Η αγορά εργασίας στην Κίνα παραμένει «άγνωστος Χ»

Γράφει ο Σταύρος Μονεμβασιώτης*
Το τοπίο της αγοράς εργασίας στην Κίνα είναι δυναμικό και χαρακτηρίζεται από συχνές αλλαγές νόμων και κανονισμών, καθώς το Πεκίνο προσπαθεί να ανταποκριθεί στα αιτήματα του δυτικού κόσμου για μεγαλύτερη διαφάνεια και περισσότερες διευκολύνσεις. Άλλωστε, οι τάσεις στην αγορά εργασίας και οι προτιμήσεις του εργατικού δυναμικού (είτε του εγχώριου, είτε του εισερχόμενου) έχουν εξελιχθεί δραματικά, ιδιαίτερα μετά την πανδημία.

Παρ΄ όλα αυτά η αγορά εργασίας της Κίνας και το τι ακριβώς ισχύει σε κάθε περιφέρεια και στη χώρα συνολικά, είναι κάτι που παραμένει άγνωστο για τις περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Ευρώπης. Η ενημέρωση τους και η καθοδήγηση τους προκειμένου να κερδίσουν χρόνο και χρήμα γνωρίζοντας ακριβώς και όχι στο… περίπου τι ισχύει σχετικά με την εργατική νομοθεσία, τους κανονισμούς και τις πρακτικές πρόσληψης, διαχείρισης και διατήρησης ταλέντων, είναι ίσως κάτι στο οποίο θα έπρεπε να επενδύσει το Πεκίνο.

Οι διαφορές άλλωστε, στο χώρο εργασίας, μεταξύ της Κίνας και της Ευρώπης, δεν είναι μόνο νομικής φύσεως ή οικονομικές, είναι και πολιτισμικές, ενώ στο “παζλ” των εργασιακών σχέσεων, έρχονται ν προστεθούν οι βασικές υποχρεώσεις των εργοδοτών, όσον αφορά μισθούς και εισφορές κοινωνικής ασφάλισης.

Διαφορές εντοπίζονται και στον τρόπο διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού στην Κίνα, από τα συστήματα υπολογισμού των μισθών, ως την επίλυση διαφορών μέσα στην εργασία, τις συμβάσεις, τις σχέσεις παλαιότερων – νεότερων, τις δυνατότητες εξέλιξης, ακόμα και την παροχή κατάρτισης κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου, με κόστος του εργοδότη, του κράτους ή ακόμα και του ίδιου του εργαζόμενου.

Οι συνεχείς αλλαγές στη διαμόρφωση των εργασιακών σχέσεων και της αγοράς εργασίας στην Κίνα, αλλά και η ελλιπής πληροφόρηση επαγγελματιών και επιχειρήσεων στην Ευρώπη για το τι ακριβώς ισχύει στην Κίνα, αποτελεί ένα διαρθρωτικό πρόβλημα και ένα σημαντικό εμπόδιο στην προσέγγιση της κινεζικής αγοράς και στην μετακίνηση επενδύσεων, καινοτόμων προτάσεων ή ταλέντων.

Για τους ευρωπαίους επιχειρηματίες είναι πιο εύκολο και κατανοητό -προς το παρόν- να παρουσιάσουν ένα project και να ζητήσουν τη χρηματοδότηση του από κινεζικά κεφάλαια, αλλά έξω από την Κίνα, ή να παραγγείλουν τμήματα μηχανών ή πρώτες ύλες για να κάνουν τη συναρμολόγηση αλλού, παρά να προχωρήσουν στο βήμα της μετεγκατάστασης στη χώρα και σε μια απευθείας επένδυση εκεί.

* Πρόεδρος της Επιτροπής Ελληνο-Κινεζικής Επιχειρηματικής Ανάπτυξης
(Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών),
Μέλος ΔΣ του Επιμελητηρίου Ελληνοκινεζικής Οικονομικής Συνεργασίας