Οι μπάτσοι είναι ίδιοι, παντού στον πλανήτη

Όμως η μεγαλύτερη ευθύνη για τις παρακρατικές και δολοφονικές συμπεριφορές τους ανήκει στις κυβερνήσεις που τους ανέχονται, αν όχι δεν τους καθοδηγούν.

Θα πίστευε κάποιος ότι η δολοφονία ενός αφροαμερικανού στις ΗΠΑ και ο ορυμαγδός που ακολούθησε θα έβαζαν ένα, έστω και υποτυπώδες «φρένο» στην δράση της αστυνομίας σε όλον τον πλανήτη.

Φευ..

Οι μπάτσοι, όχι μόνο δεν αλλάζουν συμπεριφορά, αλλά εξακολουθούν, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση, να δείχνουν στον απλό κόσμο ότι «το κράτος και ο νόμος είμαι εγώ».

Η δολοφονία ενός δεύτερου αφροαμερικανού από μπάτσους στις ΗΠΑ, στις εξεγέρσεις που ακολούθησαν την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, ο θάνατος του 29χρονου ομογενή Γιώργου Ζαπάντη, o οποίος το βράδυ της Κυριακής, 21 Ιουνίου 2020, έχασε τη ζωή του από τα taser των Αμερικανών αστυνομικών, στη Νέα Υόρκη, είναι γεγονότα πως αποδεικνύουν, με τον πιο περίτρανο τρόπο, πως οι αστυνομικοί αποτελούν κράτος εν κράτη.

Κι εδώ, οι εξηγήσεις είναι δύο:

–  Ή το (κάθε) κράτος δεν μπορεί να τους υποχρεώσει να βρίσκονται στην υπηρεσία του πολίτη,

–  Ή το (κάθε) κράτος – κυβέρνηση, θεωρεί πως με την τρομοκρατία που ασκούν οι μπάτσοι και την οποία η ίδια (κυβέρνηση) την επιβάλει, μπορούν να βάλουν τον όποιο λαό σε καθεστώς τρόμου ώστε εύκολα να προχωρούν σε αφαίμαξη των μισθών και των συντάξεων, να τσαλαπατούν όποια εργασιακά και να μετατρέψουν τους πολίτες σε σύγχρονους σκλάβους προς όφελος της ολιγαρχίας, που είναι χορηγός τους. 

Υπερβολές, θα πει κάποιος;

Συνωμοσιολογίες θα πει κάποιος άλλος;

Η απάντηση έρχεται μέσω της είδησης από την Αργεντινή: Θάνατος 43χρονου από ασφυξία κατά την προσαγωγή του θυμίζει τη δολοφονία Φλόιντ. Η δικαιοσύνη της Αργεντινής ερευνά τον θάνατο από ασφυξία ενός άνδρα κατά την προσαγωγή του από την αστυνομία, που θυμίζει τη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ.

Καλός μπάτσος δεν υπάρχει.