Και το όνομα αυτής, Νεόπτωχη…

Της Κατερίνας Παπακώστα-Σιδηροπούλου*
Όταν ο Χάρρυ Κλυνν, ευρηματικά εφηύρε τους νεόπτωχους, δεν φανταζόταν κανείς, ότι στον 21ο αιώνα θα είμαστε νεόπτωχοι οι Ευρωπαίοι, οι Έλληνες. Με τον πληθωρισμό στον ουρανό, το εισόδημα καθημερινά εξαντλείται, από την κόπωση των αυξημένων τιμών παντού.

Ακολουθεί, ως συνέπεια, η ανέχεια του νεοπτωχισμού. Εδώ, πρέπει να ρίξουμε το βάρος οι πολιτικοί, ώστε να μην αντιμετωπίσει το γκρίζο φάσμα της πείνας η Ευρώπη, η Ελλάδα. Άν ήθελα να γίνω νονά, προκειμένου να βαφτίσω την συνθήκη που ζούμε, θα έλεγα: Και το όνομα αυτής, Νεόπτωχη.

Οι Βρετανοί λένε, όταν μία κατάσταση δεν πάει άλλο: «The straw that broke the camel’s back». Το άχυρο που έσπασε την πλάτη της καμήλας… Το ως εδώ και μη παρέκει, των ευρωπαίων πολιτών, του ελληνικού λαού, είναι μάλλον κοντά. Συνδέεται, με το ακόρεστο αίσθημα -του μη κορεσμού- της πείνας. Επισιτιστική λαίλαπα έρχεται, μοιραία.

Ο ευρωπαίος κ.Βέμπερ, ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί κανείς να εκβιάζει την Ευρώπη, με δοκιμασίες Πείνας. Θα σπάσει από το άχυρο η πλάτη της καμήλας, άν η Ευρώπη δεν πάψει να φωνάζει απλώς ως προτεστάντης. Ας πάρει μία φορά τα μέτρα της, ώστε να προστατεύσει ουσιαστικά τους ευρωπαίους, οι οποίοι τελευταία αναρωτιούνται κιόλας, ποιά η χρησιμότητά της.

Ας αποδείξει, ότι  μπορεί να είναι η προστάτις και η εγγυήτρια για την ποιότητα ζωής και την ευημερία των λαών που την εμπιστεύονται. Αυτό είναι το πολιτικό στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Ο λαός, το λέει καλύτερα: «Να δω πόσα απίδια βάζει ο σάκος σου”.

* Πρόεδρος Ν.Ε.Ο.