Η Eurovision της φουστίτσας…

Αρνούμαι να υποταχθώ στην μόδα της πολτοποίησης των ανθρώπων.    

Άλλο πράγμα είναι το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να επιλέγει μόνος του τι ρούχα θα φορέσει, τι θα φάει, με ποιον ή ποια κοιμηθεί και τι θα ψηφίσει. Εντελώς διαφορετικό είναι το “δικαίωμα” του παγκόσμιου συστήματος να μας κάνει όλες και όλους… ΤΟ (καταργώντας το “ο” και το “η”), να μας κάνει όλες και όλους ΤΟ ΟΥΔΕΤΕΡΟ, να μας κάνει όλες και όλους ένα πράγμα- μια συμπεριφορά σε όλα τα πράγματα της ζωής μας. Αυτό δεν αποτελεί δικαίωμα καμιάς βιομηχανίας “πολιτισμού” και μόδας.

Το να φορέσουμε όλοι οι άνδρες φουστίτσες για να πάνε μπροστά στην ζωή τους αυτό δεν αποτελεί πρόοδο. Πρόοδο αποτελεί να φορέσει όποιος άνδρας θέλει φουστίτσα γιατί γουστάρει να το κάνει ο ίδιος, χωρίς να του το επιβάλει κανένα ψευδεπίγραφο πρότυπο και καμία Eurovision. Και χωρίς να κινδυνεύει να λιντσαριστεί από εφηβικές φασιστικές συμμορίες.

Αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση. Οφείλουμε να την ανοίξουμε, η ελληνική κοινωνία και η ανθρωπότητα γενικότερα. Διαφορετικά θα φτάσουμε να αποχαυνωνόμαστε όλοι και όλες με τις διάφορες Eurovision.

Αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από εμένα.