Μουτζαχεντίν

Μπορεί να ακούγεται βαρύγδουπο, αλλά το ποιους (και ποιες) θα επιλέξει ο πρωθυπουργός ενόψει του επικείμενου ανασχηματισμού της κυβέρνησης, θα κρίνει -εν πολλοίς- την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ για τα επόμενα (πολλά) χρόνια. 

Είναι διακριτό διά γυμνού οφθαλμού ότι το 2017 είναι η πιο κομβική χρονιά. Ή θα γίνει ο βατήρας εκκίνησης για την επιστροφή στην κανονικότητα ή θα μετατραπεί σε έναν επικίνδυνο βάλτο – παγίδα, ακόμη και για τον πιο επιδέξιο ανιχνευτή.

Ανάλογα με το πώς θα κυλήσει η νέα χρονιά, θα διαφανεί εάν και κατά πόσο έχει πιθανότητες υλοποίησης ο κυβερνητικός σχεδιασμός. Όσοι τυχαίνει να συνομιλούν συχνά με τον κ. Τσίπρα μεταφέρουν ότι η βασική έγνοια του πρωθυπουργού είναι να περάσει γρήγορα στην κοινωνία η σταθεροποίηση (και η βελτίωση) των δεικτών.

Όμως, η εξίσωση είναι δύσκολη. Γιατί η οικονομία κινείται συνήθως με αργούς ρυθμούς, ενώ η ενσωμάτωση των (όποιων) θετικών αποτελεσμάτων δεν μπορεί -προς το παρόν- να μεταβάλει εντυπωσιακά τη γενική (κατεστραμμένη) εικόνα της ελληνικής ζωής.

Οι απαισιόδοξοι έχουν κάθε δικαίωμα να υποστηρίζουν ότι μόνο ένας… ζογκλέρ της μαθηματικής τέχνης μπορεί να λύσει την εξίσωση. Αλλά, ας συνταχθούμε με το «στρατόπεδο» των αισιόδοξων. Για να μετριασθεί ο βαθμός δυσκολίας του εγχειρήματος, ο πρωθυπουργός δεν έχει ανάγκη από υπουργούς αλλά από… μουτζαχεντίν.

Τους έχει; Η απάντηση είναι καταφατική από κυβερνητικό στέλεχος το οποίο κινείται κοντά στο πρωθυπουργικό περιβάλλον. Το θέμα είναι εάν θα τους αξιοποιήσει…

Κατά τη διάρκεια της νέας χρονιάς θα κριθεί το πρόσημο ολόκληρης της τετραετίας. Γι΄ αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό ποια πρόσωπα θα αναλάβουν τι.

Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει. Αλλά ούτε και χώρος για προσωπικές στρατηγικές. Τα αποθέματα αντοχής και ανοχής της κοινωνίας εξαντλούνται επικίνδυνα…