Δεν περπατάνε στην Ελλάδα οι Αμερικανιές, συνάδελφε Γκρίνμπεργκ

«Καλέ τι γκόμενος είσαι εσύ»! Αναφώνησε η καλλίπυγος, εκπάγλου ωραιότητος, όσο και έκθαμβη «περαστική», μόλις συνάντησε τυχαία στην Κυψέλη τον πρόεδρο της Ν.Δ. μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Το ημερολόγιο έγραφε 2018 και οι μετρήσεις έδειχναν ότι, ο Τσίπρας ασκούσε μεγαλύτερη έλξη στον γυναικείο πληθυσμό.

Ο «κατασκευαστής του Έλληνα πρωθυπουργού» Σταν Γκρίνμπεργκ είχε ήδη πιάσει δουλειά, έναντι «δυσθεώρητης αμοιβής». Ο διεθνής «γκουρού» της επικοινωνίας, των εκλογικών εκστρατειών και δημοσκοπήσεων, χρυσή «μεταγραφή» από τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ και αρχιτέκτονας της επικοινωνιακής νίκης Μητσοτάκη στις εκλογές του 2019, πασχίζει αυτές τις μέρες για την επανεκλογή του. Ωστόσο, ο αναμφισβήτητα κορυφαίος, κάνει κάτι λάθη τελευταία, που μπορεί να αποδειχθούν μοιραία. Από την τραγική εικόνα «θρήνος στο υπουργικό συμβούλιο για τα Τέμπη», μέχρι «οι εξαγωγές πάνε τρένο», «ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει το μάτι στη Χρυσή Αυγή», τα αυθόρμητα τηλεφωνήματα σε χιουμοριστικές εκπομπές επαρχιακών σταθμών του στυλ: «δεν λέω, τα ψιλοπετυχαίνει τα ντολμαδάκια και η σύζυγός μου, αλλά σαν αυτά που έσαχνε η μανούλα μου η Μαρίκα και μάγεψαν τον Καπετάν Γιώτη -με το κονσερβοκούτι- δεν μπορεί να φτιάξει καμιά»!

Ο Σταν είναι δάσκαλός μας και τον σεβόμαστε. Η Αμερική, Μέκκα της Πολιτικής Επικοινωνίας. Ωστόσο υπάρχει εδώ μια χρονοπαγίδα, την οποία ίσως δεν γνωρίζει, που εμείς οι ντόπιοι ονοματίζουμε «Αμερικανιά». Που-χου η βόλτα με μια κουστωδία ακόλουθων στην αγορά της Θεσσαλονίκης, όπου «έκραξε» μπροστά στις κάμερες το ζευγάρι των απίστων αμαρτωλών που τρώγανε πατσά μεγαλοβδομαδιάτικα. Κάτι σαν εκείνη την τυχαία συνάντηση, στο μέσον του πουθενά, με τον μοναδικό έλληνα καουμπόη, κατά σύμπτωση φίλο του μπαμπά του. Αυτό που εμείς αποκαλούμε «Αμερικανιά» δεν είναι το «νερό που καίει» και τα καθρεφτάκια που σε θαμπώνουν, αλλά η αίσθηση ότι πάνε να μας ξεγελάσουν, πως μας περνάνε για ηλίθιους και μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Κι αυτό γυρίζει μπούμεραγκ.

Ο «Κυριάκος Μητσοτάκης» είναι ένα πασίγνωστο αμερικάνικο καταναλωτικό προϊόν με προστιθέμενη αξία, το οποίο πωλείται με μεγάλη επιτυχία στους Έλληνες ιθαγενείς, ήδη μια πενταετία. Από τη σκοπιά της πολιτικής επικοινωνίας, η εμπορική εικόνα αυτού του α-πολίτικου προϊόντος στην ελληνική αγορά είναι άψογη και φιλοτεχνήθηκε αριστοτεχνικά, με συνέπεια και μεθοδικότητα, χάριν και του μεγάλου προϋπολογισμού του σε διαφημιστική δαπάνη. Προσδίδοντάς του σε σωστές δοσολογίες χριστιανική αγάπη, οικειότητα με ειλικρινές νοιάξιμο για κάθε είδους πλησίον, ευαισθησία, τρυφερότητα, πίστη, παραδοσιακές αξίες, στοχαστικότητα όπου χρειαστεί, τεχνολογική επάρκεια με ταπεινότητα όμως μπροστά στο Θείο και το επέκεινα και όλα τα παν-ανθρώπινα χαρακτηριστικά που πουλάνε κάθε φορά.

