Ποιος έχασε και ποιος νίκησε; Μία διαφορετική ματιά στα αποτελέσματα

Η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτονόητα και στρατηγική νίκη της Νέας Δημοκρατίας.

Οι ψηφοφόροι δεν αποδοκίμασαν τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ανέλαβε προσωπικά το σύνολο της προεκλογικής εκστρατείας του κυβερνόντος κόμματος. Δεν αποδοκίμασε τα μέτρα ελάφρυνσης των πολλών από τις επιπτώσεις της κρίσης.

Πολύ περισσότερο, με την ψήφο τους, οι Έλληνες πολίτες δεν επιδοκίμασαν προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τις θέσεις και τις απόψεις του οποίου τις εργασιακές και κοινωνικές απόψεις φαίνεται πως δεν κατανόησε σε βάθος.

Δεν είναι λογικό, ο ένας στους τρεις Έλληνες ψηφοφόρους να συμφωνούν με την εργασία των 7 ημερών ή με το να μείνουν οι γυναίκες στο σπίτι, που μας φέρνουν πολλές δεκαετίες πίσω…

Το μήνυμα που έστειλαν, μέσω κάλπης, οι ψηφοφόροι ήταν για την απόδοση του κυβερνητικού επιτελείου, κυρίως εκείνων που «βολεύτηκαν» στις καρέκλες, δεν αφουγκράστηκαν εγκαίρως τις αγωνίες και τις απόψεις του απλού πολίτη, αποκόπηκαν από τη βάση και την κοινωνία.

Παρά τις… πάσες που έδωσε η αξιωματική αντιπολίτευση, όλο το προεκλογικό διάστημα, εκτός από τον Αλέξη, κανείς άλλος δεν επωμίστηκε το βάρος της επικοινωνιακής προβολής που θα έπρεπε να είχε η προσπάθεια του πρωθυπουργού να «γυρίσει» τις επιπτώσεις των μνημονίων και να απαλύνει τις πληγές των μνημονίων.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν προδικάζει και το αποτέλεσμα των πρόωρων εκλογών, στο τέλος Ιουνίου. Αρκεί βέβαια, ο ίδιος ο πρωθυπουργός να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις και να αλλάξει όλα εκείνα τα φαινόμενα, που αποτέλεσαν τη βάση για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.

Η «μαγιά» υπάρχει! Αυτό φαίνεται από τις δυνάμεις που κατέγραψε το κυβερνόν κόμμα σε βασικούς Δήμους και Περιφέρειες. Ακόμη κι εκεί που δεν «έγραψε» καλά αποτελέσματα σε τοπικό επίπεδο, αποτελεί αφορμή για αποφάσεις και κινήσεις, που θα αντιστρέψουν την κατάσταση.

Άλλωστε, τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής, τόσο στις ευρωεκλογές, όσο και στις τοπικές κάλπες, προσφέρουν σημαντικές δυνατότητες, ώστε να αναζωπυρωθεί η ελπίδα και η εμπιστοσύνη για την προοδευτική πορεία της χώρας. Μία πορεία, την οποία, βεβαίως, δεν μπορεί να εγγυηθεί η Δεξιά, που εξακολουθεί να είναι προσκολλημένη σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές.