SZ: Το ελληνικό φορολογικό δράμα και οι ευθύνες της τρόικας

Η οικονομική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης θα έχει ολέθριες επιπτώσεις, εκτιμά ο γνωστός στην Ελλάδα οικονομολόγος Γενς Μπάστιαν σε άρθρο του στην Süddeutsche Zeitung που τιτλοφορείται «Το ελληνικό φορολογικό δράμα».

Ο γερμανός οικονομολόγος επισημαίνει: «Η συνεχής αύξηση της φορολογίας δεν είναι επινόηση της κυβέρνησης Τσίπρα. Οι προκάτοχοί της ξεκίνησαν ήδη από το πρώτο πρόγραμμα προσαρμογής το 2010 να χρησιμοποιούν αυξανόμενους φόρους ως εργαλείο για να πετύχουν συγκεκριμένους στόχους. Από την ανάληψη των καθηκόντων της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διευρύνει απλά όλο και περισσότερο αυτό το σύστημα.

Την ευθύνη για τα κύματα φορολογικών αυξήσεων δεν φέρει όμως μόνο η κυβέρνηση στην Αθήνα, συνεχίζει, σύμφωνα με τη Deutsche Welle ο γερμανός ειδικός. Η φορολογική πολιτική της τελευταίας εξαετίας φέρει την σφραγίδα και των δανειστών, είτε αυτή αφορούσε την αύξηση του ΦΠΑ, είτε την εισαγωγή του ΕΝΦΙΑ, είτε την άνοδο του φόρου επιχειρήσεων. Παρά την κριτική στο φορολογικό χάος που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε την ευθύνη της τρόικας.

Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με το μέλλον της Ελλάδας. Όταν εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης αυξάνονται ανά διαστήματα διάφοροι φόροι, τότε οι επιχειρήσεις δεν έχουν πλέον κανένα κίνητρο για επενδύσεις. Την ίδια στιγμή δίνονται κίνητρα σε Έλληνες, οι οποίοι είναι παραγωγικοί και σε θέση να επωμιστούν βάρη, να στραφούν είτε στην παραοικονομία, είτε να φύγουν στο εξωτερικό.

Δεν θα πρέπει επομένως να έχουμε ψευδαισθήσεις για τις επιπτώσεις αυτή της φορολογικής πολιτικής. Οι απογοητευμένοι φορολογούμενοι δεν αποκλείεται να διαμαρτυρηθούν στις επόμενες εκλογές ακόμα και με την ψήφο τους. Το σημαντικότερο είναι ωστόσο ότι: Οι συνεχώς αυξανόμενοι φόροι που επωμίζονται όλο και λιγότεροι πολίτες, αποτελούν τη συνταγή για την μεσοπρόθεσμη κατάρρευση του συστήματος. Μέχρι σήμερα καμία χώρα της ευρωζώνης δεν κατάφερε να βγει από την κρίση, μετά από επτά χρόνια ύφεσης, επιβάλλοντας φόρους. Αν η Ελλάδα προσπαθήσει να αποδείξει το αντίθετο θα ήταν σαν να αρνείται την πραγματικότητα».