Η Κλιματική Κρίση δεν αστειεύεται και… κοστίζει!

Η κλιματική κρίση δεν αποτελεί πλέον μια απλή πρόβλεψη, αλλά μια πραγματικότητα με άμεσες οικονομικές συνέπειες. Στην Ελλάδα, οι ακραίες θερμοκρασίες και η ξηρασία πλήττουν τον αγροτικό τομέα, επιφέροντας ζημιές εκατομμυρίων ευρώ.

 

Οι καλλιέργειες σε περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Κρήτη επηρεάζονται σοβαρά, ενώ οι καταστροφές από πλημμύρες στην ίδια την παραγωγική καρδιά της χώρας επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την οικονομία.

 

Επιπλέον, οι παρατεταμένοι καύσωνες πλήττουν τον τουρισμό, έναν από τους κύριους οικονομικούς μοχλούς της Ελλάδας, μειώνοντας την τουριστική περίοδο και αυξάνοντας το κόστος ψύξης.

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναγνωρίσει την ανάγκη για δράση, διαθέτοντας κεφάλαια μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και του Ευρωπαϊκού Πράσινου Συμφώνου για επενδύσεις σε βιώσιμες πρακτικές και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

 

Ωστόσο, η απορροφητικότητα της Ελλάδας σε αυτούς τους πόρους παραμένει χαμηλή, κυρίως λόγω γραφειοκρατίας και ασαφών πολιτικών κατευθύνσεων.

 

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά, ενισχύοντας τη μετάβαση σε πράσινες τεχνολογίες με συγκεκριμένα κίνητρα για ιδιώτες και επιχειρήσεις. H ενίσχυση των αγροτών με πρόσβαση σε τεχνολογίες ανθεκτικές στην κλιματική αλλαγή, όπως έξυπνα αρδευτικά συστήματα και ανθεκτικές καλλιέργειες, είναι επιτακτική.

 

Από την άλλη, η κλιματική αλλαγή αποτελεί ένα άριστο άλλοθι για… αισχροκέρδεια και ανατιμήσεις στα αγροτικά προϊόντα.

 

Η ακρίβεια στα προϊόντα που κάποτε αγόραζε η ελληνική οικογένεια “γεμίζοντας σακούλες”, είναι τέτοια που έχει αναγκάσει τα νοικοκυριά να αγοράζουν μήλα με το… κομμάτι, το 1/4 του καρπουζιού το καλοκαίρι ή να ζητούν από τον μανάβη να τους “ανοίξει” το μάτσο του σέλινου για να πάρουν μόνο ένα κλωνάρι για το φαγητό της ημέρας.

 

Από την εποχή της σπατάλης (λάθος νοοτροπία), περάσαμε στην εποχή της ανέχειας (λάθος πολιτική) που υποβαθμίζει τη ζωή του Έλληνα με κάθε αφορμή, προς όφελος λίγων ή προς όφελος των επιτήδειων. Και στις δύο περιπτώσεις, ωστόσο, τότε και τώρα, αυτό που έλλειπε και λείπει είναι η διορατικότητα, ο σχεδιασμός και η στόχευση.

 

Αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα, οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης θα αποβούν εξαιρετικά επιζήμιες για την ελληνική οικονομία και την κοινωνία στο σύνολό της.

 

Ο χρόνος έχει ήδη τελειώσει!