Ξέφραγο αμπέλι, από δολοφόνους με πολλαπλές ταυτότητες

Γράφει ο Αλέξανδρος Κοντοπάνος.

Είναι πραγματικά απογοητευτικό όταν κανείς με αφορμή ένα πολύ θλιβερό περιστατικό, αυτό της δολοφονίας της άτυχης 17 χρόνης Νικολέτας στο Περιστέρι, αντιλαμβάνεται ότι ζει σε μια ανοχύρωτη πραγματικά πολιτεία.

Το γεγονός πως ο φερόμενος ως δράστης της στυγερής δολοφονίας, ο 22χρονος πακιστανικής καταγωγής συνελήφθη στα σύνορα των Σκοπίων λίγες μέρες μετά το αποτρόπαιο έγκλημα, μπορεί για την ελληνική αστυνομία να αποτελεί μια ευκαιρία για να τις αποδοθούν κάποια εύσημα για το χρόνο αντίδρασης, όμως το γεγονός πως ο φερόμενος ως δράστης παρέμενε στη χώρα μας αιτούμενος και άσυλο έχοντας στις… αποσκευές του εμπλοκές με υποθέσεις ναρκωτικών και πολλαπλά ονόματα και διαφορετικές ηλικίες δείχνει πως κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, σε μεγάλες αστικές περιοχές των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης και άλλων μεγάλων πόλεων κυκλοφορούν ανάμεσα μας έχοντας υιοθετήσει παραβατικές συμπεριφορές, δηλώνοντας πλαστά και ψευδή στοιχεία, έχοντας δύο, τρία ή τέσσερα ονόματα, επίθετα, πατρώνυμα και μητρώνυμα, με καταγωγή από περισσότερες από μια χώρες, κάθε φορά κατά το δοκούν, να δρουν ανεξέλεγκτοι και να λειτουργούν έξω από θεσμούς και κανόνες μιας ευνομούμενης ευρωπαϊκής πολιτείας.

Επιδόματα, μαύρο χρήμα, παράνομες δραστηριότητες, διαρροή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ κάθε μήνα ανεξέλεγκτα στο εξωτερικό και στο βάθος στραγγαλισμοί, βιασμοί, ναρκωτικά, υποθέσεις λαθρεμπορίας τσιγάρων και ένα σωρό άλλων αξιοποίνων πράξεων από πρόσωπα ορατά την ημέρα, αόρατα την νύχτα που χρησιμοποιούν τα αισθήματα του ανθρωπισμού και την καραμέλα του πρόσφυγα για να ξηλώσουν κάθε συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και να επιβάλουν στην χώρα τους δικούς τους κανόνες αμετροέπειας. Πρόσωπα που απαιτούν να απολαμβάνουν τα δικαιώματα της ελληνικής πολιτείας, χωρίς να πληρώνουν φόρους, να συμμετέχουν στις υποχρεώσεις ενός πολίτη και χωρίς να γνωρίζει το κράτος και εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες του από που κρατάει η σκούφια τους, τι δουλειά κάνουν, αν κάνουν και πως πραγματικά λέγονται.

Η παραβατική τους συμπεριφορά, ακολουθεί όπως καθημερινά δείχνουν τα γεγονότα μια εξελικτική πορεία που ξεκινάει από τις παρυφές της χαμηλής εγκληματικής δραστηριότητας και οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια και σε μεγαλύτερα εγκλήματα ακόμη και στην αφαίρεση ζωών. Ένα νέο κορίτσι πριν μπορέσει να βάλει τα πραγματικά όνειρα του σε τάξη, πριν να γευτεί τις χαρές της ζωής και την μητρότητα έφυγε άδοξα από τα χέρια ενός αυτόκλητου δήμιου, του φερόμενου ως σήμερα δράστη, που όπως λένε οι πηγές του αστυνομικού ρεπορτάζ δεν δείχνει σημάδια μεταμέλειας και ο οποίος από την πρώτη στιγμή επιχείρησε να το σκάσει από την χώρα. Μια σκληρή εισαγόμενη εγκληματικότητα που ζητά και πολλές φορές παίρνει και… άσυλο και σε αριθμούς που μοιάζουν με καταιγισμό πυροβόλου όπλου.

Ίσως έφτασε η ώρα μετά τα απανωτά περιστατικά η ελληνική κοινωνία να ζητήσει και να απαιτήσει εξηγήσεις, να ληφθούν πρωτοβουλίες για την μεγαλύτερη θωράκιση του θεσμικού και νομοθετικού πλαισίου και να μάθουμε ποιος είναι ο πραγματικό αριθμός των μεταναστών που διαβιούν στην χώρα, ποιοι από αυτούς πληρούν τα κριτήρια του διωκόμενου ανθρώπου από μια εμπόλεμη ζώνη, πόσο χρόνο μένουν στην χώρα μας, ποια είναι η διεύθυνση τους και το πραγματικό τους όνομα και επίθετο. Ο ελληνικός λαός στο σύνολο του έχει δείξει πολλάκις τα αισθήματα συμπόνιας και αλληλεγγύης που τρέφει για τους κατατρεγμένους και κυνηγημένους ανθρώπους, όμως η χώρα δεν μπορεί να μετατραπεί άλλο σε μια κολυμπήθρα του Σιλωάμ για κάθε μορφής παραβάτη και παραβατική συμπεριφορά. Οι απελάσεις θα πρέπει να γίνουν μέρος της αποτροπής όπως συνάμα και ο έλεγχος εισόδου στην χώρα και όχι να δίνονται πολλαπλές ευκαιρίες σε ανθρώπους που απασχολούν διαρκώς τις αρχές με παραβατικές συμπεριφορές, στο όνομα ενός ψευδορατσιστικού αφηγήματος.