Στο cabinet office Μητσοτάκη πλέον και οι δημόσιες συμβάσεις
Το ‘πε και το κανε! Πριν έναν χρόνο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλυε στο επιτελικό πρωθυπουργικό γραφείο στο Μαξίμου, το κυβερνείο της χώρας επί της ουσίας, τα βήματα για τη σύνθεση μιας επιτροπής, που θα διαχειρίζεται τα μεγάλα έργα υποδομών υπό τον απόλυτο έλεγχο του.
Το σκεπτικό ήταν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του να παρακολουθούν το διαγωνιστικό κομμάτι ενός έργου προϋπολογισμού 30 εκατομμυρίων και πάνω, να παρεμβαίνουν όταν διαπιστώνονται καθυστερήσεις, να επισπεύδουν αδειοδοτήσεις και νομικά προσχώματα και να προχωρούν γρήγορα οι δημόσιες συμβάσεις. Λογικό, στην πιο φιλεπενδυτική κυβέρνηση της υφηλίου να συμβαίνουν αυτά. Λογικό, από τη στιγμή που το πρώτο νομοσχέδιο που κατέθεσε η σημερινή κυβέρνηση αφορούσε στην οργάνωση του επιτελικού κράτους με μεταφορά πλήθους αρμοδιοτήτων στον πρωθυπουργό, με προοπτική όσες έμειναν εκτός Μαξίμου να μεταφερθούν πριν την ολοκλήρωση της παρούσας κυβερνητικής θητείας. Λογικό να κοπούν σιγά σιγά και τα υπουργεία, άντε να αφήσουμε τίποτα αναπληρωτές με απευθείας λογοδοσία στον πρωθυπουργό.
Η εκπρόθεσμη τροπολογία που κατέθεσε ο Κώστας Αχ. Καραμανλής, με την οποία ρυθμίζονται ζητήματα αρμοδιότητας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, σχετικά με τις συμβάσεις στρατηγικής σημασίας και εντάχθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για την κύρωση κοινοτικών οδηγιών σχετικά με το τραπεζικό σύστημα, παρέδωσε το κομμάτι των συμβάσεων δημοσίων έργω άνω των 50 εκατ. ευρώ, το συνολο των συμβάσεων του Ταμείου ανάκαμψης και τα έργα που εντάσσονται στο ΕΣΠΑ άνω των 30 εκατ. ευρώ απευθείας στον πρωθυπουργό μέσω της Επιτροπής της Κυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο ορίζονται και οι δικαιούχοι του προγράμματος από την Επιτροπή, προσκαλούνται οι φορείς να υποβάλλουν προτάσεις και να συμμετάσχουν σε διαγωνισμό, ορίζονται οι διαδικασίες και οι όροι κλπ. Και το δικαιολόγησε, μάλιστα, ο κ. Καραμανλής λέγοντας ότι με αυτήν τη νομοθετική παρέμβαση δημιουργούνται δικλείδες ασφαλείας για την ορθή διαχείριση των χρημάτων.
Ξήλωμα αρμοδιοτήτων από υπουργεία και φορείς
Και για τη συγκεκριμένη τροπολογία, αν και έχει σφραγίδα Καραμανλή τυπικά, μπορεί ο καθένας να καταλάβει από που προήλθε. Ποιος, άλλωστε, πολιτικός θα αναλάμβανε πρωτοβουλία ώστε να έχει λιγότερες αρμοδιότητες. Πρόκειται απλά για την προσθήκη ενός ακόμα κομματιού προς τη συμπλήρωση του παζλ του Επιτελικού Κράτους, της προεδρίας της Κυβέρνησης, του παντοδύναμου υπερσυγκεντρωτικού Μαξίμου με την παράλληλη αποδυνάμωση υπουργών, γενικών γραμματέων και φορέων διοίκησης.
Τα θύματα του υπεργραφείου πολλά, όπως και οι εξουσίες: ΕΥΠ και δημόσια ΜΜΕ πέρασαν στο πρωθυπουργικό γραφείο. Γεωργιάδης και Σταϊκούρας είδαν να ψαλιδίζονται οι αρμοδιότητες τους σε Ανάπτυξης και Οικονομικών υπέρ των αναπληρωτών Παπαθανασίου που πήρε τις ιδιωτικές επενδύσεις, και Σκυλακάκη (Ταμείο Ανασυγκρότησης με «δίδυμο» τον Πατέλη) που απευθύνονται απευθείας στον πρωθυπουργό. Στη διαχείριση της πανδημίας ο Κικίλιας γίνεται υπουργός-ακορντεόν ανάλογα με τον καιρό, και «ασανσέρ» επιστήμονες, γραμματείς και υφυπουργοί. Ένας πανίσχυρος υπουργός Επικρατείας, ο Γιώργος Γεραπετρίτης που εποπτεύει υπουργεία και ανεξάρτητες αρχές.
Ένα πρωθυπουργικό γραφείο, μείγμα cabinet office και κοτζαμπάσηδων, διοικεί τη χώρα, φτιάχνει τις συμβάσεις, μοιράζει το κρατικό διαφημιστικό χρήμα, «αρχισυντακτεύει» τα δημόσια ΜΜΕ, με τους υπουργούς να μετατρέπονται σε μαριονέτες.
Θα πει κάποιος, είδαμε και τους υπουργούς προηγούμενων κυβερνήσεων, τι έκαναν τότε και που βρίσκονται τώρα, και τι έλεγαν οι πρωθυπουργοί που έβλεπαν τις μίζες να περνούν. Λογικό κι αυτό.
