Η Σιβηρία, η κλιματική αλλαγή και τα διαφορετικά καλοκαίρια του μέλλοντος

Μια και την εποχή του κορονοϊού πολλοί από μας αναζητούμε… εναλλακτικές προτάσεις διακοπών, δίχως πολυκοσμία, σας έχω μια αληθινά εναλλακτική λύση: στη Σιβηρία αδέλφια μου, στη Σιβηρία.

Εντάξει παραδέχομαι πως είναι λίγο μακριά, αν και πληροί απόλυτα το βασικό κριτήριο του… social distancing. Επίσης απευθύνεται περισσότερο σε όσους λατρεύουν τη φύση, τα βουνά και τα ποτάμια ακόμη και το καλοκαίρι, αντί για την παραλία, το μαύρισμα και τις βουτιές. Όμως, από καιρικές συνθήκες, τύφλα να ‘χει η Πάρος και η Μύκονος.

Στους 33 βαθμούς Κελσίου κινείται η θερμοκρασία τις μέρες αυτές στο «εξωτικό» Βερκογιάνσκ, που τον περασμένο μήνα «έπιασε» και το ιστορικό ρεκόρ των 38 βαθμών Κελσίου. Και με δεδομένο ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η θερμοκρασία «σπάει» το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, συμπληρώνοντας την πιο «θερμή» πενταετία της ιστορίας στην περιοχή, μπορεί σε λίγα χρόνια να μπορούμε να κάνουμε και τα… μακροβούτια μας στον Αρκτικό Κύκλο.

Το παράδειγμα δε, του Βερκογιάνσκ δεν είναι τυχαίο, καθώς η πόλη αυτή των 1.100 κατοίκων διεκδικεί εδώ και χρόνια τον τίτλο της πιο κρύας πόλης στον πλανήτη, αριθμώντας από το 1982 το ρεκόρ της χαμηλότερης θερμοκρασίας που έχει καταγραφεί παγκοσμίως, στους -67,7 βαθμούς Κελσίου.

Από τους 67,7’ C κάτω από το μηδέν το χειμώνα, στους 38’C πάνω από το μηδέν το καλοκαίρι, η διακύμανση είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή και ειδικά για τους ντόπιους ανυπόφορη. Κυρίως η καλοκαιρινή ζέστη, την οποία ούτε μπορούν να συνηθίσουν ούτε κυρίως να διαχειριστούν.

Την περασμένη εβδομάδα, εν όψει της (πολύκροτης, όπως αποδείχτηκε) Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. μια ομάδα ακτιβιστών και επιφανών επιστημόνων που εξειδικεύονται στην κλιματική αλλαγή απέστειλαν επιστολή προς τους ηγέτες των «27» καλώντας τους να ασχοληθούν με το πρόβλημα, με την ίδια… ζέση που αντιμετωπίζουν την πανδημία του κορονοϊού και τις οικονομικο-κοινωνικές συνέπειες της.

Στην επιστολή επεσήμαναν πως η κλιματική κρίση είναι σοβαρότερη και σε βάθος χρόνου μπορεί να αποδειχτεί συνολικά πολύ πιο καταστροφική για τις οικονομίες και πολύ πιο φονική για την ανθρωπότητα, λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων.

Βεβαίως, αν λάβουμε υπόψη την έκβαση της Συνόδου και τα… φανταστικά(!) αποτελέσματα των πολυήμερων διαπραγματεύσεων των «27», οι λαοί της Ευρώπης καλό είναι να μην περιμένουν πολλά από τους πολιτικούς τους. Διότι, αν δείξουν ανάλογη… επιτυχία στο να μας σώσουν από την κλιματική κρίση… σωθήκαμε. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως το πρόβλημα δεν είναι υπαρκτό και η αρνητική επιρροή του ήδη ορατή σε όλους μας, μέσα από τις συχνές, «τρελές», ανατροπές του καιρού.

Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες μέχρι το 2070, ήτοι σε μόλις πενήντα χρόνια από τώρα, πάνω από τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη θα διαμένουν σε περιοχές που θα πλήττονται από ακραία ζέστη, με συνθήκες όπου η πρακτική επιβίωση τους θα είναι σχεδόν αδύνατη.

Το θέμα αφορά και τα ελληνικά νησιά, που ήδη υποφέρουν από την ανομβρία και τη ξηρασία. Και κάπως έτσι, μέχρι τότε, οι διακοπές στο Βερκογιάνσκ να μην φαντάζουν σαν ανήκουστη ιδέα!