Του Δημήτρη Κουρέτα: Η φέτα, η ασπαρτάμη και η απάτη του κολλαγόνου που έχει κάνει πολλούς πονηρούς πλούσιους

Όπως σας υποσχεθήκαμε προεκλογικά δημοσιεύουμε σήμερα τρία χαρακτηριστικά κείμενα του περιφεριάρχη, πλέον, Θεσσαλίας, Δημήτρη Κουρέτα. Πάμε;!                                                                                                                 

Η απάτη του κολλαγόνου και η άγνοια του κοσμάκη, που έχει κάνει πολλούς πονηρούς πλούσιους

Σήμερα λέω να μιλήσουμε για την απάτη του κολλαγόνου, που εχει κάνει πολλούς πονηρούς πλούσιους.                                                                                               

Βασισμένο πάντα στην άγνοια του κοσμάκη.

Λοιπόν έχουμε και λέμε:

Τα τελευταία χρόνια πολλές εταιρείες συμπληρωμάτων διατροφής προωθούν το πόσιμο κολλαγόνο για να αυξήσουν το κολλαγόνο στο σώμα.

Βέβαια πολλές επιστημονικές μελέτες που έχουν γίνει αμφισβητούν την συνεισφορά του κολλαγόνου ως συμπλήρωμα διατροφής.

Το κολλαγόνο υπάρχει μόνο στις ζωικές τροφές (το κρέας εχει 6% κολλαγόνο).

Επιπλέον το κολλαγόνο είναι μια μεγάλη πρωτεΐνη και δεν απορροφάται αν προηγουμένως δεν διασπαστεί στα δομικά της στοιχεία.

Οι πρωτεΐνες που τρώμε διασπώνται στο στομάχι και το λεπτό έντερο ενώ το σώμα απορροφά τα δομικά στοιχεία που τις αποτελούν, δηλαδή τα αμινοξέα.

Στη συνέχεια τα αμινοξέα χρησιμοποιούνται για να συνθέσουν τις πρωτεΐνες που χρειαζόμαστε, μεταξύ των οποίων και το κολλαγόνο.

Άρα δεν έχει σημασία τις πρωτεΐνες τρώμε διότι θα διασπασθούν έτσι και αλλιώς κατά την πέψη.

Αυτό που έχει σημασία είναι να παίρνουμε όλα τα απαραίτητα αμινοξέα που χρειάζεται ο οργανισμός (το καλύτερο τρόφιμο από αυτής της πλευράς είναι το ασπράδι του αυγού, το οποίο ποτέ δεν το τρώμε ωμό γιατι δεσμεύει μέσω της αβιδίνης την βιοτίνη και μπορεί να μας δημιουργήσει ελλειψη της).

Το σώμα ενός υγιούς ανθρώπου που κάνει σωστή διατροφή δεν θα παράγει περισσότερο κολλαγόνο επειδή ο ίδιος καταναλώνει υγρό κολλαγόνο.

Οι παραπανίσιες ποσότητες χρησιμοποιούνται απλά ως θερμίδες ακριβές βέβαια.

Πάντως η κατανάλωση υγρού, πόσιμου κολλαγόνου δεν είναι κάτι που μπορεί να έχει παρενέργειες, εκτός του ότι πληρώνει κανείς πανάκριβα την πρωτείνη που τρώει.

Αρα θα συμβούλευα σε κάποιον που θέλει να αυξήσει την παραγωγή κολλαγόνου του αντί να τρώει το πανάκριβο κολλαγόνο να τρώει ασπράδια αυγού σε ομελετα.

Κοστιζουν περίπου 14 φορες λιγοτερο.

Την καλημέρα μου

 

 

Η ασπαρτάμη. Του Δημήτρη Κουρέτα

 

Το λεγόμενο risk assessment είναι ένα εξειδικευμένο πεδίο της εφαρμοσμένης τοξικολογίας που αναπτύχθηκε μετά το 2008, που περιλαμβάνει την ανασκόπηση επιστημονικών δεδομένων και μελετών προκειμένου να αξιολογηθούν οι κίνδυνοι που σχετίζονται με την εκθεση σε διάφορες ουσίες.

Περιλαμβάνει τέσσερα στάδια: αναγνώριση κινδύνου, σχέση δόσης με αποτέλεσμα, εκτίμηση έκθεσης και χαρακτηρισμός κινδύνου. Όταν λοιπόν λέμε ότι μια ουσία χαρακτηρίζεται ως εν δυνάμει καρκινογόνο σημαίνει ότι αναγνωρίζονται από τα επιστημονικά δεδομένα ότι μπορει να προκαλέσει καρκίνο , μόνο και εάν καταναλωθεί σε συγκεκριμένες ποσότητες.

Χημικά, η ασπαρτάμη είναι ένας μεθυλεστέρας του διπεπτιδίου δύο φυσικών αμινοξέων, του L-ασπαρτικού οξέος και της L-φαινυλαλανίνης. Ανακαλύφθηκε από τον James M Schlatter, χημικό της αμερικανικής φαρμακευτικής εταιρείας G D Searle & Co. (η οποία σήμερα είναι θυγατρική της Pfizer) το 1965, προφανώς τυχαία, όταν, κατά τη διάρκεια της έρευνας για ένα φάρμακο κατά του έλκους, έτυχε να γλείψει το δάχτυλό του και να ανιχνεύσει μια γλυκιά γεύση.

Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), η ασπαρτάμη είναι περίπου 200 φορές πιο γλυκιά από την επιτραπέζια ζάχαρη.

Υπάρχουν στοιχεία που εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την πιθανή επίδραση της ασπαρτάμης στον κίνδυνο καρκίνου.

Μια μελέτη στη Γαλλία στην οποία συμμετείχαν περίπου 100.000 ενήλικες πέρυσι έδειξε ότι όσοι κατανάλωναν μεγαλύτερες ποσότητες τεχνητών γλυκαντικών, συμπεριλαμβανομένης της ασπαρτάμης, είχαν ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου. Μια μελέτη από το Ινστιτούτο Ramazzini στην Ιταλία στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ανέφερε ότι ορισμένοι καρκίνοι σε ποντίκια και αρουραίους συνδέονται με την ασπαρτάμη.

Κατά την κατάποση η ασπαρτάμη διασπάται σε διάφορες επιμέρους χημικές ουσίες όπως το ασπαρτικό οξύ, η φαινυλαλανίνη και η μεθανόλη ενώ περαιτέρω διάσπαση δίνει προϊόντα όπως η φορμαλδεϊδη και το φορμικό οξύ. Υπάρχει μια διαμάχη μεταξύ της αμερικανικής FDA και της ευρωπαϊκής FSA για τον ρυθμό με τον οποίο γίνονται αυτές οι διασπάσεις και για τις επιπτώσεις που έχουν στους καταναλωτές προϊόντων που περιέχουν ασπαρτάμη. Μερικές μελέτες προτείνουν περαιτέρω έρευνα για την συσχέτιση της ασπαρτάμης με πονοκεφάλους, όγκους στον εγκέφαλο, εγκεφαλικά τραύματα και λέμφωμα.

Εάν δούμε τα δελτία ασφαλείας της ασπαρτάμης λένε ότι για να βρεθεί ένα ατομο σε κίνδυνο από την κατανάλωση της πρέπει να καταναλώσει σε ημερήσια βάση και για μεγάλα διαστήματα αρκετών ετών 50mg / ανα κιλό βάρους.

Δηλαδή ένα ατομο 60 κιλών θέλει 3000mg την ημέρα. Εάν σκεφτούμε ότι κάθε κουτάκι αναψυκτικού τύπου Light περιέχει 180 mg ασπαρτάμης , πρακτικά χρειάζεται ένα άτομο να καταναλώνει πάνω από 17 κουτιά τη μέρα, κάτι που είναι πρακτικά πολύ δύσκολο. Όταν λέμε 17 κουτιά σημαίνει ότι από εκει και πάνω αρχίζει να καταγράφεται κίνδυνος για καρκίνο…………………………………………………………………………………………………………………………

 

Δημήτρης Κουρέτας: Το μεγάλο καλό που κάνει η φέτα στην υγεία και δεν το γνωρίζουμε

Στα συγκριτικά πλεονεκτήματα και την βιολογική δράση της φέτας και του γίδινου γάλακτος που παράγεται στους ορεινούς όγκους της δυτικής Μακεδονίας, αναφέρθηκε σε επιστημονική διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε από την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας στην Κοζάνη, ο Καθηγητής Φυσιολογίας Ζωικών Οργανισμών και Τοξικολογίας και διευθυντής του ομώνυμου εργαστηρίου, στο τμήμα Βιοχημείας- Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Δημήτρης Κουρέτας.

Από την έρευνα που γίνεται τα τελευταία 13 χρόνια στο παραπάνω εργαστήριο ως προς την βιολογική δράση των πρωτεϊνών του αιγοπρόβειου γάλακτος, ο κ. Κουρέτας ανέφερε ότι «οι πρωτεΐνες του αιγοπρόβειου γάλακτος ασκούν μια πολλή ιδιότυπη αντικαρκινική δράση στα κύτταρα του ανθρωπίνου σώματος και η δράση που έχουν είναι σαν να νηστεύεις», δηλαδή να θέτεις το σώμα σε σκόπιμη στέρηση της τροφής για μικρά διαστήματα, που στην επιστημονική ορολογία ονομάζεται ως «διαλειμματική νηστεία» (intermittent fasting -IF).

Ένα από τα πιο σημαντικά παράγωγα του γίδινου γάλακτος είναι η φέτα που στο σύνολο της κατανάλωσης στην Ευρωπαϊκή αγορά έχει μερίδιο μόλις του 2% αλλά είναι στην πρώτη θέση σε ότι αφορά τις βιοχημικές της ιδιότητες σε σχέση με τους ανταγωνιστές της.                                                                                    Όπως ανέφερε ο κ. Κουρέτας «η φέτα έχει: 2 φορές περισσότερη Β12 από το cheddar, 4 φορές περισσότερη βιταμίνη D από την παρμεζάνα, 2 φορές περισσότερο σίδηρο από το blue cheese και 3 φορές περισσότερο ασβέστιο από το brie» .

Σύμφωνα με μελέτες που έχουν εκπονήσει στο εργαστήριο Φυσιολογίας Ζωικών Οργανισμών και Τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας η φέτα είναι από τα καλύτερα τυριά στον κόσμο, αλλά ο καθηγητής Κουρέτας σημειώνει με απογοήτευση ότι «δεν το γνωρίζουμε ούτε στην Ελλάδα που είναι η παραγωγός χώρα».