Και αν μιλήσει η «βουβή» κοινωνία;

Διαβάζω και ακούω συχνά –πυκνά , ότι οι επικείμενες σε ένα μήνα αυτοδιοικητικές εκλογές θα είναι «κόπια» της σφοδρής προεκλογικής αντιπαράθεσης που έχει ξεσπάσει μεταξύ των δύο κυρίαρχων κομμάτων.

Πως δηλαδή, οι πολίτες θα «αχθούν» να ψηφίσουν στις κάλπες για το κόμμα που θα προτιμήσουν στις επόμενες εθνικές εκλογές και όχι με βάση αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά και το καλό της γειτονιάς, του δήμου της περιφέρειας τους.

Σε πολλούς εμπνέει σιγουριά η πόλωση, αυτού του είδους: Η προσφυγή δηλαδή σε μεθοδεύσεις άλλων εποχών με την προσπάθεια να αναβιώσουν οι δυνάμεις του «καλού» και του «κακού» , του «φωτός» και του «σκότους» .

Αλλά τι περιμένει να ακούσει ένας πολίτης που θα κληθεί σε μερικές βδομάδες να ψηφίσει για δήμο και περιφέρεια; Μερικά ξάστερα πράγματα, από ανθρώπους που δεν είναι διάττοντες αστέρες αλλά έχουν υπηρετήσει τις τοπικές κοινωνίες από διάφορα μετερίζια χωρίς ποτέ να διανοηθούν κάθε είδους «εξαργύρωση» της προσφοράς τους .

Να ακούσει δηλαδή, μερικές φράσεις σαν αυτές που παραθέτω στη συνέχεια:

« Δήμο εννοούμε όλους όσους έχουν τη γενέθλια ρίζα τους σε μια συγκεκριμένη κοινότητα ανθρώπων. Ακόμη παραπέρα, δήμο εννοούμε και όλους εκείνους που ανησυχούν και νοιάζονται για το μέλλον αυτής της κοινότητας και αισθάνονται αλληλέγγυοι με την τύχη της. Που αισθάνονται ότι μοιράζονται το ίδιο πεπρωμένο της. Και ότι είναι και οι ίδιοι συνυπεύθυνοι προκειμένου να χτίσουν το μέλλον της. Που θα μοιραστούν τη όποια βελτίωση της συνύπαρξης θα προκύψει από τη συμμετοχή τους. Και που εξίσου θα εισπράξουν τα επίχειρα από μια κακοτυχία.

Στην πλειονότητα αυτής της οντότητας είναι που το πολίτευμα της δημοκρατίας εμπιστεύεται την εξουσία. Και στο βαθμό που θα λειτουργήσει καλά η πλειονότητα αυτή, θα λειτουργήσει και η δημοκρατία. Άρα ο Δήμος οφείλει να οδηγηθεί σε μια προγραμματισμένη εξωστρέφεια και να συμπεριλάβει στους κόλπους του όχι μόνο τους ψηφοφόρους του αλλά και όσους νοιάζονται για την τύχη του .

Αφετηρία της συμμετοχής μου στα κοινά ήταν και παραμένει η εδραία πεποίθησή μου ότι η δημοκρατία έχει απόλυτη ανάγκη από τη διαρκή και πολύπλευρη ενημέρωση του πολίτη, αλλά και την ενεργή συμμετοχή του στα κοινά. Είναι το οξυγόνο χωρίς το οποίο απειλείται με ασφυξία.  

Σήμερα θέτω υποψηφιότητα για την πρώτη θέση του Δήμου. Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ συνοπτικά στους λόγους που με οδήγησαν σε αυτή μου την απόφαση.

Διανύουμε ίσως τη χειρότερη περίοδο του εθνικού μας βίου: Η κοινωνία σε επίπεδο πολιτείας, αλλά και σε επίπεδο Δήμου είναι κατακερματισμένη, οριζόντια και κάθετα.Οριζόντια διαπερνάται από τις εισοδηματικές ανισότητες, κάθετα δε από τις κομματικές διαιρέσεις. Ελάχιστα κοινά σημεία βρίσκεις που ενώνουν, άπειρα δε που διαχωρίζουν. Καμιά εποχή δεν έχει συσσωρεύσει τόσο πολλές και τόσο ποικίλες γνώσεις για τον άνθρωπο, όσες η δική μας. Αλλά και καμιά εποχή δεν γνωρίζει τόσο λίγο τι πραγματικά σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

Πράγματι, ο κοινωνικός ιστός διερράγη. Η έννοια του Δήμου ως αρραγής οντότητα ρευστοποιήθηκε, αφήνοντας πίσω ένα σχεδόν αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ αρχόντων και αρχομένων: οι αρχόμενοι απαιτούν, οι άρχοντες υπόσχονται, αλλά συνήθως αδυνατούν να είναι συνεπείς. Η εμπιστοσύνη είναι το μεγάλο θύμα της εποχής μας: Κανένας δεν εμπιστεύεται κανένα.

Πιστεύω πως η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου δεν έχει τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων αναμετρήσεων. Και τούτο γιατί τα κοινωνικά δεδομένα της χώρας μας, όπως ήδη προανέφερα, δεν έχουν τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Πιστεύω ακόμη ότι η κρίση δεν δημιούργησε μόνο πρωτόγνωρα προβλήματα. Δημιουργεί ταυτόχρονα και νέες ευκαιρίες και προκλήσεις. Η Ιστορία διδάσκει πως καμιά κρίση δεν είναι μόνον το τέλος μιας εποχής: Μπορεί να γίνει και η αρχή μιας άλλης. Καμιά κρίση δεν είναι η παρακμή μιας περιόδου. Μπορεί να γίνει και η ακμή μιας καινούργιας. Δεν είναι μόνο η φθορά αυτού που φεύγει. Μπορεί να γίνει και η προφορά σ αυτό που έρχεται».

Ίσως αυτές οι νηφάλιες, ψύχραιμες και κατ΄εξοχήν πολιτικές αναφορές να μην μπορούν να συνεπάρουν τα πλήθη ή να εξάψουν τα πάθη. Αν όμως εμπνεύσουν προς την κατεύθυνση των κινημάτων πολιτών τους κατοίκους πολλών δήμων της χώρας , την επομένη των εκλογών δεν θα ασχολούμεθα με τι χρώμα , «βάφτηκε» ο ένας ή ο άλλος δήμος αλλά για το κίνημα της βουβής πλειοψηφίας που αποφάσισε να πάρει το μέλλον του τόπου στα χέρια της …

ΥΓ: Για όσους δίνουν σημασία στις λεπτομέρειες : Τα αποσπάσματα του κειμένου που αναπαρήγαγα αποτελούν μικρό μέρος ομιλίας του υποψήφιου Δημάρχου Ιωαννίνων και ανθρώπου –σύμβολο για την πόλη καθηγητή Μωυσή Ελισάφ.

Κρατείστε το όνομα , θα γίνει σίγουρα σύντομα σημείο πολλαπλής αναφοράς πολύ έξω από τον «στενό» χώρο της ηπειρωτικής πρωτεύουσας …