Πριν ακόμη έρθει από το Αμέρικα και τον αναλάβει ο επικοινωνιολόγος του Σταν-άκης και «ζωγραφίσει» πάλι το ατομάκι με την εικόνα συντριβής των μελών του υπουργικού συμβουλίου την επομένη της τραγωδίας των Τεμπών, η εφημερίδα «Το Βήμα», το 2017, έγραφε για την επικοινωνιακή του πολιτική του -τότε- «Κούλη»: «Χτίζει ηγετικό προφίλ με τακτική “Made in USA” ο Κυριάκος Μητσοτάκης». «Ο Κυριάκος παίζει ποδόσφαιρο με αστέγους», «ο Κυριάκος μιλά για την οικογένειά του, τα παιδιά και τη σύζυγό του», «ο Κυριάκος επισκέπτεται εργαζομένους στην υπηρεσία τους με την έναρξη της βάρδιας, τα ξημερώματα», «ο Κυριάκος πηγαίνει αιφνιδιαστικά σε εφημερία του Ευαγγελισμού». «Ο Κυριάκος τουιτάρει», «ο Κυριάκος διαβάζει βιβλία», «ο Κυριάκος πίνει καφέ», «ο Κυριάκος ψωνίζει με την κόρη του», «ο Κυριάκος ανάβει κερί στην εκκλησία» κ.ά.

Με το έμπα του Γκρίνμπεργκ όλες οι καμπάνιες βασίζονται σε κυλιόμενες μετρήσεις της κοινής γνώμης. Όταν η γνώμη η κοινή -η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είναι μεγάλη πουτάνα- αλλάξει γνώμη ή δεν πολυενδιαφέρεται πια για κάτι, τότε, με ουπορτουνιστικό τυχοδιωχτισμό, αλλάζει και η πολιτική. Αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της μεθόδου-χαμαιλέοντας, που είχε αποθεώσει ο Ντικ Μόρις, ο περίφημος επικοινωνιολόγος του Μπιλ Κλίντον: «Κλέβουμε από τον αντίπαλο μέρος του προγράμματός του και προκαλούμε ρήγμα στην εκλογική του βάση». Στην υγειονομική κρίση η Ε.Ε. πρόκρινε αυτό που είχε άμεση ανάγκη ο κόσμος -τα επιδόματα- και η Ν.Δ., έκανε αυτό ακριβώς για το οποίο κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ: μεταλλάχτηκε σε κόμμα επιδοματικής πολιτικής τελευταίας στιγμής. Αυτή είναι η δοκιμασμένη-πετυχημένη μέθοδος και ρητορική που ακολουθεί πιστά και ο Γκρίνμπεργκ ο οποίος, ως γνωστόν, ήταν ο εμπνευστής των κεντροαριστερών πολιτικών του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Όπως, νο πρόμπλεμ, ήταν και ο Τζέιμς Κάρβιλ με τον οποίο συνεργάστηκε, το 1993, ο μπαμπάς Μητσοτάκης, ο αρχιτέκτονας της νίκης-έκπληξης του Κλίντον επί του επιστήθιου φίλου του Τζορτζ Μπους, τον οποίο έναν χρόνο μετά την ήττα του, φιλοξενούσε στα Χανιά…

