Όταν βγούμε έξω θα τα πούμε!
Το απόγευμα, ο πρωθυπουργός μέσω διαγγέλματος ανήγγειλε γενική απαγόρευση κυκλοφορίας, ένα μέτρο ακραίου αυταρχισμού και ακραίας ανελευθερίας. Το ξέραμε ότι το κλωθογύριζαν μέρες τώρα…
Νωρίτερα το πρωϊ ο κ.Τσιόδρας εν μέσω γενικής απαγόρευσης, προτίμησε να εκκλησιαστεί, συνοδευόμενος από κάμερες! Δίνοντας έτσι το τέλειο άλλοθι σε λίγους αλλά ικανούς να κάνουν τη ζημιά, και οι οποίοι είχαν πάρει τα βουνά και τις παραλίες, ή έπαιζαν μπάσκετ στις παιδικές χαρές.
Τα κρούσματα από 28 έως 35 καθημερινά, χθες έφτασαν λίγο κάτω από τα 100!
Η κυβέρνηση έχει αποτύχει πλήρως στη διαχείριση των μέτρων και καταφεύγει πλέον πανικόβλητη σε έσχατα μέσα.
Πρώτα όμως άφησε εν μέσω πανδημίας π.χ. να πάνε μαθητές Λυκείου στην Ιταλία, χωρίς να τους ελέγξει ούτε όταν γύρισαν, ενώ έκλεισε τα σχολεία δύο εβδομάδες αργότερα.
Μετά έπαιζε κρυφτό με την εκκλησία για περίπου τρεις κρίσιμες εβδομάδες, αφήνοντας του ηλικιωμένους ανθρώπους απροστάτευτους.
Στα νοσοκομεία γίνεται το έλα να δεις…Μονάδες βγαίνουν εκτός λειτουργίας, λόγω δραματικών αυξήσεων των κρουσμάτων σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Ακόμα παραμένουν ανοχύρωτα και χωρίς υλικό τα νοσοκομεία και εκτεθειμένοι οι ήρωες που μας καλεί να χειροκροτήσουμε στα μπαλκόνια η σύζυγος του πρωθυπουργού.
Γιατί άραγε δεν έγιναν νωρίτερα – ούτε τώρα προβλέπεται να γίνουν – μεγάλης έκτασης τεστ;
Πότε περιμένει η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός Υγείας να προχωρήσουν στην επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων;
Ο κόσμος σε γενικές γραμμές αυτοπροστατεύεται και προστατεύει τους γύρω του, όσο είναι δυνατόν, με λίγες εξαιρέσεις ανεγκέφαλων… Σε αυτή τη φάση θα δεχθεί τον ακραίο περιορισμό που ισχύει από τις 6.00 το πρωϊ όχι επειδή το λέει η κυβέρνηση, αλλά γιατί μόνο έτσι θα βοηθήσει ο ένας τον άλλο σε αυτή τη μάχη.
Αλλά ας μην πάρει αυτή την οικειοθελή αποδοχή εκχώρησης των ελευθεριών μας ως αποδοχή της πολιτικής της, όπως κάνει μέχρι τώρα…
Μας ξεφουρνίζει σε δόσεις, εδώ και δύο εβδομάδες δρακόντεια μέτρα, σε δόσεις. Στέλνοντας στην ανεργία και στην απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους,στερώντας μας ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, (κι αυτές ακόμα τις στοιχειώδεις καθημερινές μετακινήσεις) επειδή ακριβώς απέτυχε παταγωδώς να διαχειριστή το πρόβλημα.
Ας γνωρίζει όμως, ότι όταν βγούμε, σύντομα η λίγο αργότερα από αυτή την δυστοπία, θα τα πούμε!
