«Σωτηρία» Creta Farms: Ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγια και κατώγια…

Το καλοκαίρι μας αποχαιρετά, τα μπάνια του λαού λαμβάνουν τέλος και η Creta Farms εξακολουθεί να παραπαίει -για να μην πούμε ότι πνέει τα λοίσθια-, την ίδια ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται να υποσχεθεί από του βήματος της ΔΕΘ «ανάπτυξη για όλους».

Το σόου αποφασιστικότητας του Άδωνη Γεωργιάδη δεν ήταν, λοιπόν, παρά ένα πυροτέχνημα, από αυτά στα οποία αποδεικνύεται εξπέρ ο επί της ανάπτυξης υπουργός. Δεν είχε καλά, καλά κάτσει στην υπουργική καρέκλα, όταν με μπόλικο στόμφο παρουσιάστηκε ως «σωτήρας» της κρητικής αλλαντοβιομηχανίας, επειδή «κάθισε στο ίδιο τραπέζι» Δομαζάκηδες και πιστώτριες τράπεζες για «να τα βρουν».

Τότε σε ομοβροντία, τα φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να ενημερώσουν την κοινή γνώμη για την ιστορική παρέμβαση, να προεξοφλήσουν τη σωτηρία της επιχείρησης και να πλέξουν το εγκώμιο του υπουργού, ο οποίος έδωσε με το «καλημέρα» διαπιστευτήρια της αποτελεσματικότητας που έφερε στη διακυβέρνηση, η ομάδα Μητσοτάκη. Μέχρι και για «μοντέλο Creta Farms» μίλησαν, που θα λειτουργήσει ως μπούσουλας για να διασωθούν όλες οι προβληματικές εταιρίες της χώρας.

Δύο μήνες μετά, το αποτέλεσμα είναι… μηδέν εις το πηλίκο. Ο ίδιος ο Γεωργιάδης, ανερυθρίαστα, παίρνει αποστάσεις, διαμηνύοντας στους εργαζόμενους της εταιρίας ότι ναι μεν καταβάλλει προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης, αλλά η μεγάλη ζημιά στην Creta είχε γίνει πριν αναλάβει υπουργός (είδατε, πόσο ζημιωμένη είναι, τελικά, η χώρα που δεν έκανε νωρίτερα τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό;). Χωρίς, επίσης, κανέναν ενδοιασμό αναφέρει ότι όταν υπεγράφη το MOU -το αποτέλεσμα, δηλαδή, της συνάντησης την οποία πανηγυρικά προκάλεσε- ήταν, ήδη, αργά. Τότε γιατί πανηγύριζε, τον Ιούλιο, το υπουργείο για την υπογραφή του;

Η πρώτη αλήθεια είναι ότι κανείς Γεωργιάδης δεν μπορεί να δώσει λύση στο αδιέξοδο της Creta Farms, διότι αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται ούτε με διαταγές ούτε με μαγικά ραβδιά. Αν δεν τα βρουν καλόπιστα μεταξύ τους τα αδέρφια Δομαζάκη και κυρίως αν δεν βάλουν «νερό στο κρασί» των απαιτήσεών τους και το χέρι στην τσέπη, η εταιρία δεν σώζεται. Θα συνεχίσει να φυλλοροεί, μέχρι να την αποκτήσει για ένα κομμάτι ψωμί ο «τυχερός» που θα αποφασίσουν-επιβάλλουν οι τράπεζες (ενδεχομένως, τότε, και με κατεύθυνση άνωθεν). Για την ιστορία, η Γενική Συνέλευση της εταιρίας που ήταν προγραμματισμένη για χθες, αναβλήθηκε για τις 23 Σεπτεμβρίου.

Η δεύτερη αλήθεια, που πρέπει να καταγραφεί έστω και μόνο για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης, είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση, αν και δεν απαρτιζόταν από «ανθρώπους της αγοράς» όπως υπερηφανεύεται η σημερινή, κατάφερε να δώσει λύση σε ένα αντίστοιχο πρόβλημα, πολύ μεγαλύτερου μεγέθους και εξαιρετικά πιο σύνθετο. Αναφερόμαστε, βεβαίως, στην κατάρρευση της αλυσίδας Μαρινόπουλος, που κατέστη εφικτό να απορροφηθεί από την αγορά με τους ελάχιστους δυνατούς κραδασμούς και μάλιστα, σε μία πολύ χειρότερη οικονομική συγκυρία. Με έναν αστερίσκο, ωστόσο: Κανείς δεν τιμωρήθηκε για αυτή, γεγονός που επιτρέπει στους επόμενους «Μαρινόπουλους» να νομίζουν πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Δημοσιεύτηκε στη Finance & Markets Voice της 5ης Σεπτεμβρίου