνο βράδυ της προδοσίας του στον Blue Sky; Μα, ο Άδωνης Γεωργιάδης, φυσικά.
