Πλανήτης χωρισμένος σε παχύσαρκους και υποσιτισμένους

Οι στόχοι που είχε θέσει ο ΟΗΕ για την εξάλειψη της κακής διατροφής έως το 2030 αποδεικνύονται υπερβολικά αισιόδοξοι για να επιτευχθούν. Η κακή διατροφή, χαρακτηριζόμενη από τους ειδικούς ως ο «νέος κανόνας», επεκτείνει την κυριαρχία της παγκοσμίως, συντηρώντας και ενισχύοντας τα φαινόμενα του υποσιτισμού και συνάμα της αλματώδους αύξησης της παχυσαρκίας.

Η Παγκόσμια Έκθεση για τη Διατροφή που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα διαπιστώνει ότι σε 57 τουλάχιστον χώρες -από τις 129 που εξετάστηκαν- καταγράφονται τόσο υψηλά επίπεδα υποσιτισμού (κυρίως διαταραχές της ανάπτυξης και αναιμία), όσο και παχύσαρκων και υπέρβαρων παιδιών και ενηλίκων. Ο Λόρενς Χάνταντ, μέλος της συντακτικής ομάδας της έκθεσης και ερευνητής στο Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας για τις Διατροφικές Πολιτικές, ανέφερε ότι «ένας στους τρεις ανθρώπους υποφέρει από κακή διατροφή» και κωδικοποίησε τα αποτελέσματα λέγοντας ότι «Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η κακή διατροφή είναι ο “νέος κανόνας” και αυτό είναι απαράδεκτο».

Σκοτώνει!

Σύμφωνα με την έκθεση η κακή διατροφή ευθύνεται για σχεδόν τους μισούς θανάτους παιδιών μικρότερων των πέντε ετών. Ταυτόχρονα ο αριθμός των υπέρβαρων παιδιών της ίδιας ηλικίας (κάτω των πέντε ετών) πλησιάζει τον αριθμό των υποσιτισμένων ατόμων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η έκθεση καταγράφοντας την αύξηση της παχυσαρκίας σε κάθε ηλικία και σχεδόν σε κάθε χώρα τη χαρακτηρίζει ως «κολοσσιαία πρόκληση».

Άμεσα μέτρα

Σημειώνεται ότι ο ΟΗΕ στους στόχους που όρισε το 2015 για την αειφόρο ανάπτυξη περιλάμβανε και «το τέλος κάθε μορφής κακής διατροφής» έως το 2030. Ωστόσο η έκθεση διαπιστώνει ότι «δεν είμαστε σε καλό δρόμο για την επίτευξη των διατροφικών στόχων» και ως χαρακτηριστικό παράδειγμα επικαλείται τον στόχο μείωσης της αναιμίας που, εφόσον διατηρηθεί ο σημερινός (αργός) ρυθμός καταπολέμησης της, ο στόχος θα επιτευχθεί με καθυστέρηση… 100 χρόνων, δηλαδή το 2130 αντί για το 2030. 

Σύμφωνα με τους ερευνητές θα πρέπει να δαπανηθούν 70 δισ. δολάρια προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι για μείωση των διαταραχών στην ανάπτυξη, του σοβαρού υποσιτισμού και της αναιμίας και της διάδοσης του μητρικού θηλασμού. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο κ. Χάνταντ «το κλειδί για την επιτυχία είναι η πολιτική δέσμευση».