Μέχρι και το ΔΝΤ προβλέπει ταχύτερη ανάπτυξη στην Ελλάδα!

Με ταχύτερους ρυθμούς θα αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία και θα μειωθεί η ανεργία, προβλέπει σε μία έκθεση- έκπληξη το ΔΝΤ. Τέτοιες εκτιμήσεις έχουμε να δούμε πολλά χρόνια, από τον υπερσυντηρητικό στις εκτιμήσεις του και νεοφιλελεύθερο στην πολιτική του διεθνή οργανισμό…

Βεβαίως, στην έκθεση του Ταμείου υπάρχουν και προειδοποιήσεις, όπως για παράδειγμα οι «εντεινόμενοι κίνδυνοι», αλλά και η ανησυχία για επιβράδυνση των μεταρρυθμίσεων, λόγω των επερχόμενων εκλογών. Για το λόγο αυτό προτείνει τη λήψη «προληπτικής δράσης», όπως την αποκαλεί, για το ενδεχόμενο να υπάρξουν δημοσιονομικές αποκλίσεις, ως αποτέλεσμα των δικαστικών αποφάσεων.

Επιπλέον, το Ταμείο επιμένει την εφαρμογή των μέτρων που έχουν ήδη νομοθετηθεί, όπως η μείωση του αφορολόγητου ορίου εντός του 2020 (για τα εισοδήματα του 2019)

Πρόκειται για την πρώτη μεταμνημοναική έκθεση του ΔΝΤ, στο πλαίσιο της παρακολούθησης των οικονομικών εξελίξεων στην Ελλάδα, μετά από τον Αύγουστο του 2018.

Στην έκθεση του ΔΝΤ δεν καταγράφεται αρνητική άποψη για την αύξηση του κατώτατου μισθού, αλλά ζητά ως αντίβαρο τη μεγαλύτερη «ευελιξία στην αγορά εργασίας», επικαλούμενο τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας, ενώ σημειώνει ότι απαιτούνται μέτρα για την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας

Πάντως, τα στελέχη του Ταμείου θεωρούν ότι είναι διαχειρίσιμες οι χρηματοδοτικές ανάγκες του Δημοσίου, επισημαίνοντας παράλληλα ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί ο κατάλληλος δημοσιονομικός χώρος, ώστε να γίνουν εφικτές δράσεις, όπως η μείωση των άμεσων φόρων, η αύξηση των δημόσιων επενδύσεων και των στοχευμένων κοινωνικών δαπανών και η επιτάχυνση της εξυγίανσης των ισολογισμών των Τραπεζών.

Όσον αφορά τραπεζικό τομέα, το ΔΝΤ σημειώνει ότι οι ελληνικές τράπεζες «παραμένουν ακόμα ευαίσθητες σε ό,τι αφορά τις συνθήκες χρηματοδότησης και τις ρυθμιστικές αλλαγές», ζητά «ταχύτερη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων» και καλεί την κυβέρνηση «να επανεξετάσει το σχεδιασμό του νομικού πλαισίου αφερεγγύοτητας υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και νοικοκυριών και να διευκολύνει την αποδοτική χρήση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και των εξωδικαστικών μηχανισμών».

Οι αναλυτές του Ταμείου θεωρούν ότι η Ελλάδα θα ανταποκριθεί στους στόχους, που έχουν τεθεί, θα επιτύχει τα προβλεπόμενα πρωτογενή πλεονάσματα και θα καταφέρει να προβεί στην απομείωση του χρέους. Υποστηρίζουν, πάντως, ότι σε περίπτωση «σημαντικών αρνητικών κινδύνων», θα χρειαστεί «μια ισχυρή αντίδραση σε όρους πολιτικής» προκειμένου να διασφαλιστεί η μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα.

Η έκθεση του ΔΝΤ
Το κείμενο της «Δήλωσης Συμπερασμάτων» του ΔΝΤ, αναφέρει:
«Μια αποστολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) επισκέφτηκε την Αθήνα μεταξύ 21 και 25 Ιανουαρίου 2019 για τις πρώτες συζητήσεις στο πλαίσιο της Μετα-Προγραμματικής Παρακολούθησης (ΜΠΠ), που συνιστούν μέρος της συνήθους εποπτείας του ΔΝΤ σε χώρες με χρέος προς το ΔΝΤ που υπερβαίνει, είτε το ποσό των 1,5 δισ. σε ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα (SDR), είτε το 200 τοις εκατό του μεριδίου τους.

