Ανασφάλεια Μητσοτάκη….
Ο Μητσοτάκης απολαμβάνει τις καλοκαιρινές βουτιές του στο αγαπημένο του Μαράθι, παρά τη τριπλή κρίση που τον έχει ζώσει (ελληνοτουρκικά, οικονομία, κορονοϊός), επιχειρώντας να περάσει μια εικόνα ότι όλα είναι under control.
Και όχι μόνο αυτό. Αποφασίζει μάλιστα, λες και δεν είχε με τίποτα άλλο πιο σοβαρό να ασχοληθεί ως πρωθυπουργός, να στείλει τον υφυπουργό Άμυνας Αλκιβιάδη Στεφανή στις γιορτές μίσους που διοργανώνονται στον Γράμμο και το Βίτσι!
Πρόκειται για τεράστιο πολιτικό ολίσθημα, αν σκεφτεί κανείς ότι από την Μεταπολίτευση και μετά καμία κυβέρνηση της ΝΔ δεν παραβρέθηκε επισήμως σ’ αυτές τις εκδηλώσεις μίσους, αν και πάντα υπήρχαν ορισμένα μεμονωμένα στελέχη της Ν.Δ. που δεν έκρυβαν την ακροδεξιά τους ταυτότητα και μετείχαν ενεργά αγκαλιά με βασιλικούς, χουντικούς, εθνικιστές και ναζιστές.
Προφανώς ο Κ. Μητσοτάκης με την κίνηση αυτή θέλει να κρατήσει ζεστό το φλέρτ με την ακροδεξιά και τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής για καθαρά ψηφοφηρικούς λόγους ενόψει πολιτικών εξελίξεων, καθώς γνωρίζει ότι η αυτοδυναμία του στις προηγούμενες εκλογές σε μεγάλο βαθμό επιτεύχθηκε λόγω της εξαφάνισης της ΧΑ από τον κοινοβουλευτικό χάρτη.
Θα μπορούσε κανείς να πει μπράβο στον πρωθυπουργό και πρόεδρος της ΝΔ για το γεγονός αυτό, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι. Μπορεί η ΧΑ να πήγε στον απόπατο της δημοκρατικής και κοινοβουλευτικής ιστορίας του τόπου, οι ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις της όμως φαίνεται πως εμφιλοχωρούν στο κυβερνών κόμμα.
Ένα χρόνο μετά τις εκλογές ο Κ. Μητσοτάκης και το κόμμα του βρίσκονται σε δεινή θέση σε εθνικό, οικονομικό και υγειονομικό επίπεδο. Μπορεί μέχρι πρότινος τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ και οι δημοσκοπήσεις να τον παρουσίαζαν ως απόλυτο κυρίαρχο των εξελίξεων, εξαιτίας βέβαια και της σύγχυσης και της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να εκπέμψει ένα καθαρό στίγμα ως αξιωματική αντιπολίτευση, “εμφυλιοπολεμικές” κινήσεις σαν κι αυτές ωστόσο μάλλον αναδεικνύουν την πολιτική ανασφάλεια που διακατέχει πλέον το πρωθυπουργικό επιτελείο.
Φαίνεται τελικά ότι ο μεταρρυθμιστής κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να μεταρρυθμίσει πολιτικά ούτε το ίδιο του το κόμμα. Αντιθέτως υποχωρεί συνεχώς απέναντι στις πιέσεις της ακροδεξιάς πτέρυγας αναζητώντας “εσωτερικούς εχθρούς”. Καλό θα ήταν να ψάξει για “εσωτερικούς εχθρούς” μέσα στο ίδιο του το κόμμα, αν θέλει να λέγεται αρχηγός της φιλοευρωπαϊκής φιλελεύθερης συντηρητικής παράταξης εν Ελλάδι και εν έτει 2020.
