Πολιτιστική… σταθερότητα

Από την ονοματολογία των προηγούμενων ημερών, σχετικά με τα πρόσωπα της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη, ένα μόνο υπουργείο απουσίαζε σταθερά από τα ρεπορτάζ όλων των συναδέλφων, το Πολιτισμού. Δικαίως, όπως αποδείχθηκε. Από όλο το «ανακάτεμα της τράπουλας» -διότι περί τέτοιου πρόκειται, αφού αλλαγές θέσεων είχαμε πολλές, αλλά νέα πρόσωπα ελάχιστα- το μόνο… σημαδεμένο χαρτί ήταν η Λίνα Μενδώνη.

Τώρα, λοιπόν, ο ελληνικός πολιτισμός μπορεί να συνεχίσει να βαδίζει απερίσπαστος, στον δρόμο της σταθερότητας. Δεν διατρέχει τον κίνδυνο της παραμικρής αλλαγής, ούτε υπάρχει περίπτωση τα φιλόδοξα πρότζεκτ της πρώτης τετραετίας Μητσοτάκη να καθυστερήσουν ή να εκτροχιαστούν.

Η τσιμεντόστρωση του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης, για την ανετότερη πρόσβαση των ορδών των τουριστών, μπορεί να συνεχιστεί, χωρίς οι ενοχλητικές φωνές κάποιων ρομαντικών αρχαιολόγων να απειλούν να ακυρώσουν τα σχέδια. Το ίδιο και η σταδιακή ιδιωτικοποίηση των αρχαιολογικών και άλλων μουσείων, αρχικά μέσω της μετατροπής τους σε ΝΠΔΔ και της αποκοπής τους από τον έλεγχο του Δημοσίου, με πρόσχημα την καλύτερη εμπορική τους αξιοποίηση και με μέσο την τοποθέτηση στο «πηδάλιό» τους στελεχών με γνώση της «αγοράς» (και τις αντίστοιχες απολαβές).

Μπορεί επίσης να συνεχιστεί απρόσκοπτα η «νομιμοποίηση» της αρχαιοκαπηλίας, μέσω της αποδοχής και υποδοχής διαφόρων ιδιωτικών συλλογών αρχαιοτήτων, απροσδιόριστης προέλευσης, όπως για παράδειγμα έγινε με τα κυκλαδικά ειδώλια της περίφημης «συλλογής Στερν». Και βέβαια, μπορεί να προχωρήσει χωρίς πολλές, πολλές ερωτήσεις, η «εμβληματική» ανακαίνιση και επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας, με τους αρχιτέκτονες, τους κατασκευαστές και τους χορηγούς της επιλογής μας, χωρίς παράλογες απαιτήσεις για ανοιχτούς διαγωνισμούς και άλλες τέτοιες ντεμοντέ διαδικασίες.

Φυσικά, μπορούν να συνεχίσουν να είναι «απόφοιτοι Λυκείου» οι καλλιτέχνες, τα θύματα του πολυσυζητημένου Π.Δ. 85/2022, οι οποίοι, αφού πέρασαν έναν ολόκληρο χειμώνα και βάλε στους δρόμους, μάλλον βαρέθηκαν να φωνάζουν και εξαφανίστηκαν δια της αποχής από τις κάλπες, αποδεχόμενοι τη μοίρα τους ως «παιδιά ενός κατώτερου θεού». Για το επίπεδο σπουδών τους και τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, μπορούμε να ξαναμιλήσουμε όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφασίσει να αναθεωρήσει το Άρθρο 16 του Συντάγματος.

Και πού ξέρετε; Αν είμαστε πολύ τυχεροί, μπορεί κάποια στιγμή να μας «δανείσει» το Βρετανικό Μουσείο τα Γλυπτά του Παρθενώνα και να έρθει η μοναχική Καρυάτιδα του Λονδίνου να κάνει για μερικούς μήνες τις… διακοπές της στην Ελλάδα. Και τότε να πανηγυρίσουμε για τη μεγάλη επιτυχία της πολιτιστικής πολιτικής της Ελλάδας και, γιατί όχι, να βάλουμε όλοι μαζί πλώρη για μία… τρίτη τετραετία σταθερότητας. Αφού, για πρώτη ίσως φορά, η χώρα θα έχει κυβερνηθεί από έναν πρωθυπουργό, που τίμησε τις εξαγγελίες του και έκανε πράξη όλα όσα περιλάμβανε το σχέδιό του.