Το χάσαμε το κορμί πατριώτη…

Χάσαμε έναν πρόεδρο, αλλά κερδίσαμε ένα ξενοδόχο. Τον έχασε η Γαλλία (λέμε, τώρα…), αλλά τον κέρδισε ο ξενοδοχειακός όμιλος Accor. Ο λόγος για τον Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος οπισθοχωρώντας, με την… ουρά στα σκέλια, από τη δεύτερη απόπειρα του να πρωταγωνιστήσει στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, αναγκάστηκε να στραφεί σε μια νέα καριέρα ως διευθυντής της μεγαλύτερης ξενοδοχειακής αλυσίδας της Ευρώπης.

Τι ακριβώς θα κάνει ο Νικολά Σαρκοζί και ποιος θα είναι ο ρόλος του; Κανείς δεν ξέρει, ακόμη, ακριβώς. Βέβαια, το ανακοινωθέν της Accor κάνει λόγο για τη βοήθεια που θα παράσχει ο πρώην πρόεδρος της Γαλλία στην προώθηση του ομίλου διεθνώς, ειδικά στο κομμάτι της ανάπτυξης της διεθνούς στρατηγικής, ενώ ο ίδιος ο διευθύνων σύμβουλος, Σεβαστιάν Μπαζίν εξήρε, ως «τεράστιο πλεονέκτημα», την «άψογη» γνώση του Σαρκό σε γεωπολιτικά ζητήματα. Όμως, ανεξάρτητα από την περιγραφή, είναι πρακτικά απίθανο ο ρόλος του πρώην προέδρου (με την εξαιρετικά γοητευτική, Κάρλα Μπρούνι, στο πλευρό του) να πηγαίνει πολύ πιο πέρα από άφθονο γκλάμουρ και PR, με επίλεκτους φίλους που απέκτησε χάρη στο πρώην αξίωμα του, εκτός βέβαια αν η περίφημη γνώση του σε γεωπολιτικά ζητήματα έχουν να κάνουν και με τίποτε φιλέτα που σκοπεύει να κυνηγήσει και να «καπαρώσει» η Accor για τα επόμενα ξενοδοχεία της.

Η στροφή πρώην ηγετών προς τον κόσμο των επιχειρήσεων είναι λίαν συνηθισμένη. Όμως, ομολογουμένως είναι η πρώτη φορά που η… μεταγραφή πρώην ηγέτη πρωτοκλασάτου κράτους αφορά έναν όμιλο ξενοδοχείων, όσο επιτυχημένος και αν μπορεί να θεωρηθεί, κάτι που σημαίνει ότι είτε η προσφορά της Accor ήταν πάρα πολύ ελκυστική, είτε πως ο Σαρκό δεν είχε τόσες πολλές επιλογές.

Να θυμίσουμε ότι ο πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας, Γκέρχαρντ Σρέντερ έχει βρει μια… ωραιότατη θεσούλα στο τιμόνι της Nord Stream, μεγαλύτερος μέτοχος της οποίας είναι η Gazprom, ενώ ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, προσελήφθη στην Goldman Sachs. Συγκριτικά με τέτοιες… θεσάρες, το διευθυντηλίκι στην Accor μοιάζει, μάλλον, με υποβάθμιση για κοτζάμ πρώην πρόεδρο της Γαλλίας.

Βέβαια, για το Σαρκοζί είναι η δεύτερη φορά που μετατρέπεται σε… πρώην πολιτικό, ενώ έχει και πέντε χρόνια που εγκατέλειψε το Ελιζέ. Μετά την ήττα του στις προεδρικές εκλογές, το 2012, κόντρα στον Φρανσουά Ολάντ, ο κ. Σαρκοζί, αρχικά ανέπτυξε μια επιτυχημένη καριέρα στο προσφιλές «σπορ» των πρώην ηγετών, της εκφώνησης ομιλιών, πριν κάνει το μεγάλο άλμα στην επιχειρηματική σκηνή δημιουργώντας μια εταιρία private equity. Μάλιστα, είχε αποσπάσει τη δέσμευση της συνεργασίας του Qatar Investment Authority, για 250(!) εκατ. ευρώ, κάτι που είχε χρησιμοποιήσει ως όχημα για να προσπαθήσει να «ψαρέψει» και άλλους μεγαλόσχημους επενδυτές και πελάτες.

Όμως, το όνειρο του να… βγάλει πολλά λεφτά –κάτι που δεν έκρυβε- ανατράπηκε γρήγορα, μέσα σε λίγους μήνες, καθώς άρχισε να του… ξαναφουντώνει η ιδέα –με τη βοήθεια διαφόρων καλοθελητών- να επιστρέψει στην πολιτική σκηνή. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η όποια εμπλοκή του με ξένους επενδυτές και ξένα κέντρα θα μπορούσε να του χαλάσει τα σχέδια περί πολιτικής επιστροφής του, αναγκάστηκε να κάνει μια δύσκολη επιλογή, εγκαταλείποντας το πρώτο υπέρ του δεύτερου. Άλλωστε, η γεύση της εξουσίας είναι, πάντα, πιο γλυκιά…

Βέβαια, τα πράγματα δεν πήγαν, όπως τα είχε σχεδιάσει. Και ευτυχώς, για τη Γαλλία και την Ευρώπη, τολμάμε να σχολιάσουμε. Ξαναπήρε μεν την ηγεσία του κόμματος και σχεδίασε την επαναπροώθηση της Δεξιάς, υπό το νέο, αμερικανοφερμένο, τίτλο των «Ρεπουμπλικάνων», όμως βασικός στόχος του ήταν εξαρχής η επιστροφή στον προεδρικό θώκο. Και σε αυτό απέτυχε από νωρίς, καθώς το σώφρον γαλλικό κοινό του γύρισε την πλάτη στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα και έδωσε το εισιτήριο στον Φρανσουά Φιγιόν.

Την ίδια ώρα, οι ανοιχτοί λογαριασμοί που έχει με τη Δικαιοσύνη λαμβάνουν σοβαρότερο χαρακτήρα με την ανακοίνωση της παραπομπής του σε δίκη για φερόμενες οικονομικές ατασθαλίες στην προεδρική εκστρατεία του 2012. Καμπανάκι ότι, μάλλον, το πολιτικό τοπίο δεν τον σηκώνει πια και ότι πρέπει να ανοίξει τα φτερά του για άλλες επαγγελματικές πολιτείες. Ελπίζουμε, αυτή τη φορά, οριστικά!