Η αντιστάθμιση και το βοήθα Παναγιά…
Η έντονη ρευστότητα που διακρίνει τόσο το πολιτικό όσο και το οικονομικό σκηνικό στην Ελλάδα βρίσκει τους επενδυτές ιδιαίτερα επιφυλακτικούς και τους αναλυτές να σπαζοκεφαλιάζουν για τον ενδεδειγμένο τρόπο κίνησης στη χρηματιστηριακή αγορά. Η έντονη ρευστότητα που διακρίνει τόσο το πολιτικό όσο και το οικονομικό σκηνικό στην Ελλάδα βρίσκει τους επενδυτές ιδιαίτερα επιφυλακτικούς και τους αναλυτές να σπαζοκεφαλιάζουν για τον ενδεδειγμένο τρόπο κίνησης στη χρηματιστηριακή αγορά.
Σε αυτό, όμως, που φαίνεται αμφότεροι να συμφωνούν, είναι το γεγονός πως η αγορά εκτός από ευκαιρίες κρύβει και μεγάλους κινδύνους με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε ασφαλείς τακτικές.
Με τις εκλογές από τη μία να παραμένουν ορατό ενδεχόμενο, πόσο μάλλον μετά τις χθεσινές δηλώσεις Λοβέρδου, και με τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, από την άλλη, να εξακολουθούν να μη δείχνουν φως στην άκρη του τούνελ το να βρει κανείς, έστω και βραχυπρόθεσμα την κατεύθυνση της αγοράς συνιστά σταυρόλεξο που ακόμα και οι πιο δυνατοί λύτες αδυνατούν να βγάλουν.
Αν μάλιστα συμπεριλάβει κανείς στην εξίσωση και την ισοτιμία ευρώ-δολαρίου τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Όπως φαίνεται αν ανατρέξει κανείς τον τελευταίο χρόνο στις περιόδους όπου το ευρωπαϊκό νόμισμα έπιασε το 1,50 ή κινήθηκε κοντά σε αυτό, θα διαπιστώσει πως ταυτόχρονα λάμβαναν χώρα διάφορες συμπτώσεις που είχαν κοινό παρονομαστή την Ελλάδα και έριχναν την τιμή του σε σχέση με το αμερικανικό νόμισμα.
Η εμπειρική αυτή διαπίστωση κάνει πολλούς να λένε πως η Ελλάδα σε πρώτο πλάνο, αλλά και οι Ιρλανδία – Πορτογαλία σε δεύτερο, χρησιμοποιούνται ως ρυθμιστές για τον καθορισμό της ισοτιμίας μεταξύ των δύο νομισμάτων σε επίπεδα αμοιβαίως αποδεκτά από ΕΕ και ΗΠΑ.
Μια τέτοια όμως διαπίστωση σημαίνει πως το κλίμα σε ότι αφορά την ελληνική οικονομία εξαρτάται από ορέξεις τρίτων, εξέλιξη που περιπλέκει την κατάσταση και αυξάνει τις μεταβλητές που καθορίζουν τη συμπεριφορά του ελληνικού χρηματιστηρίου.
Μέσα σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας, ακόμα και οι πιο επιθετικοί επενδυτές επιλέγουν περισσότερο αμυντικές επενδυτικές επιλογές, συνδυάζοντας το σορτάρισμα στην αγορά παραγώγων με αγορές μετοχών προκειμένου σε κάθε περίπτωση να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο και να μη βρεθούν στον «άσσο».
Σε ότι πάλι αφορά τα ‘μικρά ψάρια’, αυτά μάλλον μένουν εκτός ή μπαίνουν ακολουθώντας την στρατηγική ‘βοήθα Παναγιά μου’…
