Η ευρωκάλπη… βγάζει και τον διάδοχο του Μάριο Ντράγκι

Στην Ελλάδα οι ευρωεκλογές μετατράπηκαν σε… εθνικό ζήτημα. Σε άλλες χώρες της Ε.Ε., η απάθεια και η αποχή δίνει… αέρα σε ακροδεξιές τάσεις. Ωστόσο, ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι από το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης θα κριθεί το οικονομικό μέλλον της Ευρωζώνης.

Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τα πεπραγμένα της διοίκησης Ντράγκι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά όλοι συμφωνούν ότι οι λεπτοί χειρισμοί των προηγούμενων χρόνων, απέτρεψαν τα χειρότερα και αντιμετώπισαν (όχι απολύτως, αλλά έστω μερικώς) την εμβάθυνση της κρίσης στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Κατά την προεκλογική περίοδο, μηχανισμός των Βρυξελλών, αλλά και οι ευρωομάδες έδωσαν περισσότερο βάρος στο ποιος θα αναδειχθεί ως ο βασικότερος υποψήφιος για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν, αντικαθιστώντας τον Γιούνκερ.

Εκείνο στο οποίο δεν αναφέρθηκαν είναι το γεγονός ότι από το ποια ευρωομάδα θα επικρατήσει από τη σημερινή ενωσιακή κάλπη, θα έχει τον πρώτο λόγο στην επιλογή και του διαδόχου του Μάριο Ντράγκι. Με άλλα λόγια, θα επιλεγεί ένας «σκληρός» νεοφιλελεύθερος εθνικός τραπεζίτης ή κάποιος που θα ακολουθήσει προσεκτική και ισορροπημένη νομισματική πολιτική, ώστε να μην ξεφύγει η ευρωοικονομία και κατακρημνιστεί στο βάραθρο της κρίσης…

Δυστυχώς ή ευτυχώς και από τις δύο αυτές τάσεις υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι διοικητές της ΕΚΤ. Το θέμα δεν έχει να κάνει με την εθνικότητά τους (εάν είναι Γερμανός, Γάλλος, Ισπανός ή από μικρότερη χώρα), αλλά κυρίως από τις αντιλήψεις του, που θα προσπαθήσει να επιβάλει κατά την άσκηση των μελλοντικών του καθηκόντων.

Με άλλα λόγια, ψηφίζοντας στην ευρωκάλπη, επιλέγουμε ταυτόχρονα κι εάν θέλουμε στην ΕΚΤ τον επικεφαλής που θα μας οδηγήσει ξανά στην κρίση, ή κάποιον άλλον, που θα επιχειρήσει να οδηγήσει την Ευρωζώνη μακριά της…

Όλοι καταλαβαίνουμε, λοιπόν, τι σημαίνει η επικράτηση του ΕΛΚ, με υποψήφιο πρόεδρο της Κομισιόν τον ακραίο νεοφιφλεύθερο Μενφρεντ Βέμπερ, για το οικονομικό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης!