Οδεύοντας στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…
Την ώρα που η Ελλάδα, αλλά και το σύνολο της Ευρωζώνης, διανύουν την μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική κρίση, οι ιθύνοντες δεν έχουν ιδέα ούτε για την εξέλιξη ούτε για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Για τον λόγο αυτό οι επόμενοι 2-3 μήνες ίσως να είναι οι πιο κρίσιμη στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Μέχρι τότε, απλά δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο… Την ώρα που η Ελλάδα, αλλά και το σύνολο της Ευρωζώνης, διανύουν την μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική κρίση, οι ιθύνοντες δεν έχουν ιδέα ούτε για την εξέλιξη ούτε για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Για τον λόγο αυτό οι επόμενοι 2-3 μήνες ίσως να είναι οι πιο κρίσιμη στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Μέχρι τότε, απλά δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο…
Μέσα σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε ελεγχόμενη ή σε μη ελεγχόμενη χρεοκοπία. Μέχρι στιγμής τα σενάρια που ακούγονται ποικίλουν και μάλλον τις περισσότερες φορές εκφράζουν περισσότερο τους ευγενής πόθους παρά τις αντικειμενικές εκτιμήσεις των ομιλούντων.
Φυσικά ως εδώ δεν οδηγηθήκαμε τυχαία. Από την μία η ανικανότητα της κυβέρνησης που όλο αυτό το διάστημα το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει τους φόρους, και από την άλλη τα τεράστια (και πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενα) συμφέροντα των «έξω» (αγοράς, ευρωζώνης, Γερμανίας κλπ).
Το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι το ότι αν πετύχει το PSI (οι πληροφορίες δείχνουν πως μία τέτοια εξέλιξη είναι πολύ πιθανή), η Ελλάδα θα πάρει μία μεγάλη ανάσα. Η χώρα απαλλάσσεται από ένα σημαντικό κομμάτι του χρέους, ενώ ομόλογα ύψους 130 δισ. ευρώ που έληγαν κυρίως το 2016-17 μετατίθενται για μετά το 2040.
Η άλλη βεβαιότητα είναι πως αν τελικά η Ελλάδα οδηγηθεί σε χρεοκοπία (ελεγχόμενη ή μη) η εξέλιξη αυτή θα προκαλέσει ένα domino effect και στις υπόλοιπες ευάλωτες χώρες της ευρωζώνης.
Και ενώ όλοι μας αναμένουμε εναγωνίως τις εξελίξεις, κανένας ευρωπαίος αξιωματούχος δεν έχει καταφέρει να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στις αγορές και στον κόσμο για το ότι είναι σε θέση να χειριστεί μία τόσο σοβαρή κατάσταση.
