Βασ. Σιαντή: «Την Αθήνα την αγαπώ γι’ αυτό που είναι, με όλες τις αντιφάσεις της»

Συνέντευξη στη Φιλίππα Ταμπάρη

Φανταστείτε να ζούμε σε ένα κόσμο, στον οποίο οι άνθρωποι του πολιτισμού και της τέχνης θα ορίζουν τις τύχες μας. Σας ακούγεται λίγο ουτοπικό; Κι όμως, η τέχνη σίγουρα κατευθύνει τη ζωή μας κατά κάποιον τρόπο, αρκεί να μπορείς να την αφουγκραστείς.

Ξεκινώ με αυτόν τον πρόλογο γιατί η σημερινή μας καλεσμένη προέρχεται από τον χώρο της τέχνης. Όπως, ίσως, θυμάστε, έχει φιλοξενηθεί πριν καιρό στις σελίδες του Women’s Voice, ως εικαστικός και γκαλερίστα. Μιλήσαμε τότε για την καλλιτεχνική δημιουργία, τους καλλιτέχνες και το πώς οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν να αγαπούν την τέχνη και να την βάλουν στη ζωή τους.

Είναι φίλη μου και όταν μου είπε πως έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με την τοπική αυτοδιοίκηση, ομολογώ πως χάρηκα γιατί σκέφτηκα πως έχει πράγματι να προσφέρει. Νομίζω γενικά πως άνθρωποι που προέρχονται από τον χώρο της έχουν αυτή την -ας μου επιτραπεί η φράση- ωραία «αφέλεια», αλλά και την διάθεση της ανιδιοτελούς προσφοράς.

Η Βασιλική Σιαντή μεγάλωσε συναντώντας σημαντικούς ανθρώπους λόγω της ιδιότητάς της και έτσι έμαθε από μικρή να εκτιμά και να διαθέτει μια ανεπτυγμένη αισθητική που τελικά, ίσως, χρειάζεται και στην πολιτική. Τι λέτε; Ας την ακούσουμε…

Βασιλική, σήμερα θα σε γνωρίσουμε λίγο διαφορετικά από την προηγούμενη παρουσία σου στην One Voice. Αποφάσισες να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου στην τοπική αυτοδιοίκηση. Tι ήταν αυτό που συνέβαλε στην απόφασή σου;

Στην αρχή, ομολογουμένως, όταν μου έγινε η πρόταση, ήμουν επιφυλακτική. Όμως, κάποιοι σημαντικοί παράγοντες συνέβαλαν στην τελική μου απόφαση να γίνω μέλος της ομάδας «Αθήνα Ψηλά» με τον Κώστα Μπακογιάννη:

• Η αγάπη μου για την τέχνη και συνεπώς, η εξέλιξη που θα ήθελα να δω στην πόλη που ζω και εργάζομαι. Η Αθήνα έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη μεταμόρφωσή της σε ένα ευρωπαϊκό κέντρο τέχνης με ό,τι σημαίνει αυτό.
• Η πίστη μου, πως μια ομάδα έμπειρων επαγγελματιών μπορεί να υλοποιήσει τις ιδέες και μάλιστα αποτελεσματικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
• Τα προβλήματα που η ίδια ως πολίτης της Αθήνας αντιλαμβάνομαι και πιστεύω πως μπορώ να βοηθήσω μαζί με όλη την ομάδα στην επίλυσή τους, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα της ζωής μας.
• Η πεποίθησή μου πως για όλα τα όμορφα της ζωής μας η αιτία είναι τα παιδιά μας και όσο δημιουργούμε τις βάσεις για την αρτιότερη και ποιοτική ανάπτυξη της ζωής τους, τόσο πιο όμορφη μπορεί να γίνει η ζωή της πόλης μας.

Ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα ασχοληθεί με την πολιτική. Η συνειδητοποίηση, όμως, ότι μόνο με τη συλλογικότητα μπορούμε να αλλάξουμε την πόλη μας, ήταν αυτό που με έκανε να πω το «ναι» στην ομάδα του Κώστα Μπακογιάννη. Μόνο με τη συνεργασία θα καλυτερεύσουμε την καθημερινότητά μας στην πόλη που εργαζόμαστε και ζούμε.

Τι έχει να προσφέρει στην πόλη -ή και να διορθώσει- αν επανεκλεγεί ο συνδυασμός του Κώστα Μπακογιάννη;

Με την ομάδα «Αθήνα Ψηλά» ξέρω ότι, μπορούμε να κάνουμε τη ζωή όλων μας καλύτερη. Έχω πίστη σε καθένα από τα μέλη της ομάδας, είναι έμπειροι, είναι επαγγελματίες, ξέρουν να θέτουν στόχους, να σχεδιάζουν την πορεία και να την υλοποιούν.

Έχουν, ήδη, γίνει αρκετά πράγματα στον τομέα της παιδείας, του πολιτισμού, της κοινωνικής μέριμνας, αλλά και της δημόσιας υγείας. Ενδεικτικά αναφέρω τις ανακαινίσεις 130 σχολείων με τη διαμόρφωσή τους κατάλληλα για παιδιά ΑμεΑ, την ένταξη του δήμου στη δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση της προσχολικής αγωγής, τις αναπλάσεις των παιδικών χαρών ή και γηπέδων, την ανακαίνιση του θεάτρου του Λυκαβηττού. Για την διευκόλυνση όλων μας ο Κ. Μπακογιάννης έχει ψηφιοποιήσει το 100% των υπηρεσιών του δήμου, ενώ μεριμνώντας για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, δημιούργησε κέντρα αστέγων και ελεγχόμενων χώρων χρήσης σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ. Η ευαισθητοποίηση του δημάρχου απέναντι στα ζώα είναι εμφανής από την δημιουργία του δημοτικού κτηνιατρείου, από το πρόγραμμα των υιοθεσιών, αλλά και από πέντε καινούρια dogs parks. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε την οργάνωση της καθαριότητας της πόλης μας και την εξέλιξη της ανακύκλωσης με διαφορετικούς κάδους για κάθε υλικό.

Όλα αυτά βρίσκονται σε ένα αναπτυξιακό για την πόλη μας πρόγραμμα, το οποίο επεκτείνεται με πιο συγκεκριμένη στοχοθεσία, δίνοντας έμφαση στον πολιτισμό, την παιδεία και την δημόσια υγεία. Χαρακτηριστικά αποκαλύπτω ότι, η Ακαδημία Πλάτωνος θα έχει ένα νέο μουσείο μέσα σε ένα διαμορφωμένο πράσινο περιβάλλον, ενώ είναι ήδη προγραμματισμένη η διπλή ανάπλαση στον Βοτανικό, η οποία θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2025. Μέσα σε μία πόλη καθαρή και ασφαλή, τα παιδιά θα μπορούν να παίζουν σε παιδικές χαρές. Η τεχνολογία είναι σύμμαχός μας, καθώς στους επόμενους μήνες θα ολοκληρωθεί η ψηφιοποίηση όλων των αρχείων της πολεοδομίας, με αποτέλεσμα όλα τα έργα να είναι άμεσα πραγματοποιήσιμα.

Σαφώς και η Αθήνα δεν αλλάζει σε μία μέρα! Όμως, όλα είναι εφικτά! Απώτερος σκοπός είναι η πόλη μας να γίνει μία ισάξια πόλη με τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, που να αγκαλιάζει όλους τους πολίτες της.

