Είναι τρελοί (και διαπλεκόμενοι) αυτοί οι Ευρωπαίοι!

Τόσα χρόνια μας αντιμετώπιζαν κάτι σαν τον Αστερίξ και το Οβελίξ. Τώρα, που όλα δείχνουν ότι βγαίνουμε από τη μνημονιακή εποχή και την ύφεση, μας επιβάλουν να κάνουμε αυτό, που οι ίδιοι το εξορκίζουν ως αντιευρωπαϊκό!

Σε όλες τις άλλες χώρες της Ένωσης, τα αρμόδια όργανα (Κομισιόν, Συμβούλιο, Ευρωβουλή) προωθούν την «αποανθρακοποίηση», δηλαδή το κλείσιμο των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής που χρησιμοποιούν στερεά καύσιμα (άνθρακας, λιγνίτης κλπ), με επιχείρημα την προστασία του περιβάλλοντος.

Εδώ, μας υποχρεώνουν να πουλήσουμε σε ιδιώτες τέσσερις λιγνιτικές μονάδες, που θα συνεχίσουν να λειτουργούν, θα γίνουν επενδύσεις και θα συνεχίσουν να παράγουν. Ποιος ιδιώτης, άλλωστε, θα βάλει κεφάλαια σε μονάδες που θα κλείσουν; Έτσι, οι Ευρωπαίοι επισφραγίζουν την παράταση λειτουργίας (κι όχι την απόσυρση) των μονάδων που ρυπαίνουν, όπως υποστηρίζουν και μετά από μερικά χρόνια θα έρθουν να μας… καταγγείλουν γιατί, λέει, δεν θα έχουν προσαρμοστεί με τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες.

Ένωση των πολυεθνικών

Όμως, εκτός από εξόφθαλμες αντιφάσεις, η υπόθεση έχει και μεγάλο παρασκήνιο, αποδεικνύοντας ότι η πολιτική και οικονομική κατεύθυνση αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης κινείται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων και πολύ μεγάλων συμφερόντων.

Το πράγμα είναι πολύ απλό: Οι μεγάλες ευρωπαϊκές πολυεθνικές της Ευρώπης προσαρμόζονται στις πολιτικές των χωρών, όπου είναι η έδρα τους (π.χ. στη Γερμανία), αποεπενδύοντας στα στερεά καύσιμα και επιλέγουν να βγάζουν μεγάλα κέρδη σε χώρες, όπου η συγκεκριμένη δραστηριότητα δεν περιβάλλεται με ανάλογους περιορισμούς. Κάποτε το έκαναν οι αμερικανικές πολυεθνικές σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Τώρα το κάνουν οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα και σε άλλες μικρότερες χώρες…

Υπάρχει και άλλο παρασκήνιο: Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, να μην εμφανιστούν οι ευρωπαϊκοί κολοσσοί κατά τη διαδικασία πώλησης των τεσσάρων μονάδων στην Ελλάδα. Θα τις διεκδικήσουν ενεργειακές επιχειρήσεις από άλλες χώρες (πχ. Τσεχία, Πολωνία κ.λπ.). Μετά από λίγο, οι πολυεθνικές με μεγάλη ευκολία θα εξαγοράσουν ή θα αποκτήσουν μερίδια στους νικητές των διαγωνισμών κι έτσι θα αποκτήσουν πρόσβαση στον ελληνικό λιγνίτη! Έχουν άλλωστε πολύ παλιό και καλό παράδειγμα: Την «ΑΓΕΤ Ηρακλής».

Το μοντέλο… γρίφος

Η υπόθεση της ευρωπαϊκής… τρέλας δεν σταματά εδώ. Μεταξύ των μεταρρυθμίσεων, που μας πιέζουν (και μάλιστα ζητούν άμεσα) να εφαρμόσουμε στο εγχώριο ενεργειακό σύστημα είναι το λεγόμενο target model, ένα μοντέλο λειτουργίας της αγοράς, το οποίο θα είναι το ίδιο για όλες τις χώρες-μέλη της Ε.Ε.

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι ακριβώς αυτό το target model δεν το γνωρίζουν επακριβώς ούτε οι ίδιοι οι εμπνευστές του. Η βασική «κατασκευή» του είναι τόσο δαιδαλώδης και τόσο πολύπλοκη, που ακόμη και οι πιο μυημένοι στα συστήματα και τους λογαρίθμους, δεν μπορούν να συλλάβουν το σύνολο της λειτουργίας του μοντέλου…

Γιατί πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει κοινό μοντέλο αγοράς σε όλη την Ευρώπη; Η απάντηση είναι απλή: Η πολυεθνική θα μπορεί να αποφασίζει να εισάγει φθηνή ενέργεια -π.χ. από την Ελλάδα- κι όχι να παράγει από το δικό της εργοστάσιο -π.χ. στη Γαλλία-, εάν το κόστος της είναι υψηλότερο. Δηλαδή, πάλι άκοπο κέρδος. Άλλωστε, οι Ιταλοί έχουν μεγάλη εμπειρία στις συναλλαγές τους με τους Έλληνες… Αλλά γι’ αυτό, θα διαβάσετε τις αποκαλύψεις της εφημερίδας F&M Voice, στο επόμενο φύλλο, που θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη Πέμπτη (7 Δεκεμβρίου).

Κατά τα άλλα, οι… τρελοί Ευρωπαίοι νοιάζονται για το καλό μας και επιδεικνύουν… αλληλεγγύη στη φωτοχοποιημένη από τα μνημόνια Ελλάδα. Να γιατί τους χρειάζεται ένας Αστερίξ κι ένας Οβελίξ.