Οι αποστολές ΜΠΠ εστιάζουν στις αδυναμίες και στους κινδύνους αναφορικά με τη δυνατότητα αποπληρωμής προς το ΔΝΤ. Η αποστολή του ΔΝΤ πραγματοποιήθηκε σε συντονισμό με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.

1. Η οικονομική δραστηριότητα αναμένεται να επιταχυνθεί το 2019, και στη συνέχεια να γίνει σταδιακά ηπιότερη μεσοπρόθεσμα καθώς το παραγωγικό κενό κλείνει. Η ανάπτυξη προβλέπεται να φτάσει το 2,4% το 2019, αυξημένη σε σχέση το εκτιμώμενο 2,1%για το 2018. Οι εξαγωγές, ιδιαίτερα ο τουρισμός, και η κατανάλωση (υποστηριζόμενη από τη μειωμένη ανεργία και την αυξημένη εμπιστοσύνη) είναι οι οδηγοί προς αυτή την κατεύθυνση. Η ανάκαμψη των ιδιωτικών καταθέσεων επέτρεψε την περαιτέρω χαλάρωση των μέτρων ελέγχου των ροών κεφαλαίου (CFM). Εντούτοις, η αύξηση των επενδύσεων παραμένει άτονη, λόγω των υψηλών επιδράσεων βάσης και το -ακόμη- αδύναμο επενδυτικό κλίμα. Μεσοπρόθεσμα, η ανάπτυξη αναμένεται να φτάσει λίγο παραπάνω από το 1%, καθώς το παραγωγικό κενό κλείνει, παρά τη σταδιακή μείωση των υψηλών στόχων πρωτογενών πλεονασμάτων, που έχουν συμφωνηθεί με τους Ευρωπαίους εταίρους. Το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αναμένεται να παραμείνει περίπου στα ίδια επίπεδα μεσοπρόθεσμα, αφού επιδεινώθηκε το 2018.

2. Η μεσοπρόθεσμη ικανότητα αποπληρωμής του δημόσιου χρέους παραμένει ισχυρή. Αυτό αντανακλά τις μέτριες χρηματοδοτικές ανάγκες της κυβέρνησης, υπό το βασικό σενάριο και το σημαντικό προληπτικό μαξιλάρι ρευστότητας. Οι στόχοι πρωτογενών πλεονασμάτων αναμένεται να επιτευχθούν και το χρέος αναμένεται να μειωθεί μεσοπρόθεσμα. Ωστόσο, χρειάζεται μια ισχυρή αντίδραση σε όρους πολιτικής για να διασφαλιστεί η ικανότητα αποπληρωμής του χρέους μεσοπρόθεσμα σε περίπτωση πραγματοποίησης σημαντικών αρνητικών κινδύνων.

3. Οι αρνητικοί κίνδυνοι έχουν γίνει πιο έντονοι. Οι παρακαταθήκες της κρίσης παραμένουν σημαντικές, συμπεριλαμβανομένου του υψηλού δημοσίου χρέους, της επιδείνωσης των ισολογισμών του ιδιωτικού τομέα και της αδύναμης νοοτροπίας πληρωμών. Σε αυτό το πλαίσιο, οι εξωτερικοί κίνδυνοι (όπως μια ενδεχόμενη επιδείνωση της ανάπτυξης των εμπορικών εταίρων, μια ενδεχόμενη απότομη επιβράδυνση των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών συνθηκών και μια επιβράδυνση του παγκόσμιου εμπορίου) θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τις εξαγωγές και την ανάπτυξη. Οι επενδύσεις και οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας θα μπορούσαν να αποδυναμωθούν από τη μεταρρυθμιστική κόπωση (ή την ανατροπή μεταρρυθμίσεων) στο πλαίσιο ενός έτους εκλογών. Οι δημοσιονομικοί κίνδυνοι προκύπτουν από δικαστικές υποθέσεις σε εξέλιξη, ενώ οι τράπεζες παραμένουν ευαίσθητες σε ό,τι αφορά τις συνθήκες χρηματοδότησης και τις ρυθμιστικές αλλαγές.

