Σε δύο βάρκες με φουρτούνα…

Κανένας, διαχρονικά, δεν μπόρεσε να ισορροπήσει σε δύο βάρκες. Όταν μάλιστα έρχεται η φουρτούνα, είναι καταδικασμένος, από χέρι, να πνιγεί.

Για καιρό τώρα, ο Κ. Μητσοτάκης είχε το ένα πόδι στην βάρκα των ακροδεξιών και το άλλο σε αυτή των αυτοαποκαλούμενων κεντρώων.

Και η χρησιμοποίηση της λέξης «αυτοαποκαλούμενων» γίνεται επί τούτου, καθώς, προσωπικά, με βάση τις ηθικές αξίες που μου έδωσε ο πατέρας μου και η μάνα μου, αδυνατώ έστω και να διανοηθώ ότι μπορεί να υπάρχει ένας κεντρώος πολιτικός ο οποίος δέχεται να συναγελάζεται και να συγκυβερνά με ακροδεξιούς, φασίστες, δηλαδή, όπως ο Βορίδης, ο Άδωνις, ο Πλεύρης, κ.λπ..

Τέλος πάντων.

Για τον Κ. Μητσοτάκη έφτασε η στιγμή που θα κληθεί να επιλέξει με ποιους θα συμπορευτεί.

Και μπορεί η εξουσία να είναι ένα αφροδισιακό το οποίο λειτουργεί ως… συγκολλητικό μεταξύ ανθρώπων έστω κι αν δεν συμφωνούν κατά 100% μεταξύ τους, όταν όμως «μπαίνει» στη μέση ο φόβος για το τι τους ξημερώνει αύριο (βλέπε εκλογές), τότε τα πράγματα παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.