Παπαηλιού: Η δικτατορία υπήρξε συνέπεια της «ανάπηρης» δημοκρατίας

«Η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 υπήρξε συνέπεια της «ανάπηρης» δημοκρατίας του μετεμφυλιακού κράτους, του ψυχρού πολέμου και των αμερικανικών σχεδιασμών για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής», δήλωσε ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Παπαηλιού, με αφορμή την επέτειο του πραξικοπήματοςτης 21ης Απριλίου.

Ειδικότερα, η δήλωση του βουλευτή Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ακόλουθη:

«Το δικτατορικό καθεστώς, που επισώρευσε δεινά στον ελληνικό λαό και την πατρίδα, κατέρρευσε με την προδοσία της Κύπρου.

Η εμπειρία της δικτατορίας και η αντιδικτατορική πάλη διαμόρφωσαν πνεύμα εθνικής ενότητας και δημοκρατικής αλληλεγγύης που επέτρεψαν, μετά την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος, να υπάρξει δημοκρατική πορεία.

Η δημοκρατική πορεία, χωρίς να είναι ευθύγραμμη, παραμένει σταθερή. Οι διάφορες φάσεις της επηρεάζονται από εξωγενείς και εσωτερικούς παράγοντες, μεταξύ αυτών και από τον εκάστοτε συσχετισμό των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, ο οποίος καθορίζει και το περιεχόμενο της πολιτικής της χώρας.

Η επίπλαστη ευημερία, η κοινωνική και ηθική κρίση των τελευταίων «πίσω στο παρελθόν» δεκαετιών, είχαν ως αποτέλεσμα τη χρεοκοπία και τη συνακόλουθη επιβολή των «μνημονίων», που οδήγησαν την οικονομία στα «βράχια», το λαό σε φτωχοποίηση και την ελληνική κοινωνία σε βίαιο μετασχηματισμό. Η έξοδος από τα «μνημόνια» έδωσε σημαντικές δυνατότητες για αλλαγή πορείας.

Κατά την παρούσα φάση των εξελίξεων, οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και της οπισθοδρόμησης, προκειμένου να ενισχύσουν τα «μεγάλα και ισχυρά» συμφέροντα που εκπροσωπούν, επιχειρούν να μετατρέψουν την τρέχουσα, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, νέα κρίση σε ευκαιρία. Μεθοδεύουν την οικοδόμηση και πάλι ενός καθεστώτος «ανάπηρης» δημοκρατίας, με τον στραγγαλισμό των ατομικών και των κοινωνικών δικαιωμάτων, των δημοκρατικών ελευθεριών και τον αποκλεισμό ιδεών, απόψεων και δράσεων που δεν είναι συμβατές με την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη αντίληψη.

Οι κοινωνικές δυνάμεις της παραγωγικής δημιουργίας, της εργασίας, της νεολαίας και οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις,οφείλουν να αντιταχθούν στην ανάδειξη αυτών των λογικών και στην προώθηση εφαρμογής τους, διότι, εκτός των άλλων, η ακροδεξιά, που παραπέμπει ανοιχτά στην παράδοση και τις πρακτικές της χουντικής περιόδου και άλλων περιόδων βαρβαρότητας, καραδοκεί.

Η δημοκρατία έχει τη δύναμη και υπό τις παρούσες συνθήκες να είναι και «ανοιχτή» και «ελεύθερη» και «κοινωνική».

Αρκεί να υπάρξει συλλογική ενεργοποίηση των πολιτών.

Και αυτό αποτελεί χρέος όλων μας.»