Αποχή εκδοτών από το Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο

Οι μεγαλύτεροι εκδότες-μέλη της Ένωσης Ελληνικού Βιβλίου (ΕΝΕΛΒΙ), οι οποίοι και εκπροσωπούν έως και το 80% της ελληνικής εκδοτικής παραγωγής, θα απόσχουν για πρώτη φορά στα χρονικά από το Φεστιβάλ βιβλίου. Η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου καταγγέλει τον ΣΕΒΚ για πολιτική διακρίσεων.

 Το 49ο Φεστιβάλ Βιβλίου που διοργανώνεται στο Ζάππειο από 4 έως 20 Σεπτεμβρίου φιλοξενεί, κατά παράδοση, το σύνολο των εκδοτών, τίθεται δε υπό την αιγίδα των επίσημων φορέων του κράτους επειδή ακριβώς δίνει τη δυνατότητα στο βιβλιόφιλο κοινό να έρθει σε άμεση επαφή με την εγχώρια και διεθνή, νέα και παλαιότερη, εκδοτική παραγωγή, χωρίς αποκλεισμούς εκδοτικών οίκων και πνευματικών δημιουργών. Εντούτοις φέτος, όλως αναιτίως, κατά παράβαση κάθε έννοιας συναδελφικότητας, και κατά παράβαση του Κανονισμού, που ο ίδιος ο ΣΕΚΒ συντάσσει, ο ΣΕΚΒ επέλεξε μια πολιτική διακρίσεων, πριμοδοτώντας τα μέλη του εις βάρος των μελών των υπολοίπων σωματείων.

Η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου επεσήμανε με επιστολές της στον ΣΕΚΒ τη μεροληπτική μεταχείριση εις βάρος των μελών των άλλων σωματείων (παράνομη διενέργεια διπλής κλήρωσης για τα περίπτερα ώστε να ευνοηθούν τα μέλη του ΣΕΚΒ, προκλητική αύξηση χρεώσεων για τους εκδότες που ενοικιάζουν πολλαπλά περίπτερα λόγω του όγκου της παραγωγής τους και οι οποίοι, εν πολλοίς, εξασφαλίζουν την οικονομική επιτυχία του Φεστιβάλ), χωρίς να υπάρξει καμία ουσιαστική ανταπόκριση από πλευράς ΣΕΚΒ. Ο παρατιθέμενος πίνακας είναι ενδεικτικός:

 Το αποτέλεσμα ήταν να ωθηθούν οι μεγαλύτεροι εκδότες-μέλη της Ένωσης Ελληνικού Βιβλίου (ΕΝΕΛΒΙ), οι οποίοι και εκπροσωπούν έως και το 80% της ελληνικής εκδοτικής παραγωγής, να απόσχουν για πρώτη φορά στα χρονικά από το Φεστιβάλ βιβλίου, ενώ ο ΣΕΚΒ «μικραίνει» έναν θεσμό με ιστορία ετών, διαχωρίζοντας τους εκδότες σε «ημέτερους» και μη.

Παράλληλα, το αίτημα της θεσμοθέτησης της διοργάνωσης τέτοιων εκθέσεων από περισσότερα του ενός σωματεία είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι μεμονωμένα σωματεία, στα οποία παραχωρούνται κρατικοί ή δημοτικοί χώροι για διοργάνωση εκθέσεων βιβλίου, τείνουν να αναπτύσσουν λογικές «ιδιοκτησίας» που αποσυσπειρώνουν τον κλάδο και αποτυγχάνουν να υπηρετήσουν το πνεύμα μιας έκθεσης βιβλίου, που δεν είναι άλλος από την προώθηση της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής και την επαφή των πνευματικών δημιουργών με τους αναγνώστες τους.