Στη Χίο η πρώτη γυναίκα κεντρική Λιμενάρχης
Από τη Λευκάδα στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του Μετσόβειου Πολυτεχνείου και μετά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του τμήματος Μηχανολόγων-Μηχανικών του ίδιου ιδρύματος. Ο δημόσιος τομέας έλεγε πως δεν την ένοιαζε, ένοιαξε όμως τη μητέρα της το ότι, όπως έδειχναν τα πράγματα, δεν θα παντρευόταν. Κάπως έτσι έκανε τα χαρτιά της για το Λιμενικό Σώμα. Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια καριέρα που 16 χρόνια μετά την οδήγησε στη θέση του κεντρικού Λιμενάρχη Χίου. Ο λόγος για την αντιπλοίαρχο του Λιμενικού Σώματος (Τεχνικού) Ειρήνη Αργύρη. Την πρώτη στην ιστορία του στρατιωτικής δομής και λειτουργίας, Λιμενικού Σώματος, γυναίκα κεντρική Λιμενάρχη.
Μητέρα μιας 14χρονης μαθήτριας της Γ΄ Γυμνασίου από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, της Έλλης, η αντιπλοίαρχος Αργύρη μιλά για τη μεγάλη αγωνία της. Να κρατήσει τη λεπτή ισορροπία που πρέπει να έχει ανάμεσα στα καθήκοντά της ως μάνα και στο τιμόνι ενός μεγάλου Λιμεναρχείου, σ’ ένα δύσκολο σημείο της πατρίδας, την ακριτική Χίο, μια δύσκολη στιγμή.
Στα πρώτα, λέει, πως τα καταφέρνει, αφού η Έλλη έχει εδώ και καιρό συνηθίσει την αίσθηση του καθήκοντος που διέπει τη ζωή της μητέρα της. «Αν η Έλλη δεν είχε αποδεχτεί αυτό που είμαι εγώ, δε θα μπορούσα να είμαι αυτό που είμαι» λέει στο ΑΜΠΕ η κ. Αργύρη.
Και τι είναι; «Αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος, με οδηγό ζωής το ήθος, την αξιοπρέπεια, την ευρύτητα αντίληψης, τον σεβασμό στον πολίτη και στα ανθρώπινα δικαιώματα» υποστηρίζει. «Ό,τι δηλαδή με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο, εργαζόμενο, ένστολη πολίτη» συμπληρώνει.
Η κ. Αργύρη υπηρετεί στη Χίο εδώ και 13 χρόνια. Τα τελευταία δύο ως υπολιμενάρχης κι από τα μέσα του περασμένου Ιουνίου από τη θέση του κεντρικού Λιμενάρχη. Σ’ ένα νησί συνώνυμο της ναυτοσύνης, με πολλούς εφοπλιστές να κατάγονται από εκεί, «πράγμα που μεταφράζεται και σε βοήθεια λόγω της ανιδιοτελούς και χαμηλών τόνων προσφοράς αυτών των ανθρώπων» .
Η ίδια θεωρεί πως τα κατάφερε γιατί είναι πειθαρχημένη, χαμηλών τόνων «αλλά και τυχερή».
Στην καριέρα της οι άνδρες συνάδελφοί της την αντιμετώπισαν με σεβασμό. Δούλεψε μαζί τους στην πρώτη γραμμή, ταξίδεψε με σκάφη γιατί ήθελε να ζήσει από κοντά ό,τι θα καλείτο να διαχειριστεί ίσως κάποια στιγμή από το γραφείο.
«Πιστεύω πως τα κατάφερα. Και δεν είχε να κάνει με το ότι είμαι γυναίκα, αλλά με το ότι είμαι απόλυτα πειθαρχημένο άτομο» απαντά.
«Ήταν σταθμός στην καριέρα μου και στη ζωή μου όλη αυτή η κατάσταση» λέει, αναφερόμενη στην ανθρωπιστική-προσφυγική κρίση που ζει η Χίος και τα άλλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. «Θυμάμαι τον Απρίλιο του 2015, με ροές 1.000 ατόμων, να επιχειρούμε με συναδέλφους από το πρωί ώς το βράδυ με γάντια και μάσκες. Να καταγράφουμε αφίξεις. Τη μια μετά την άλλη. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς έγινε ετούτο που ζούσαμε κι αναρωτιόμασταν πότε θα τελειώσει. Συνηθίσαμε. Προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να προσπαθούμε όλοι οι συνάδελφοι, άνδρες και γυναίκες, να τα καταφέρουμε. Να μην έχουμε θύματα, να μη ξεβράζει νεκρούς η θάλασσά μας» αναφέρει.
Η αντιπλοίαρχος Αργύρη δηλώνει πως τα βράδια δεν την ξυπνάνε εικόνες νεκρών ναυαγών προσφύγων. «Δόξα τω Θεώ», η Χίος δεν είχε να αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά. Κοιμάται όμως με την αγωνία η ίδια και η υπηρεσία της να τα καταφέρουν στις δύσκολες καταστάσεις που ακόμα καλείται να διαχειριστεί.
«Τρία χρόνια τώρα έζησα μοναδικές στιγμές. Συγκινήθηκα και θύμωσα όσο ποτέ. Ήταν μοναδική εμπειρία ζωής για όλους μας όλα ετούτα. Και τα διαχειριστήκαμε όλοι μαζί, αποφεύγοντας τις συγκρούσεις. Υπήρξαν στιγμές, όπως τότε που καταλήφθηκε το λιμάνι της Χίου, που απείχαμε ελάχιστα από τη σύγκρουση. Υπήρξα και τυχερή» ξαναλέει.
Για το επόμενο διάστημα η αντιπλοίαρχος Αργύρη σκέφτεται ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στη διαχείριση κρίσεων, όπως στις πρόσφατες καταστροφές. Όχι με αφορμή την τραγωδία στο Μάτι, αλλά «γιατί η δουλειά μας δεν είναι παρά μια θητεία προσφοράς στον συνάνθρωπο, στα δύσκολα». Μια θητεία, όταν με το καλό θα έχει ολοκληρωθεί η θητεία στη Χίο, σε ένα μεγαλύτερο Λιμεναρχείο.
«Και η γυναίκα Ειρήνη υπάρχει, όχι τόσο όσο παλιά, αλλά υπάρχει κι αυτή, γιατί δεν μπορεί να μην υπάρχει» λέει.