4. Εν μέσω αυξημένων μισθολογικών πιέσεων, για να διατηρηθούν οι ωφέλειες σε ανταγωνιστικότητα που επιτεύχθηκαν δύσκολα, η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει να προωθεί την μεταρρυθμιστική της ατζέντα. Η αναπτυξιακή στρατηγική των αρχών συμπεριλαμβάνει αξιέπαινους στόχους υψηλού επιπέδου, αλλά περαιτέρω μέτρα θα χρειαστούν για την επίτευξή τους. Στην αγορά εργασίας, η περισσότερη ευελιξία θα βοηθούσε την άμβλυνση τυχόν αρνητικών επιδράσεων στην ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση από μισθολογικές πιέσεις οι οποίες υπερβαίνουν την αύξηση της παραγωγικότητας και από την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού. Αυτά τα μέτρα άμβλυνσης θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν δομικές μεταρρυθμίσεις σε άλλους τομείς (συμπεριλαμβανομένων των αγορών προϊόντων), με στόχο την ενίσχυση της παραγωγικότητας και τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους.

5. Προτεραιότητες είναι η εκ νέου εξισορρόπηση του μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής κατά τρόπο φιλικό προς την ανάπτυξη και η προετοιμασία προληπτικών σχεδίων για την αντιμετώπιση δημοσιονομικών κινδύνων. Η επίτευξη υψηλότερης ανάπτυξης με λιγότερους αποκλεισμούς, με την παράλληλη επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων που έχουν συμφωνηθεί με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς είναι μια πρόκληση, αλλά μπορεί να διευκολυνθεί από δημοσιονομικά ουδέτερες βελτιώσεις στο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής. Η κυβέρνηση θα πρέπει να θέσει ως προτεραιότητα τη μείωση των συντελεστών φορολογίας σε μισθούς και κέρδη, η οποία θα χρηματοδοτηθεί από την προγραμματισμένη για την επόμενη χρονιά- διεύρυνση της φορολογικής βάσης στη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων. Η αντιμετώπιση πιθανών δημοσιονομικών σοκ από δικαστικές υποθέσεις σε εξέλιξη σχετικά με βασικές συνταξιοδοτικές και μισθολογικές μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να βασιστεί στην προετοιμασία ενός προληπτικού σχεδίου. Η επιτάχυνση των συνεχιζόμενων μεταρρυθμίσεων της ΑΑΔΕ και στον τομέα της δημόσιας οικονομικής διαχείρισης, θα υποστηρίξει περαιτέρω την αποδοτικότητα των δαπανών, θα δημιουργήσει δημοσιονομικό χώρο και θα αμβλύνει τους δημοσιονομικούς κινδύνους.

6. Η επαναφορά του τονωτικού ως προς την ανάπτυξη τραπεζικού δανεισμού θα χρειαστεί άμεσες, ολοκληρωμένες και καλά οργανωμένες δράσεις για να βοηθήσει την εξυγίανση των ισολογισμών. Χρειάζονται συντονισμένα βήματα από βασικούς φορείς για την υποστήριξη της ταχύτερης μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Οι αρχές θα πρέπει να επανεξετάσουν τον σχεδιασμό του νομικού πλαισίου αφερεγγυότητας υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και νοικοκυριών και να διευκολύνουν την αποδοτική χρήση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και των εξωδικαστικών μηχανισμών. Οι δημόσιοι πόροι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν προσπάθειες για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε όρους αγοράς, αλλά η αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας στρατηγικής σε σχέση με το κόστος θα πρέπει να υπολογιστεί με έναν ολοκληρωμένο τρόπο, ο οποίος θα λαμβάνει υπόψη την επίδρασή της στους ισολογισμούς των τραπεζών και του κράτους. Αυτά τα βήματα, σε συνδυασμό με άλλες προσπάθειες, όπως η βελτίωση της εσωτερικής διακυβέρνησης, θα βοηθήσουν την επαναφορά της κερδοφορίας και τη δημιουργία μαξιλαριών κεφαλαίου και ρευστότητας. Η απελευθέρωση των μέτρων ελέγχου των κεφαλαιακών ροών θα πρέπει να συνεχιστεί σύμφωνα με τον, βασιζόμενο σε προϋποθέσεις, οδικό χάρτη.