ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ – Ν. Δένδιας: Κωλοτούμπα με… φερετζέ στη Σ. Αραβία

Πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί και τα διθυραμβικά σχόλια για τη παρουσία του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια στην Άγκυρα ήρθε μια νέα δημόσια παρέμβαση του να σπείρει ενδοιασμούς και επιφυλακτικότητα για τη μεγάλη εικόνα που έχει η κυβέρνηση για την εξωτερική πολιτική και τις επιδιώξεις της διπλωματίας μας.

Ο υπουργός μαζί με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλο μετέβησαν στη Σαουδική Αραβία για να ενισχύσουν τις ήδη εδώ και χρόνια αναβαθμισμένες σχέσεις με την ισχυρή χώρα της Μέσης Ανατολής. Συναντήθηκε με τον Σαουδάραβα υπουργό Εξωτερικών, υπέγραψε συμφωνία με το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, συμφωνία που επιζητούσαν οι δυο πλευρές εδώ και καιρό, και ο συνάδελφος του ολοκλήρωσε τη συμφωνία για τη μεταφορά της συστοιχίας Πάτριοτ στη Σαουδική Αραβία. Μέχρι εδώ καλά.

Ο κ. Δένδιας, όμως, έδωσε και μια συνέντευξη στο Al Arab News, με την οποία ούτε λίγο, ούτε πολύ, έβαλε… τάπα στα βαρέλια πετρελαίου που κρύβει το Αιγαίο. Τι είπε ο υπουργός;

«Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο, για έναν πολύ απλό λόγο… Χρειαζόμαστε 10 με 20 χρόνια για να το βρούμε και να το εκμεταλλευτούμε, και από οικονομική άποψη θα ήταν πολύ πιο ακριβό για παράδειγμα από το δικό σας, της Σαουδικής Αραβίας. Οικονομικά δεν οραματίζομαι την Ελλάδα να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου. Και με όλο το σεβασμό, το Αιγαίο αποτελεί έναν παράδεισο στη γη. Δε σχεδιάζουμε να μετατραπεί σε Κόλπο του Μεξικού. Κατά συνέπεια η Ελλάδα επιθυμεί να έχει ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού»…

Ανατροπή της ενεργειακής διπλωματίας;

Αυτά είπε ο κ. Δένδιας στο μεσανατολικό μέσο και άνοιξε έναν τεράστιο κύκλο συζήτησης που αναμφίβολα θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Γιατί ακόμα και στις διευκρινήσεις που δόθηκαν από τη Βασιλίσσης Σοφίας, ότι «τα λεχθέντα δεν αφορούν το υπάρχον ενεργειακό πρόγραμμα της χώρας», προκύπτουν μια σειρά κρίσιμων ερωτημάτων για την παρουσία της χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Κατ’ αρχάς η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να διευκρινίσει συνολικά αν υπάρχει αλλαγή στρατηγικής στην ενεργειακή εξωτερική πολιτική. Και για ποιον λόγο.
Γιατί οι τρεις τελευταίες κυβερνήσεις της χώρας επένδυσαν πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά και γεωστρατηγικά στα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Δεν είναι ότι προκήρυξαν διαγωνισμούς με διεθνές ενδιαφέρον και συμμετοχή των παγκόσμιων κολοσσών της ενέργειας και έδωσαν άδειες ερευνών και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, δεν είναι ότι καλλιεργήθηκαν προσδοκίες για ανάπτυξη, ενεργειακή επάρκεια, δημιουργία θέσεων εργασίας και άλλα οικονομικά οφέλη. Αυτά, ας θεωρήσουμε, ότι καλύπτονται από τις «διευκρινήσεις» του υπουργείου Εξωτερικών ότι «τα λεχθέντα δεν αφορούν το υπάρχον ενεργειακό πρόγραμμα».

Το ζήτημα είναι ότι από τον συγκεκριμένο «άσσο» στο μανίκι της χώρας αναδύθηκαν ισχυρές συμμαχίες με άλλα κράτη στην περιοχή, οργανώθηκαν τριμερείς και τετραμερείς διπλωματικοί «συνεταιρισμοί», αναβαθμίστηκε η έξωθεν εικόνα της χώρας όταν λόγω Τρόικας και Μνημονίων είχε φτάσει στο ναδίρ.

Και το σημαντικότερο: Οι φυσικοί πόροι του υπεδάφους της χώρας στάθηκαν αφορμή για να ανοίξει και το κεφάλαιο «μέχρι που είναι η ελληνική επικράτεια». Τι είναι δικό μας και τι του γείτονα σε θάλασσα και βυθό. Ποια η υφαλοκρηπίδα, ποια η ΑΟΖ, που ισχύει το Διεθνές Δίκαιο, ποια είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα μας, μέχρι που έχουμε δικαίωμα να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα και πότε θα το ασκήσουμε, όλες οι θεμελιώδεις συζητήσεις για την εξωτερική πολιτική μας τις τελευταίες δεκαετίες.

Σε αναμονή για νέα παρέμβαση

Κι έρχεται ο κ. Δένδιας, 24ωρα μετά τον θρίαμβο στην Άγκυρα, για να επαναφέρει τα θέματα για τα οποία τσακώθηκε με τον «φίλο Μεβλούτ» από την… ανάποδη; Για να θυμίσει… ΓΑΠ με τις ΑΠΕ, την αειφόρο πράσινη ανάπτυξη, τον τουριστικό παράδεισο της Σαντορίνης και της Μυκόνου;

Πέραν των επίσημων διευκρινήσεων, υπάρχουν και οι ανεπίσημες που θέλουν τον κ. Δένδια να πέφτει θύμα μεταφράσεων, λεκτικών ατυχημάτων κλπ. Κι αν ισχύει αυτό, η voice μαθαίνει ότι πολύ σύντομα θα επαναδιατυπωθεί η θέση του υπουργού. Γιατί περιμένουν οι ακροατές, η Κύπρος μας, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Λιβύη, ο Λίβανος, οι ΗΠΑ και βέβαια ο σουλτάνος, ο Μεβλούτ και η υπόλοιπη αυλή της Άγκυρας.