Υποκλοπές Geti’s: Σε ρόλο πολιτικού λαγού ο κ. Ρωμανός εξισώνει το θύτη με το θύμα

Οι δηλώσεις Ρωμανού καταδεικνύουν ως συνομιλητή της ΕΥΠ και το γραφείο της Νέας Δημοκρατίας.

Ως ραπανάκι για την όρεξη θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι δηλώσεις του διευθυντή του γραφείου τύπου της Νέας Δημοκρατίας κ. Ρωμανού που έσπευσε να τοποθετηθεί με τον πιο άκομψο τρόπο μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου της παρακολούθησης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο κ. Ρωμανός μέσα από το νεαρό της ηλικίας του και με την ορμή ενός ανθρώπου που φαίνεται να μην σταχυολογεί ορθά τους πολιτικούς κανόνες, την αστική πολιτική ευγένεια και το λόγο που πρέπει να περικλείεται εντός των κανόνων του πολιτικού σεβασμού, επιχείρησε να εξισώσει το πολιτικό θύμα με το θύτη. Εγκάλεσε επί της ουσίας, τον αρχηγό του τρίτου κόμματος τη τάξη – ζητώντας του επί της ουσίας- να δώσει λόγο για τα όσα ακούγονται στις τηλεφωνικές του ακροάσεις.

Αφήνοντας να εννοηθεί πως αν και όταν το περιεχόμενο διαρρεύσει δεν θα είναι εύκολο στον κ. Νίκο Ανδρουλάκη να δώσει απαντήσεις. Εδώ όμως είναι που προκύπτει το ερώτημα για το πως γνωρίζει το περιεχόμενο των συνομιλίων, αν γνωρίζει και πως επ’ αυτού τοποθετείται ο κ. Ρωμανός, εκτός εάν στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είχαν κάποιοι επιφορτισθεί αντιθεσμικά να συνομιλούν με τον πρώην διοικητή της ΕΥΠ, για τα πρόσωπα και το περιεχόμενο των παρακολουθήσεων. Στα χέρια του πρωθυπουργού είχε με νομοθετική παρέμβαση περάσει αποκλειστικά ο έλεγχος της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών με τον τότε διοικητή κ. Παναγιώτη Κοντολέοντα να λογοδοτεί και να ενημερώνει απευθείας τον κ. Μητσοτάκη όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα με τον νέο Διοικητή της ΕΥΠ, πρώην Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη Θεμιστοκλή Δεμίρη, ένα γεγονός που θα λαμβάνει χώρα μέχρι να αλλάξει ξανά το νομοθετικό πλαίσιο και κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμη αυτό θα συμβαίνει.

Είδε όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, είτε ανήκει στο γαλάζιο στρατόπεδο, είτε
στα κόμματα της αντιπολίτευσης, πως αυτό το μοντέλο άσκησης εξουσίας μόνο ζημία μπορεί να προκαλέσει στην χώρα και να οδηγήσει σε εκμαυλισμό το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Μια διαδικασία που μέσα από μια παραβίαση βασικών θεμελιακών κανόνων του συντάγματός μας και της προστασίας των ελεύθερων δικαιωμάτων του πολίτη, της ελευθερίας της επικοινωνίας πολιτικών προσώπων και πολιτών, μας επιστρέφει σε ένα βρόμικο παρελθόν με τις γνωστές ιστορίες του Γρυλλάκη και του Μαυρίκη που ταλάνισαν την χώρα και τραυμάτισαν το πολίτευμα και τους θεσμούς μας.

Για να επανέλθω όμως στις δηλώσεις του Διευθυντή του γραφείου τύπου του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, αν δεν ήταν εκ των συνομιλητών του διοικητή της ΕΥΠ, τότε μιλούσε με το Μαξίμου, τον απονεμηθέντα από το πρωθυπουργικό γραφείο κ. Δημητριάδη, ο οποίος με την σειρά του ενημέρωνε τον κ. Ρωμανό για το περιεχόμενο των συνακροάσεων. Όποια εκδοχή πάντως και αν κανείς από τις δυο επιλέξει μόνο ως αντιθεσμική μπορεί να χαρακτηριστεί και συνάμα επικίνδυνη. Εκτός και αν δεχθούμε πως ο κ. Ρωμανός μιλάει χωρίς να γνωρίζει το περιεχόμενο των συνακροάσεων, την ροή των γεγονότων, το ποιος έδινε τις εντολές και με ποια κριτήρια γίνονταν αυτές οι παρακολουθήσεις, σπεύδοντας να τοποθετηθεί με έναν άκομψο και συνάμα προκλητικό λόγο, για να κάνει αισθητή την παρουσία του ή για να πουλήσει πολιτική εκδούλευση στον πολιτικό του προϊστάμενο. Και σε αυτή πάντως την περίπτωση μόνο ζημία προκλήθηκε από τις τοποθετήσεις του για το σύνολο της κυβέρνησης και για την εικόνα του Μεγάρου Μαξίμου, που το μόνο που δεν χρειάζεται τούτες τις ώρες είναι αυτόκλητους υπερασπιστές σε ρόλο πολιτικού… λαγού. Αυτές οι πολιτικές επιλογές και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα δείχνουν ένδεια επιχειρημάτων, έλλειψη πολιτικής στρατηγικής, καθαρότητας πνεύματος και μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν ως κινήσεις πολιτικού πανικού.

Το ψάρι όταν βρεθεί έξω από νερό σπαρταράει κερδίζοντας ίσως κάποια λεπτά ανάσας, όχι όμως κερδίζοντας τον χρόνο της τελικής του επιβίωσης. Με τον κίνδυνο πάντα ορατό, να χαρακτηριστεί -μετά από αυτές τις ατυχέστατες τοποθετήσεις του κ. Ρωμανού- ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, ως ο άνθρωπος που εκτός των άλλων ολισθημάτων, κάνει τις χειρότερες επιλογές σε πρόσωπα που καλούνται να στελεχώσουν τις θέσεις ευθύνης.