Η ΕΚΤ και η εγκληματική ατολμία της πολιτικής Ευρώπης

Άμεση ώθηση στις ταλαιπωρημένες ευρωαγορές, μεταξύ τους και το ελληνικό Χρηματιστήριο έδωσε η παρέμβαση της ΕΚΤ και η δρομολόγηση ενός νέου QE συνολικού μεγέθους 750 δισ. ευρώ με στόχο τη στήριξη των οικονομιών από τις συνέπειες του κορονοϊού.

Προφανώς η στήριξη από την ΕΚΤ είναι απολύτως θεμιτή, όμως δεν περιορίζει στο ελάχιστο τις απαιτήσεις που εξακολουθούν να έχουν αγορές και πολίτες από τις πολιτικές κυβερνήσεις της Ε.Ε.

Πραγματικά, οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δείχνουν να παραμένουν εστιασμένες στα εσωτερικά τους προβλήματα, με μέτρα στήριξης των δικών τους οικονομιών. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Και, ως ένα βαθμό, είναι λογικό. Όμως, η Ένωση και μπορεί και πρέπει να κάνει σε συλλογικό επίπεδο παραπάνω, αρκεί βεβαίως να αποκτήσει την απαραίτητη πολιτική βούληση κάτι που φαίνεται πως ήταν και παραμένει το βασικό της πρόβλημα σε κάθε πρόκληση που αντιμετωπίζει.

Δεν είναι τυχαίο πως την περασμένη εβδομάδα, μετά την επιφυλακτική στάση της ΕΚΤ, που δρομολόγησε μεν σημαντικά προγράμματα ρευστότητας αλλά απέφυγε να μειώσει τα επιτόκια, πολλοί στις αγορές αναπολούσαν με νοσταλγία τον Μάριο Ντράγκι, που «ξελάσπωσε» και έσωσε την Ευρωζώνη κατά την οικονομική κρίση.

Την ίδια ώρα οι πολιτικές κυβερνήσεις είχαν αποφασίσει σε πρώτη φάση ένα πρακτικά ασήμαντο ταμείο επενδύσεων ύψους 25 δισ. ευρώ, στο οποίο τη Δευτέρα στο Eurogroup προστέθηκαν μετρά στήριξης ύψους 37 δισ. ευρώ και η δέσμευση για πλήρη μεν αλλά σιωπηρή ευελιξία στους δημοσιονομικούς κανόνες, καθώς ο βορράς ήταν ανένδοτος σε μη αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας.

Συγκριτικά στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οι διαστάσεις της οποίας ούτε καν συγκρίνονται με τη σημερινή λαίλαπα που αποδομεί αγορές και κοινωνίες, οι ηγέτες της Ε.Ε. είχαν δώσει το πράσινο φως για ένα πακέτο ύψους 200 δισ. ευρώ.

Και βέβαια να μην μπούμε σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, όπου ο Ντόναλντ Τραμπ έστω και με τεράστια καθυστέρηση δρομολογεί ένα μέγα πακέτο ύψους περίπου 1 τρισ. δολαρίων, το οποίο θα «κουμπώσει» και στα μέτρα στήριξης της ρευστότητας που εφαρμόζει από την πλευρά της η Federal Reserve.

Τα 750 δισ. ευρώ του QE της ΕΚΤ θα δώσει πολύτιμες ανάσες στις αγορές. Όμως, το ερώτημα του ποιος τελικά προστατεύει και διαφυλάττει την Ευρωζώνη επανέρχεται. Και η απάντηση, μάλλον, θα πρέπει να θορυβήσει κυρίως αυτούς που εξακολουθούν να αυτοπροσδιορίζονται ως ευρωπαϊστές και επιθυμούν την επιβίωση του ευρω-οικοδομήματος.

Αν η οικονομική κρίση ώθησε τόσο κόσμο σε όλη την Ευρώπη σε σκοτεινά ευρωσκεπτικιστικά μονοπάτια, τι μπορούμε να περιμένουμε πως θα συμβεί μέσα από την τρέχουσα πρωτοφανή κρίση;  

Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης που δημιουργήθηκε για να στηρίζει τα κράτη μέλη που έχουν χάσει την πρόσβαση τους στις αγορές, διαθέτει μια τεράστια δύναμη πυρός που ξεπερνά τα 400 δισ. ευρώ. Είναι ένα ταμείο «ζεστού» χρήματος, κυριολεκτικά φτιαγμένο για τα… δύσκολα. Και όμως, η διστακτικότητα και η ατολμία που δείχνουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στην ενεργοποίηση του είναι απίστευτη!

Στο Eurogroup της Δευτέρας το θέμα τέθηκε προς συζήτηση, όμως το μόνο στο οποίο κατέληξαν οι υπουργοί είναι πως θα του δοθεί η εντολή να… διερευνήσει πιθανά επιπλέον μέτρα στήριξης, εφόσον κληθεί να ενεργοποιηθεί. Διότι είναι, λέει, ακόμη νωρίς να αναλάβει δράση ο ΕΣΜ, καθώς δεν υπάρχει πλήρης εικόνα για την έκταση και το βάθος της κρίσης.

Νωρίς για ποιον; Για τις αγορές που τείνουν να επιστρέψουν στην… παλαιολιθική εποχή; Για εκατομμύρια πολίτες που κινδυνεύουν ή έχουν ήδη χάσει τις δουλειές τους; Για χιλιάδες επιχειρήσεις που έβαλαν ή κινδυνεύουν να βάλουν λουκέτο, καθώς το εμπόριο έχει παγώσει; Ή για τους ήδη 4.000 νεκρούς της Ευρώπης, που δίνουν στην ήπειρο την θλιβερή παγκόσμια πρωτιά και με τη λίστα να αυξάνεται καθημερινά;

Προφανώς μας κοροϊδεύουν…