Πως «καίγεται» το 1+1 του Μητσοτάκη και επανέρχονται σενάρια κυβέρνησης ειδικού σκοπού

Η εικόνα του ανέμελου και χαμογελαστού πρωθυπουργού στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη Τύπου με αφορμή βέβαια τις καταστροφές αλλά και τη δύσκολη συνέχεια για τη χώρα, ήρθε απλά να επιβεβαιώσει ότι η κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου –και του πολιτικού κεφαλαίου-  του Κ. Μητσοτάκη έχει γυρίσει από την ανάποδη.

Στην ίδια κατεύθυνση και οι αλλαγές που τη συνόδευσαν, με… περισσότερο «επιτελικό κράτος» από τον πρωθυπουργό και περισσότερους δικούς του ανθρώπους σε υψηλές κυβερνητικές θέσεις -ασχέτως αν τα «παπαγαλάκια» προσπάθησαν να «περάσουν» τον στενό σύμβουλο του από το 2017 Γ. Οικονόμου ως… «καραμανλικό»-.

Σε γκρίζο, αν όχι κατάμαυρο, φόντο, ο Μητσοτάκης προανήγγειλε ανάμεσα στα άλλα ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, για να βάλει τέλος στα νέα σενάρια περί πρόωρων εκλογών. Συνεργάτες και γκουρού της πολιτικής επικοινωνίας τον συμβούλεψαν ότι στο πλαίσιο της επίδειξης αποφασιστικότητας και σιδερένιας πυγμής χρειαζόταν αυτή η ξεκάθαρη θέση, ώστε να εμπνεύσει σιγουριά και εμπιστοσύνη στο υπουργικό συμβούλιο του ενόψει των δυσκολιών που είναι μπροστά. Ωστόσο, είναι αυτές, οι πολλές και μεγάλες δυσκολίες που θα προκύψουν από τον Σεπτέμβρη αλλά και όλες αυτές που μεταφέρθηκαν στη λογική του «κλώτσα το τενεκεδάκι να πάει παρακάτω», που «κόβουν» από τον Μητσοτάκη τον αέρα του «1+1» στις πρωθυπουργικές τετραετίες του ή πιο σωστά στην πρόωση ανανέωση της λαϊκής βούλησης για να έχει καθαρό ορίζοντα μιας ακόμα τετραετίας. Και πλέον το δυνατό χαρτί του «επιτελικού κράτους», που ενέπνεε… σιγουριά στους πολίτες έχει καεί με τις φωτιές στην Αττική, την Εύβοια, την Πελοπόννησο, τη Ρόδο…

Τι έχει μπροστά του

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύτηκε στην ολοκλήρωση της τετραετίας, μόνο που αυτό προέκυψε ως μονόδρομος στις επιλογές του τη δεδομένη στιγμή. Η κοινωνική οργή, όπως παρουσιάστηκε σε ζωντανές συνδέσεις και σε διαδικτυακή πραγματικότητα, σε βάρος ενός κρατικού μηχανισμού με μεγάλες αδυναμίες, που ψευδώς είχε εμφανιστεί ως ισχυρός και ικανός να αντιμετωπίσει πολυεπίπεδες κρίσεις, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού ήρθε να διαλύσει κάθε ψευδαίσθηση.

Οι πυρκαγιές και οι καταστροφές που άφησαν πίσω τους, με τις ανάγκες για αποζημιώσεις των πληγέντων να είναι άμεσες και μεγάλες, έρχονται να προστεθούν στα απόνερα της πανδημίας, την ώρα που και η εξέλιξη της είναι άδηλη και αβέβαιη ενόψει Σεπτεμβρίου. Οι συνέπειες του κορονοϊού και των πυρκαγιών σε οικονομικό επίπεδο είναι αδύνατο να προσδιοριστούν όσο δεν τελειώνει το κακό, ενώ οι παρενέργειες τους αγγίζουν και τον τουρισμό, κάτι που επίσης θα διαπιστωθεί στο μέλλον σε ό,τι αφορά στο βαθμό που τον επηρέασαν. Παράλληλα, τα μέτρα στήριξης των πυρόπληκτων, ιδίως αυτά που αφορούν στις φορολογικές απαλλαγές και διευκολύνσεις, θα κλονίσουν και τα κρατικά έσοδα επίσης σε άγνωστο βαθμό, την ώρα που νέες  παρεμβάσεις οικονομικής φύσης για την πανδημία είναι δεδομένο ότι θα προκύψουν.

Για τις δυσκολίες στην Οικονομία θα μπορούσαν να γραφτούν σελίδες, ωστόσο μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει ο Κ. Μητσοτάκης τους επόμενους μήνες. Τα εθνικά θέματα, ένα συνδυασμός νέου γύρου ελληνοτουρκικής έντασης με το κλείσιμο των εκκρεμοτήτων με τη Βόρεια Μακεδονία, θα ξανανοίξουν ζητήματα και κατεύθυνσης στην εξωτερική πολιτική και εσωτερικών ισορροπιών στη Νέα Δημοκρατία. Για το «Σκοπιανό», η Μέρκελ μπορεί να «εξυπηρέτησε» Μητσοτάκη και Ζάεφ δίνοντας τους χρόνο για να κλείσουν τις επιμέρους τεχνικές συμβάσεις, ωστόσο κάποια στιγμή αυτό πρέπει να γίνει και οι δυο ηγέτες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις εσωτερικές αντιδράσεις. Και, κακά τα ψέματα, ο Ζάεφ έχει νωπή λαϊκή εντολή όπως και σταθερές συμμαχίας, ο Μητσοτάκης δεν έχει ούτε το ένα ούτε το άλλο αλλά τουναντίον έχει έναν Σαμαρά στα… κάγκελα.

Το σύστημα ξαναβγάζει εφεδρικά σενάρια

Κλείνοντας, πάμε ίσως και στο πιο ενδιαφέρον κομμάτι των εξελίξεων. Οι κλυδωνισμοί στην παντοκρατορία Μητσοτάκη από τις απανωτές αποτυχίες στην αντιμετώπιση ζητημάτων που αφορούν στην καθημερινότητα των πολιτών συν τα μεγάλα θέματα της Οικονομίας και των συμπαρομαρτούντων και της διπλωματίας, φαίνεται να ανησυχούν και τους ανθρώπους της αγοράς, τους επενδυτές από το εξωτερικό αλλά και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου στη χώρα. Και δεν είναι λίγοι εξ αυτών, κυρίως όσοι έχουν και διασυνδέσεις εκτός συνόρων, που σκαλίζουν το ενδεχόμενο μιας λύσης εκτός εκλογικών διαδικασιών και πριν την ολοκλήρωση της τετραετίας. Όπως πληροφορείται η Voice, αν δυσχεράνει κι άλλο η κατάσταση μέχρι το τέλος του έτους, ίσως ο μονόδρομος της εξάντλησης της τετραετίας από τον Μητσοτάκη εξελιχθεί σε μονόδρομο «πάμε όλοι μαζί» και με το θέμα της επιλογής πρωθυπουργού στο τραπέζι. Μια λύση οικουμενικής, ειδικού σκοπού, μεγάλου συνασπισμού, όλες αυτές τις εκτός συνόρων σκέψεις για τη διακυβέρνηση της χώρας που κατά καιρούς επανέρχονται με κάποιον τρόπο, όποτε τα πράγματα σκουραίνουν…