Εντυπωσιακές εκδηλώσεις για τη Πρωτομαγιά σε όλο το κόσμο

Από τη Καλιφόρνια έως τη Νέα Υόρκη, και από την Ευρώπη έως την Ασία, η παγκόσμια κοινότητα τίμησε με εντυπωσιακό τρόπο, με δυναμικές πορείες και διαδηλώσεις την Εργατική Πρωτομαγιά. Από τη Καλιφόρνια έως τη Νέα Υόρκη, και από την Ευρώπη έως την Ασία, η παγκόσμια κοινότητα τίμησε με εντυπωσιακό τρόπο, με δυναμικές πορείες και διαδηλώσεις την Εργατική Πρωτομαγιά.

Άλλωστε, με φόντο την οικονομική κρίση, και τα σκληρά μέτρα λιτότητας που έχουν γονατίσει πολίτες και εργαζομένους, το μήνυμα της ημέρας για την ανάγκη ενότητας και αφύπνισης των εργαζομένων στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους ήταν πιο θεμιτό από ποτέ.

Στη Γαλλία οι εκδηλώσεις συνέπεσαν με τη προεκλογική εκστρατεία, καθώς η χώρα προετοιμάζεται για το δεύτερο και κρίσιμο γύρο των προεδρικών εκλογών, την ερχόμενη Κυριακή. Έτσι, αναπόφευκτα είχαν έντονα πολιτικό χαρακτήρα, με τα συνδικάτα να καταγράφουν περίπου 290 εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, που κατέβασαν τουλάχιστον 310.000 Γάλλους στο δρόμο, σε σχέση με τα 77.000 άτομα που είχαν συμμετάσχει στις περσινές κινητοποιήσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά.

Στο Παρίσι, ο Νικολά Σαρκοζί εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία για να οργανώσει μια μεγαλειώδη συγκέντρωση περίπου 100.000 οπαδών του, αν και κατάφερε τελικά να κλέψει με αρνητικό τρόπο τη παράσταση, βάζοντας στο στόχαστρο του τα συνδικάτα, που δεν ξέρουν τι σημαίνει «αληθινή δουλειά», σε αντίθεση με τους οπαδούς του που είναι υπόδειγμα «πραγματικής δουλειάς». Μια καταγγελία που ο Φρανσουά Ολάντ ανταπέδωσε, επισημαίνοντας ότι ο Σαρκοζί αντιστοίχως είναι ο πρόεδρος της «πραγματικής ανεργίας». Και από τη πλευρά του το εργατικό συνδικάτο CGT, για πρώτη φορά στην ιστορία του, προέτρεψε επισήμως τα μέλη του να καταψηφίσουν το Γάλλο πρόεδρο τη Κυριακή.

Στις βαλλόμενες οικονομίες του ευρωπαϊκού νότου, όπου οι διαδηλώσεις των εργαζομένων έχουν γίνει τακτικό φαινόμενο τη τελευταία χρονιά, στη προσπάθεια τους να διατηρήσουν τα κεκτημένα χρόνων και να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στην εργασία και σε αξιοπρεπή επίπεδα μισθών, η Πρωτομαγιά ήρθε απλά να εκδηλώσει τη συσσωρευμένη αγανάκτηση των τελευταίων εβδομάδων. Έτσι, σημαντικές κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία, ενώ εντυπωσιακή ήταν η συμμετοχή του κοινού στις πορείες της Μαδρίτης και της Λισαβόνας, καθώς και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.

Πάντως, ιδιαίτερα εντυπωσιακές ήταν οι εκδηλώσεις και στη Γερμανία, στο Βερολίνο αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας, όπου τα συνδικάτα βρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης με τους εργοδότες, ζητώντας αυξήσεις των μισθών και καθιέρωση κατώτερου μισθού.

Πραγματικά, με κεντρικό σύνθημα «εργασία στην Ευρώπη, δίκαιοι μισθοί και κοινωνική δικαιοσύνη» χιλιάδες διαδηλωτές κατέκλυσαν το κέντρο του Βερολίνου. Και από προχθές οι διαπραγματεύσεις των εργοδοτών με το μεγαλύτερο συνδικάτο των εργαζόμενων στο βιομηχανικό και μεταλλουργικό κλάδο, το IG Metall έχουν καταλήξει σε αδιέξοδο, καθώς οι βιομήχανοι αρνούνται την απαίτηση των συνδικάτων για υψηλές αυξήσεις ύψους 6,5%, με φόντο τη σταθερή οικονομική ανάπτυξη της χώρας, τις αυξημένες εξαγωγές και τη κερδοφορία των επιχειρήσεων, και αντιπροτείνουν αυξήσεις ύψους 3%. Μάλιστα, από προχθές έχουν καταγραφεί οι πρώτες κινητοποιήσεις και στάσεις εργασίας σε εργοστάσια σε όλη τη χώρα, που από σήμερα θα επεκταθούν και θα κλιμακωθούν σε μια προσπάθεια των συνδικάτων να καταστήσουν σαφή την απροθυμία τους να υποχωρήσουν.