Και φυσικά ο Σταν-ούλης μέχρι τούδε τα ‘χει καταφέρει μια χαρά νταν. Έγινε πολύ δύσκολο στη γιαταμπάζα επικοινωνιακή πολιτική της αντιπολίτευσης να πείσει πως ο πελάτης του δεν είναι ένας ευαίσθητος και ακριβοδίκαιος, σχεδόν σοσιαλδημοκράτης κοινωνιστής, αλλά ένας αδίστακτος, ιδιοτελής, χρηματόδουλος, νεοφιλελεύθερος τύραννος, που παρακολουθεί στο τηλέφωνο μέχρι και τις γυναίκες των υπουργών του για να τους εκβιάζει. Γι’ αυτό και στο επικοινωνιακό επιτελείο του, τον πρώτο λόγο τον έχει η ΚΝΕ Μητσοτάκη -ανάμεσά τους και οι ταλαντούχοι συνάδελφοί μας από την ιστορική ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ- η οποία είναι, φυσικά, μακράν καλύτερη από τα δευτεροκλασάτα τσικό της ΚΝΕ Τσίπρα, αλλά και απ όσους απέμειναν στην ΚΝΕ, τέτοιοι είστε.

Ο πρόεδρος Ρέιγκαν, δημοφιλής ηθοποιός, που μιλούσε με άνεση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, ήταν εντελώς άσχετος, ιδέα δεν είχε απο πολιτική. Θα μείνει στη ιστορία με το σλόγκαν: «Πείτε μου τι να πουλήσω». Όλα είναι θέμα μάρκετιγκ, διαφήμησης και πωλήσεων. Ο πρόεδρος Μπους το τερμάτισε! Ο αλγόριθμος που χρησιμοποιούσε τη φωνή του, τηλεφωνούσε σε σπίτια βιοπαλαιστών στην Αριζόνα, στο Κεντάκι, στο Τέξας: «Είμαι ο πρόεδρος Μπους. Γνωρίζω καλά τα προβλήματα που έχεις, σε σκέπτομαι συχνά και θέλω να ξέρεις ότι, είμαι κοντά στην οικογένειά σου και τώρα που θα εκλεγώ πρόεδρος των ΗΠΑ, θα σε βοηθήσω να τα λύσεις». Πριν προλάβει ο άλλος να βγάλει κιχ, το τηλέφωνο έκλεινε. Οι εννέα στους δέκα πίστεψαν ότι, πράγματι τους τηλεφώνησε ο πρόεδρος Μπους.

Κάτι τέτοιες Αμερικανιές όμως, συνάδελφε Γκρίνμπεργκ, στην Ελλάδα τις σακουλευόμαστε και δεν νομίζω ότι «περπατάνε». Αυτό που αποκαλούμε Αμερικανιά, είναι κάτι σαν φάρσα. Σαν εκείνη που ‘κανε το προϊόν σου, στην κηδεία του μεγαλύτερου μουσικοσυνθέτη μας. Με ομπρέλα η οποία έφερε λογότυπο ξενοδοχείου (Wiltcher’s) στις Βρυξέλλες είχε εμφανιστεί στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη στην Μητρόπολη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος αποδοκιμάστηκε από μερίδα των πολιτών. Συγκεκριμένα, πρόκειται για το πολυτελές ξενοδοχείο Steigenberger Wiltcher που, όπως αυτοδιαφημίζεται, «βρίσκεται στην πολυτελή εμπορική λεωφόρο Avenue Louise στην καρδιά των Βρυξελλών, μόλις λίγα λεπτά μακριά από ορισμένους προορισμούς που πρέπει να δείτε στις Βρυξέλλες στην άμεση γειτνίασή του: Την κυβερνητική περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (περίπου 1,5 χλμ.), το κέντρο της πόλης με το Manneken Pis και το Grand Place (περίπου 2 χλμ.), καθώς και τον σιδηροδρομικό σταθμό (περίπου 2 χλμ.). Τα 267 δωμάτια και οι σουίτες του ξενοδοχείου διαθέτουν κομψούς εσωτερικούς χώρους και ανέσεις υψηλής ποιότητας. Αυτά περιλαμβάνουν κλιματισμό, τηλεόραση επίπεδης οθόνης, σίδερο, γραφείο, θυρίδα ασφαλείας, μίνι μπαρ, παροχές για καφέ και τσάι», καταλήγει η διαφήμιση.