Σε ποια θέματα θεωρείς πως μπορείς να συνεισφέρεις, ως άνθρωπος, ως γυναίκα, αλλά και ως παράγοντας του πολιτισμού;

Αν και δεν θεωρώ σωστό τον διαχωρισμό μεταξύ των δύο φύλων, εμείς οι γυναίκες από τη φύση μας έχουμε μια μεγαλύτερη ευαισθησία στα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας και κυρίως στον συνάνθρωπο. Ως γυναίκα, λοιπόν, στέκομαι δίπλα στις μονογονεϊκές γυναίκες, σε όσες υφίστανται κακοποίηση, αλλά και στα παιδιά. Θα ενισχύσω όσο περνάει από το χέρι μου τα κέντρα προστασίας μητέρας και παιδιού. Γι’ αυτό πρέπει να ακούμε τους ανθρώπους και να προχωρούμε στην άμεση επίλυση των προβλημάτων τους.

Πέρα από την κοινωνική μου προσφορά, τα 10 χρόνια της επιχειρηματικής μου πορείας στον καλλιτεχνικό χώρο θα συμβάλλουν στην δημιουργία μιας συνεχώς εξελισσόμενης, πολιτιστικής πόλης. Με τις γνώσεις μου και την αγάπη μου για την τέχνη, μπορώ να βοηθήσω στη δημιουργία νέων εικαστικών προτάσεων με μία φρέσκια ματιά, εφόσον αφουγκράζομαι όλα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη. Άλλωστε, οι σπουδές μου και κυρίως η εφαρμογή τους στην εργασία μου, με βοηθούν στο να αντιλαμβάνομαι κατά πόσο οι προτάσεις που θα καταθέσω είναι υλοποιήσιμες.

Κι εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι, μπορώ να συνεισφέρω τα μέγιστα όσον αφορά την τέχνη και τα παιδιά. Άλλωστε, η ίδια οργανώνω εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά στην γκαλερί μου τα τελευταία 5 χρόνια γιατί είναι σημαντικό τα παιδιά να έρχονται σε επαφή με την τέχνη, γνωρίζοντας από κοντά τους καλλιτέχνες. Οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι πραγματικά ανθρώπινα όντα για τα παιδιά, όχι μυθικοί χαρακτήρες. Μέσα στη γκαλερί προωθείται η οπτική παιδεία του παιδιού και καλλιεργείται το καλλιτεχνικό αισθητήριό του. Με την προτροπή αυτή μπορεί να εξερευνήσει το δικό του δημιουργικό δυναμικό, να ξεκλειδώσει τη δημιουργικότητά του. Ειδικά για τις μικρότερες ηλικίες, η εξοικείωση με τον χώρο, την λειτουργία, τους καλλιτέχνες και τους ανθρώπους μιας γκαλερί, οικοδομεί μια σχέση κατανόησης που οδηγεί στην πολιτισμική ενδυνάμωση. Και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος, να φέρουμε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε σε επαφή με την τέχνη, μικρούς και μεγάλους. Και αυτό δεν γίνεται μόνο σε τυπικά περιβάλλοντα, όπως μουσεία και γκαλερί. Τόσο η γνωστική, όσο και η συναισθηματική πρόοδος του ανθρώπου δεν εξαρτώνται μόνο από τα ερεθίσματα της τυπικής εκπαίδευσης που λαμβάνει κυρίως από το σχολικό περιβάλλον. Πολυαισθητηριακά ερεθίσματα μπορούν να προέρχονται από κάθε είδους περιβάλλοντα. Από θέατρα, κινηματογράφους, σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις, μέχρι και μια απλή βόλτα στο δάσος ή στο πάρκο της γειτονιάς. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θέλω η συνεισφορά μου σε κάθε μορφή τέχνης, να είναι ένα ακόμα βήμα προς την πολιτιστική πρόοδο.

