«Ελληνοϊταλικός Πόλεμος» στα μακαρόνια

Μία μάχη «σώμα με σώμα» βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα στο χώρο των εταιριών ζυμαρικών, με σκοπό τη διεκδίκηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μεριδίου αγοράς. Ο ανταγωνισμός μεταξύ της ελληνικής «Μέλισσα» και του, Ιταλού πλέον, «Ακάκιου» συνεχίζεται σε έντονους ρυθμούς.

Τόσο η «Μέλισσα» της οικογένειας Κίκιζα, όσο και η «Μisko» που ανήκει στον όμιλο της Barilla επιδιώκουν την κατάκτηση της πρώτης θέσης στα ράφια της εγχώριας λιανικής, αλλά και στο εξωτερικό, αφού και οι δύο επιδιώκουν να διευρύνουν το μερίδιο των προϊόντων τους στις εκτός συνόρων αγορές. Και οι δύο εταιρίες ποντάρουν πολλά σε νέα προϊόντα που προσαρμόζονται στις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες, στην τιμολογιακή πολιτική τους αλλά και στον εξωστρεφή προσανατολισμό τους.

Αντέχει ο Κίκιζας

Μπορεί η πτώση της εγχώριας κατανάλωσης ακόμη και για βασικά είδη, όπως τα τρόφιμα, να συνεχίζεται και οι αλλαγές που συμβαίνουν στις μεγάλες αλυσίδες του λιανεμπορίου με συγχωνεύσεις, εξαγορές και «συμμαχίες» να είναι ραγδαίες. Ωστόσο η Mέλισσα-Kίκιζας όχι μόνο παραμένει όρθια αλλά βρίσκεται και σε θετικό πρόσημο. Ακόμη και την περσινή «ταραγμένη» οικονομικά και πολιτικά χρονιά κατάφερε να παράξει καθαρά κέρδη 1,3 εκατ. ευρώ σε επίπεδο ομίλου, αυξημένα κατά 3,7%. Ωστόσο, η αύξηση του συντελεστή φόρου εισοδήματος από το 26% στο 29% είχε αντίκτυπο στα καθαρά κέρδη της μητρικής εταιρίας, που κατέγραψαν μείωση της τάξεως του 5,4%.

Σταθερή αξία 

Πάντως, αν και αυτή τη στιγμή η αγορά θυμίζει περισσότερο «κινούμενη άμμο», τα χρόνια της οικονομικής κρίσης έδειξαν πως τα ζυμαρικά αποτελούν «σταθερή αξία» στο οικογενειακό τραπέζι.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι η Mέλισσα-Kίκιζας είναι αρωγός των Ελλήνων σιτοπαραγωγών, καθώς έχει υπογράψει συμβόλαια με τον συνεταιρισμό της Νίκαιας, με παραγωγούς από άλλες περιοχές της Λάρισας και από την Kοζάνη, την Kαστοριά και τον Δομοκό. Το 2014 τα συμβόλαια που υπογράφτηκαν αφορούσαν συνολικά 16.500 στρέμματα καλλιέργειας, ενώ έχει ιδρύσει και την «Ακαδημία Σίτου».