Κύριε Μητσοτάκη, οι πρόσφυγες δεν είναι τσούχτρες!

Η χθεσινή ατάκα του Αλέξη Τσίπρα, που θέλοντας να τονίσει ένα ακόμα κυβερνητικό λάθος με την πρωτοβουλία να κατασκευαστεί πλωτό φράγμα απέναντι από τα τουρκικά παράλια, σημείωσε με νόημα ότι «οι πρόσφυγες δεν είναι… τσούχτρες», έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία, από ένα απλό ευφυολόγημα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λειτουργεί στο συγκεκριμένο θέμα (και όχι μόνο), όλο και περισσότερο με… Ορμπανική λογική! Ήδη οι αντιδράσεις από το εξωτερικό στην κυβερνητική επιλογή έχουν αρχίσει. Μόλις χθες, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Αρβανίτης, υπέβαλλε σχετικό ερώτημα στο ευρωκοινοβούλιο, με την επισήμανση ότι τέτοια πλωτά φράγματα έχουν τοποθετηθεί μόνο σε περιόδους εμπόλεμων συρράξεων. Η απάντηση ήρθε, έστω και άτυπα, λίγες ώρες αργότερα.

Αργά χθες το βράδυ έγινε διαρροή από ανώτατο αξιωματούχο των Βρυξελλών, ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο παρέμβασης σε βάρος της πρωτοβουλίας της ελληνικής κυβέρνησης. Εξετάζεται ειδικότερα αν από αυτό το μέτρο θίγονται κανόνες ανθρωπίνου δικαίου, που πρέπει να περιβάλλουν μια τόσο ειδική ομάδα πολιτών, όπως είναι οι πρόσφυγες. Για παράδειγμα, έστω ότι δημιουργείται αυτό το πλωτό φράγμα της ντροπής, μήκους 2,7 χλμ και τοποθετείται σε «θαλάσσιους διαδρόμους», που χρησιμοποιούν οι διακινητές που μεταφέρουν αθώες ψυχές από την Τουρκία στα ελληνικά νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου. Αλήθεια, πώς μπορεί να εξασφαλιστεί ότι εκείνοι που θα αποθαρρυνθούν και θα γυρίσουν πίσω, είναι μόνο οικονομικοί μετανάστες και όχι πρόσφυγες; Γιατί στη δεύτερη περίπτωση, συμβαίνει το προφανές: να υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις βόμβες που πέφτουν πάνω από το κεφάλι τους και εμείς, στήνοντας πλωτά φράγματα να τους εμποδίζουμε τον δρόμο προς τη σωτηρία!

Είναι λογικό λοιπόν ήδη να ασκείται έντονη κριτική από ξένα μέσα ενημέρωσης. Για παράδειγμα στην Γερμανία γίνεται λόγος για ένα τείχος που μας γυρίζει πίσω στο Μεσαίωνα…

Στην Ελλάδα βέβαια, περιοριζόμαστε σε ευφάνταστες ατάκες από το βήμα της Βουλής. Ίσως θα έπρεπε να αναληφθούν όμως πιο συγκεκριμένες και πιο δυναμικές πρωτοβουλίες, έναντι αυτών των φαινομένων. Εάν για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αντιταχθεί σε αυτές τις ιδέες, πρέπει να βρει τον τρόπο να επικοινωνήσει τις δικές του, ώστε να φτάσουν μέχρι τους απλούς πολίτες, που κοιτούν αποσβολωμένοι την τηλεοπτική τους οθόνη, ανήμποροι να αντιδράσουν. Να μην περνούν αυτές οι ιδέες της οπισθοδρόμησης και του φόβου, χωρίς αντίλογο…