Τι είναι αυτό που σου αρέσει στην Αθήνα και τι αυτό που σε κάνει να λυπάσαι που είσαι κάτοικος αυτής της πόλης;

Την Αθήνα την αγαπώ γι’ αυτό που είναι! Με τα καλά της και τα κακά της. Με όλες τις αντιφάσεις της. Μ’ αρέσει να κάνω βόλτα σε όλο το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και να επισκέπτομαι μουσεία και γκαλερί, αλλά από τη άλλη δεν μ’ αρέσει που πρέπει να προσέχω τα αυτοκίνητα ή να μένω κολλημένη στην κίνηση. Μ’ αρέσει να απολαμβάνω τον καφέ μου και να βλέπω όλα τα ετερόκλητα στοιχεία της πόλης να αναμιγνύονται, αλλά δεν μ’ αρέσει να βλέπω στους δρόμους άστεγους ή ανθρώπους που παρακαλούν για μία μικρή χρηματική βοήθεια. Όπως και να έχει, ζούμε σε μία πολύ όμορφη πόλη και μπορούμε να τη μεταμορφώσουμε, όπως μας αξίζει!

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα, λόγω της υποψηφιότητάς σου, έχεις συναναστραφεί με αρκετό κόσμο. Τι ακούς; Πώς θα ήθελαν να βελτιωθεί η καθημερινότητά τους;

Πρώτα απ’ όλα το κυκλοφοριακό χάος, το οποίο βιώνουμε καθημερινά. Ο θόρυβος αυτός της πόλης δημιουργεί εκνευρισμό και στρες στους ανθρώπους, που έτσι κι αλλιώς ζουν μία απαιτητική καθημερινότητα, προκειμένου να ανταπεξέλθουν σε όλες τις υποχρεώσεις τους. Όλοι μας αναζητούμε οάσεις ηρεμίας στις βόλτες μας σε πάρκα και πλατείες, πάντα μέσα σ’ ένα πράσινο περιβάλλον. Και φυσικά, η καθαριότητα στους δρόμους της πόλης είναι το Α και το Ω! Γιατί τα πάντα είναι πολιτισμός!

Η τέχνη πού χωράει και πώς θα αναμετρηθεί με τον πολιτικό στίβο; Είναι, πιστεύεις, πολύ ρομαντική για να αντέξει; Ή όχι;

Καθόλου ρομαντική! Η Αθήνα όχι μόνο μπορεί, αλλά είναι αναγκαίο να προαχθεί σε ευρωπαϊκό κέντρο τέχνης. Αυτό επιβάλλει η ιστορία της, εδώ και τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια. Αυτή είναι για όλους μας η πολιτιστική μας ταυτότητα. Την τέχνη την αγαπώ, έχω ζήσει μέσα σε αυτήν από μικρό παιδί, εφόσον είμαι συνεχιστής της πορείας της οικογένειάς μου στον χώρο της τέχνης και θέλω να τη δω στην πόλη που ζω και εργάζομαι.

Η τέχνη είναι η αγάπη μου. Η τέχνη για εμένα είναι βίωμα, είναι συναίσθημα. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την τέχνη και θέλω να την δω έμπρακτα μέσα στη ζωή της πόλης μου. Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε συνειδητοποιήσει ότι, η τέχνη υπάρχει παντού γύρω μας; Ακόμα και όταν δεν την παρατηρούμε, γιατί τη θεωρούμε δεδομένη;

Όλη η πόλη της Αθήνας είναι ένα υπαίθριο μουσείο με τεράστιο ενδιαφέρον. Η πρωτεύουσα ξεχειλίζει από ερεθίσματα πολιτισμού, αρκεί να τους αφιερώσουμε λίγο περισσότερο από τον χρόνο μας. Άλλωστε έχει αποδειχτεί ότι, στις δύσκολες στιγμές που έχουμε περάσει όλοι, η τέχνη μάς κρατούσε συντροφιά, δίνοντάς μας ταυτόχρονα δύναμη και αισιοδοξία.

Χωρίς την τέχνη θα είχαμε έναν κόσμο με λιγότερη ψυχαγωγία, με πολύ λιγότερη συγκίνηση, με λιγότερη φαντασία, με λιγότερη σοφία και προβληματισμό, με περισσότερη σιωπή. Εν κατακλείδι, η απάντησή μου είναι ότι, η τέχνη δεν είναι απλά ρομαντική, είναι απαραίτητη στην ζωή μας, πέρα από κάθε πολιτικό στίβο.

