Ο φόβος του σκότους είναι έτοιμος να καταπιεί τους διστακτικούς
Της Κατερίνας Παπακώστα-Σιδηροπούλου*
Όταν ο Τόνι Μπλερ, εμφανίζεται με βαρυσήμαντη δήλωση τύπου: «Η Δύση, ιδίως η Ευρώπη, τέλος. Η Κίνα θα μοιράσει την τράπουλα», λογικό είναι να ανασκουμπώνεσαι.
Άν οι αιώνες είχαν άρωμα χώρας ή ηπείρου, θα έλεγα ότι, ο 19ος είχε αγγλικό άρωμα, ο 20ος άρωμα Αμερικής, ο αιώνας που διανύουμε θα είναι ασιατικός. «Fear of the dark», ούρλιαζαν οι Iron Maiden στην συναυλία τους, όπου χιλιάδες Αθηναίοι, όλης της ηλικιακής κλίμακας, τους ακομπανιάρησαν, εξίσου ζεστά με την καυτή θερμοκρασία της Πρωτεύουσας.
Ο φόβος του σκότους, δεν ξορκίζεται μόνο τραγουδώντας. Απαιτεί οργάνωση των εργαλείων του τόπου, για τον τόπο. Άν ήμουν η Πρωθυπουργός της Ελλάδας, με αυτή την οσμή, θα έστριβα το τιμόνι μονοσήμαντα, εμμονικά τολμώ να πώ, αποκλειστικά στον δρόμο του συμφέροντος του ελληνικού τόπου, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο. Στην παρούσα συγκυρία, αυτή είναι η σωστή πλευρά, δίχως αστερίσκο.
Ο φόβος του σκότους, είναι πάντα εκεί. Είναι έτοιμος να καταπιεί τους διστακτικούς. Η Ευρώπη, μετά Μέρκελ, μοιάζει παραπαίουσα, μία παρακατιανή. Άβουλη, παρατρεχάμενη της αμερικανικής ισχύος. Δυσάρεστη η διαπίστωση, πλην αληθινή, παράγουσα δυσάρεστες συνέπειες για την προοπτική και το επέκεινα των ευρωπαίων πολιτών.
Άν ένα πράγμα ήταν ο συνδετικός κρίκος, αυτό ήταν το ενιαίο νόμισμα. Ήταν το ισχυρό, άτρωτο ευρώ! Αυτός ο κρίκος προχθές, έσπασε συντριπτικά έναντι του δολαρίου! Τί μένει λοιπόν από την Ευρώπη; Κατάφερε να αυτοπυροβοληθεί, με τις συνέπειες -λόγω της ελαφράς, επιπόλαιης και απολίτικης στάσης της- να δείχνουν κοφτερά δόντια στους πολίτες, οι οποίοι θα ματώσουν.
Το οδοιπορικό του χειμώνα θα είναι δύσκολο για την Ελλάδα. Χρειάζεται σχέδιο διαφυγής από τις αστοχίες της Ε.Ε. και το κόστος τους. Οφείλουμε να το χτίσουμε όλοι μαζί, κοιτώντας πρώτα από όλα το συμφέρον μας και μόνο το συμφέρον μας! Εξάλλου, μόνοι μας είμαστε. Είναι νομοτέλεια. Όσο πιό γρήγορα δράσουμε, τόσο πιό ανώδυνα θα ξεπεράσουμε την ευρωπαϊκή δυστοπία…
*Πρόεδρος Ν.Ε.Ο.