Αναλόγως, σημαντική ήταν η ανταπόκριση του κοινού στο κάλεσμα των συνδικάτων και των ακτιβιστών στη Βρετανία, όπου οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν κυρίως στη κεντρική πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου, χωρίς βέβαια να λείψουν οι συγκρούσεις με την αστυνομία και τα επεισόδια.

Στη Ρωσία, η ημέρα πρόσφερε ευκαιρία στις αντιμαχόμενες παρατάξεις της χώρας, που στρέφονται είτε κατά είτε υπέρ του Βλαντιμίρ Πούτιν, να κατέβουν στους δρόμους. Άλλωστε, η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό εν όψει της ορκωμοσίας του Πούτιν στη προεδρία την ερχόμενη Δευτέρα, 7 Μαϊου. Έτσι, εθνικιστές, κομμουνιστές και πολιτικοί αντίπαλοι του προέδρου διοργάνωσαν ξεχωριστές πορείες για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς, ενώ και οι φίλοι του Κρεμλίνου και του διδύμου Πούτιν-Μεντβέντεφ διοργάνωσαν μεγάλη φιλοκυβερνητική διαδήλωση στη Μόσχα.

Δυναμικό «παρόν» έδωσαν στις κινητοποιήσεις της ημέρας και χιλιάδες Τούρκοι, κυρίως νεαρής ηλικίας, με το μεγαλύτερο ραντεβού να έχει οριστεί στη πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, όπου το 1977 συνολικά 35 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια πορείας για την Εργατική Πρωτομαγιά. Βεβαίως, τα μικροεπεισόδια δεν έλειψαν, όμως φέτος στις συγκεντρώσεις κυριάρχησε σχετική ηρεμία, γεγονός που επικρότησε ο πρωθυπουργός της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποστηρίζοντας ότι το γεγονός αποδεικνύει τις μεγάλες αλλαγές που έχουν συντελεστεί στη χώρα.

Πάντως, τα σκήπτρα της ημέρας ανήκουν πιθανότατα στις κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όχι μόνο διότι η χώρα δεν μας έχει συνηθίσει σε εντυπωσιακές εκδηλώσεις για την Εργατική Πρωτοχρονιά –σε αντίθεση με την Ευρώπη, που συνήθως πρωταγωνιστεί στις κινητοποιήσεις- αλλά κι επειδή οι πολλαπλές εκδηλώσεις που οργανώθηκαν σε όλη τη χώρα, υπό τη σφραγίδα του Occupy Wall Street, ουσιαστικά σηματοδότησαν τη δυναμική επιστροφή του κινήματος μετά από μια ανάπαυλα μηνών λόγω της χειμερινής περιόδου.

Άλλωστε, εκμεταλλευόμενο και το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, το κίνημα υπόσχεται στα πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον και της Wall Street ένα άκρως «θερμό» καλοκαίρι, με τα γεγονότα της χθεσινής ημέρας να αποτελούν μόλις μία πρόγευση των όσων θα ακολουθήσουν.

Κεντρικό σύνθημα της ημέρας ήταν «μια ημέρα χωρίς το 99%» βάσει του οποίου το κίνημα κάλεσε τα μέλη του και την ευρύτερη κοινή γνώμη να επιδείξει τη δύναμη του 99%, αποφεύγοντας να εργαστεί, να ψωνίσει, να χρησιμοποιήσει τις τραπεζικές υπηρεσίες. Και χρησιμοποιώντας το Διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το κίνημα οργάνωσε εκδηλώσεις και πορείες σε 125 πόλεις σε όλη τη χώρα. Αν και βεβαίως η καρδιά των εκδηλώσεων ήταν στη Νέα Υόρκη, από όπου και γεννήθηκε το κίνημα πέρυσι.

Πραγματικά, οι ακτιβιστές του κινήματος, σε συνεργασία και με τα εργατικά συνδικάτα της χώρας έκαναν πορεία στο νότιο Μανχάταν και προσωρινή κατάληψη του Bryant Park. Όμως, κατάφεραν να κρατήσουν όλο το οικονομικό κέντρο της πόλης, σε εγρήγορση και αστυνομικό κλοιό, καθώς είχαν αποφύγει να αποσαφηνίσουν τα σχέδια τους. Είχαν εκδώσει μόνο μια λίστα 99 πιθανών στόχων που θα μπορούσαν να προσελκύσουν το …ενδιαφέρον τους, από την έδρα της εφημερίδας New York Times και τα κεντρικά γραφεία των ταχυδρομείων, έως το χρηματιστήριο και την αφρόκρεμα των χρηματοπιστωτικών ομίλων που έχουν γραφεία στο Μανχάταν. Μάλιστα, μερικοί από τους στόχους αυτούς παρέλαβαν επιστολές που σήμαναν συναγερμό στην αστυνομία, καθώς μαζί με τις ευχές για «καλή πρωτομαγιά» περιείχαν μια άσπρη σκόνη, που ευτυχώς αποδείχτηκε μη τοξική και ακίνδυνη.

Πάντως, διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες γωνιές του πλανήτη, στην Αυστραλία, στις πόλεις Όκλαντ και Μελβούρνη, αλλά και σε πρωτεύουσες της Ασίας, μεταξύ των οποίων η Μπανγκόκ και η Σεούλ.