Σε επίπεδο επιμέρους δήμων ποια είναι τα προβλήματα που έχεις εντοπίσει;

Ο κάθε επιμέρους δήμος δεν αντιμετωπίζει κάτι διαφορετικό απ’ ότι όλη η πόλη! Η Αθήνα, όπου και να πάει κανείς, μοιάζει σαν ένα ατελείωτο πάρκινγκ ακόμα και στο μποτιλιάρισμα! Η αξιοποίηση των δημόσιων κτιρίων προς όφελος όλων μας δημιουργεί αυτόματα μία αίσθηση απελευθέρωσης, οδεύοντας προς μία καθημερινότητα με ποιότητα. Να μπορούμε να παίρνουμε ανάσες μέσα στη μεγαλούπολη! Αυτό είναι το ζητούμενο. Και είναι εφικτό με την ανάπλαση των, ήδη, πράσινων χώρων στις γειτονιές.

Την «Αθήνα Ψηλά» πώς την οραματίζεσαι εσύ;

Το όραμά μου είναι ο Αστικός Πολιτισμός. Και τι σημαίνει αυτό; Κάθε είδος τέχνης, από τη ζωγραφική και τη γλυπτική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, μέχρι το θέατρο και τον κινηματογράφο, μέχρι ακόμα και τον τρόπο ζωής ή την διατροφή, ο Αστικός Πολιτισμός, αφορά και ανήκει σε κάθε ηλικία, φύλο, επάγγελμα, εθνικότητα!

Ο Αστικός Πολιτισμός αφορά κάθε γειτονιά, που έχει ξεχωριστή ταυτότητα, που είναι αυτόνομη. Η καθεμία είναι μοναδική και διαφορετική, αλλά και όλες μαζί συνθέτουν την ενιαία Αθήνα.

Ας μην ξεχνάμε όμως, όπως χαρακτηριστικά τόνιζε και ο Δημήτρης Μυταράς, ότι «πολιτισμός δεν είναι να πηγαίνεις σε εκθέσεις ζωγραφικής, σε θεατρικές παραστάσεις, σε συναυλίες. Αυτά είναι τα παράπλευρα του πολιτισμού. Πολιτισμός είναι να βλέπεις να περνά πεζός και να σταματάς με το αυτοκίνητο για να περάσει και να πετάς στον σωστό κάδο τα σκουπίδια για ανακύκλωση. Πολιτισμός υπάρχει όταν οι άνθρωποι με αναπηρίες μπορούν να βγουν από το σπίτι τους, γιατί η πόλη τούς παρέχει τις δυνατότητες να περπατήσουν με το καροτσάκι τους».

Πολιτισμός χωρίς παιδεία, δεν υπάρχει. Μόνο μέσω της παιδείας διαμορφώνεις ηθική υπόσταση. Γι’ αυτόν τον πολιτισμό θέλω να παλέψω!

Δυο λόγια για όσους δεν σε γνωρίζουν; Τι θα ήθελες να τους πεις ώστε να σε σκεφτούν όταν έρθει η ώρα της ψήφου;

Αγαπώ πολύ την Αθήνα και την τέχνη. Αλλά, πάνω από όλα αγαπώ να προσφέρω στους συνανθρώπους μου όχι μόνο μέσα από τη δουλειά μου, αλλά και μέσα από την προσωπική μου ενασχόληση με τα κοινά. Μιλάω με διάφορους ανθρώπους, που εκφράζουν την ανάγκη τους να περιβάλλονται από ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν. Και εγώ αγαπώ πάρα πολύ τη δουλειά μου. Η επαγγελματική μου πορεία στα εικαστικά ξεκίνησε στη Saatchi Gallery, έπειτα στον οίκο Sotheby’s και με αυτή την εμπειρία επέστρεψα στην Αθήνα, στη διοίκηση της Sianti Gallery τα τελευταία 10 χρόνια.

H ενασχόλησή μου βέβαια με την τέχνη ξεκινάει από μικρό παιδί. Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι γεμάτο από έργα τέχνης, γεγονός που σημαίνει ότι καθημερινά ζω μαζί με σημαντικούς καλλιτέχνες και παράλληλα έχω τη δυνατότητα να μοιράζομαι ιστορίες μαζί τους, στο ατελιέ τους. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την τέχνη. Η τέχνη είναι συναίσθημα. Είναι η ίδια η ζωή!

Ο κόσμος μας όλος είναι τα παιδιά! Και ο βασικός μου στόχος είναι η αισθητική καλλιέργεια από την παιδική ηλικία. Όταν, δηλαδή, τα παιδιά πειραματίζονται και μαθαίνουν τα χρώματα. Άλλωστε, «έχουν τα χρώματα, έχουν τα πινέλα και φτιάχνουν τον παράδεισο», όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Νίκος Καζαντζάκης. Ας γίνουν, λοιπόν, οδηγοί σ’ αυτόν τον παράδεισο, στην πόλη μας κι εγώ, με όποιον τρόπο μπορώ, θα βοηθήσω να μπούμε όλοι μέσα!

Ανέφερα νωρίτερα ότι, αν αφιερώσουμε λίγο περισσότερο χρόνο στα έργα τέχνης, θα αντιληφθούμε τη μαγεία της τέχνης. Θα ήθελα να προσθέσω ότι, θα προσπαθήσω πολύ να αλλάξω και τον τρόπο που βλέπουμε μια εικόνα. Θεωρητικά όλοι βλέπουμε. Άλλοι κοιτάζουμε ψηλά και άλλοι χαμηλά, άλλοι ευθεία και μπροστά μας κι άλλοι πιο συχνά στρέφουμε το βλέμμα μας πίσω. Έχουμε, άραγε, έλεγχο σε ό,τι απολαμβάνει το μάτι μας και γοητεύει το βλέμμα μας; Είμαστε γνώστες και κύριοι όταν η εικόνα τρέχει να μας συναντήσει ή όταν εμείς επιλέγουμε να την προσεγγίσουμε; Η απάντηση είναι ότι, βλέπουμε ως μαθητευόμενοι των φόβων, των αναμνήσεων, των συνθηκών, των αναζητήσεων, των ερεθισμάτων που έχουμε ήδη λάβει και συνεχίζουμε να λαμβάνουμε. Βλέπουμε -και δεν είναι καθόλου σκληρό- ως δούλοι των όσων προσέλαβε, συνειδητά ή ασυνείδητα, πρωτίστως η αίσθηση του ματιού και αυτό μεταφέρει στον εγκέφαλο ως αντίληψη πια. Βλέπουμε το ίδιο, όπως εκείνοι που συναναστρεφόμαστε, όπως όταν ήμασταν παιδιά, όπως οι εικονογράφοι και οι σκηνοθέτες της εποχής μας, βλέπουμε με προκατάληψη και κρίση. Και όλα αυτά δεν είναι σφάλμα μας. Αλλά θα είναι, αν συνεχίσουμε να βλέπουμε χωρίς την επίγνωση του τρόπου που το κάνουμε. Μόλις το συνειδητοποιήσουμε, τότε χωρίς φόβο θα κινηθούμε προς τα εκεί που δεν ξέρουμε, που δεν καταλαβαίνουμε, που δεν έχουμε μνήμες. Μόλις δούμε ποιοι είμαστε, πώς ζούμε και τι βλέπουμε, τότε ίσως θα αρχίσει ένα άλλο, πιο πραγματικό ταξίδι στη ζωή, τις ομορφιές της και τις ανακαλύψεις. Ας κάνουμε λοιπόν τον κόσμο που ζούμε καλύτερο όλοι μαζί, για να έχουμε καλύτερες εικόνες!

Πηγή: Εφημερίδα One Voice (φύλλο #476)